1. Opodatkowanie w danym roku podatkowym powinno nawiązywać do opodatkowania w tej samej formie w roku ubiegłym, a różnice w wysokości opodatkowania powinny wynikać ze zmiany stawek podatkowych, cen, rozmiarów działalności lub innych okoliczności ustalonych przez organ podatkowy, przy czym stanowisko tego organu powinno być uzasadnione w sposób logiczny i przekonujący.
2. Brak uzasadnienia decyzji podatkowej jest naruszeniem uprawnień strony /art. 9 i art. 10 par. 1 Kpa/ i uniemożliwia jej złożenie odwołania spełniającego wymagania art. 170 Kpa.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Pawła K. na decyzję Podatkowej Komisji Odwoławczej przy Wojewodzie Bialskopodlaskim z dnia 15 grudnia 1982 r. w przedmiocie wymiaru podatków w formie ryczałtu umownego i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej w Białej Podlaskiej kwotę złotych sześć tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
We wniosku o zastosowanie ryczałtu umownego na rok 1982 /omyłkowo wpisany rok 1981/ Paweł K. - właściciel zakładu wyprawy skór futerkowych - wnosił o ustalenie ryczałtu w wysokości 72.000 zł, a więc w wysokości analogicznej do roku ubiegłego, deklarując obrót w wysokości 180.000 zł.
Pismem z dnia 15 lipca 1982 r. Urząd Miejski w B. P. poinformował wnioskodawcę, że podane wielkości budzą wątpliwości. Do karty lustracji z dnia 30 czerwca 1982 r. zeznane zostały koszty działalności w wysokości 140 tys. zł oraz zysk netto 25 procent, co świadczy o zaniżeniu zadeklarowanego obrotu. Ze względu na powyższe okoliczności do wymiaru ryczałtu organ zamierza przyjąć obrót na podstawie ilości skór przyjętych do wyprawy, to jest w wysokości 969.600 zł rocznie.
Pismem z dnia 2 sierpnia 1982 r. Paweł K. poinformował organ podatkowy, że obrót w wysokości 969.600 zł jest jego zdaniem nierealny, a jego obliczenie było wynikiem zsumowania ilości skór z dwóch lat, to jest z roku 1981 i 1982. Przyjętych w 1982 r. skór do wyprawy nie był w stanie wykończyć z powodu ogromnych trudności w uzyskaniu niezbędnych surowców chemicznych i w konsekwencji na dzień 30 czerwca 1982 r. pozostało z 1981 r. 245 skór surowych przyjętych do wyprawy i 5 skór przyjętych do farbowania.
Decyzją z dnia 10 sierpnia 1982 r. Prezydent Miasta B. P. przyznał Pawłowi K. prawo opłacania ryczałtu umownego za 1982 r., ustalając jego wysokość na 240.000 zł rocznie /20.000 zł miesięcznie/ z powołaniem się na przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 lutego 1982 r. w sprawie zryczałtowania podatków obrotowego i dochodowego od niektórych grup podatników oraz w sprawie opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła /Dz.U. nr 6 poz. 47/.
Od powyższej decyzji Paweł K. w dniu 16 sierpnia 1982 r. złożył odwołanie, podkreślając, że ryczałt w wysokości 20.000 zł miesięcznie jest zawyżony, szczególnie przy uwzględnieniu cen materiałów.
Decyzją z dnia 15 grudnia 1982 r. Podatkowa Komisja Odwoławcza przy Wojewodzie Bialskopodlaskim utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję, podając w uzasadnieniu, że obrót w kwocie 969.600 zł przyjęty został na podstawie danych zawartych w karcie lustracji z dnia 30 czerwca 1982 r., na podstawie ilości skór przyjętych do wyprawy i z uwzględnieniem ceny za wyprawę zgodnie z zeznaniem podatnika, zysk netto określono w wysokości 45 procent od obrotu, to jest w takiej samej wysokości, jak w innych tego rodzaju zakładach, przy czym - zdaniem Komisji - z zeznań podatnika do kart lustracji z dnia 30 czerwca i 9 września 1982 r. wynikał wyższy zysk, około 70 procent. Komisja podała, że obrót przyjęty do ustalenia ryczałtu wzrósł tylko o 20 procent w stosunku do roku 1981, a więc niewspółmiernie do wzrostu cen usług w zakładzie, który był 2-3 krotny.
Decyzję Podatkowej Komisji Odwoławczej Paweł K. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego, uważając, że ryczałt umowny za 1982 r. jest zawyżony. W skardze podał, że do wyliczenia obrotu na 1982 r. jest zawyżony. W skardze podał, że do wyliczenia obrotu na 1982 r. przyjęto również skóry z 1981 r., które nie zostały wykończone z uwagi na braki surowcowe. Nierealny jest także zysk 45 procent od obrotu, przy czym w latach ubiegłych przyjmowano zysk 23 procent. Ceny materiałów podstawowych i pomocniczych wzrosły od 1980 r. 6-krotnie, ceny usług natomiast od 50 do 80 procent.