skargę Mariana A. na decyzję Wojewody Olsztyńskiego w przedmiocie ustalenia kandydatów na nabywców gruntów Państwowego Funduszu Ziemi.
Tezy

Przy ustaleniu kandydatów na nabywców państwowych nieruchomości rolnych należy przede wszystkim mieć na względzie, czy osoby ubiegające się na nabywców takich nieruchomości mogą być nabywcami w rozumieniu par. 7 ust. 1 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205/. Dopiero po stwierdzeniu, że osoby te spełniają wymagane warunki, można ustalić, czy i którym z nich przysługuje pierwszeństwo nabycia przy uwzględnieniu kryteriów i kolejności określonych w par. 7 ust. 2 tego zarządzenia.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Mariana A. na decyzję Wojewody Olsztyńskiego z dnia 17z stycznia 1983 r. w przedmiocie ustalenia kandydatów na nabywców gruntów Państwowego Funduszu Ziemi.

Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/3

Naczelnik Gminy w O. przeznaczył do sprzedaży nieruchomość rolną Państwowego Funduszu Ziemi, stanowiącą działkę nr 82 o powierzchni 6,00 ha, położoną we wsi T., o czym w dniu 4 października 1982 r. wywiesił stosowne ogłoszenie.

Wnioski o nabycie gruntów złożyli: Gerard K. o działkę o powierzchni 2,5-3 ha, Mieczysław P. - o 2 ha, Ryszard P. o 6 ha i Marian A. - o 6 ha.

Samorząd wiejski wsi T. na posiedzeniu w dniu 18 listopada 1982 r. jednogłośnie wypowiedział się za przyznaniem powyższej działki Gerardowi K. i Mieczysławowi P. - każdemu po połowie.

Naczelnik Gminy O. decyzją z dnia 6 grudnia 1982 r. ustalił Gerarda K. kandydatem na nabywcę części działki nr 8 o powierzchni 3,50 ha i Mieczysława P. na nabywcę pozostałej części, to jest 2,50 ha, wnioski zaś Ryszarda P. i Mariana A. załatwił odmownie. Od powyższej decyzji odwołał się Marian A., wnosząc o przyznanie mu działki nr 82 w całości.

Po rozpoznaniu tego odwołania Wojewoda Olsztyński decyzją ostateczną nr WBG-GZ-4613/452/82/83 z dnia 17 stycznia 1983 r. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy, motywując tym, że żadna ze stron nie korzystała z pierwszeństwa nabycia powyższej działki, przy czym Marian A. ma trudności z zagospodarowaniem własnych gruntów, a zaskarżona decyzja zgodna jest z opinią samorządu wiejskiego.

Od decyzji ostatecznej Marian A. złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, podnosząc, że w 1978 r. nabył od innego rolnika gospodarstwo o powierzchni 12,20 ha i chciał się wyspecjalizować w hodowli trzody chlewnej. Naczelnik natomiast żądał prowadzenia hodowli bydła mlecznego i wobec odmowy Mariana A. nie udzielał mu żadnej pomocy w prowadzeniu gospodarstwa i nabyciu niezbędnego sprzętu. Uważa, że w ogóle nie jest akceptowany w tym środowisku i z tego powodu opinia samorządu wiejskiego była stronnicza. Ponadto w zaskarżonej decyzji błędnie oceniono jego wyniki gospodarcze, przyjmując, że sprzedał produktów rolnych jednostkom gospodarki uspołecznionej za kwotę 177.000 zł. Tak było w 1981 r. natomiast w 1982 r. sprzedał za kwotę 477.000 zł, osiągnął więc najlepsze wyniki produkcyjne spośród wszystkich zgłoszonych kandydatów. Podkreślał, że jest młodym rolnikiem i wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda Olsztyński podał, że całość zgromadzonych w aktach dowodów wskazywałaby, iż decyzje organów administracji państwowej I i II instancji, podjęte z uwzględnieniem opinii zebrania wiejskiego, są zasadne i nie noszą cech dowolności. Z drugiej strony jednak istnieją zasady pierwszeństwa określone w par. 7 ust. 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205/. O ile pkt 1-4 i 6, określające pierwszeństwo, są zrozumiałe i logiczne, o tyle pkt 5 /młodzi rolnicy/, oderwany od jakichkolwiek kryteriów obiektywnych, nasuwa sporo wątpliwości. Nie do przyjęcia jest przecież, aby dziś, kiedy szczególnie ważną jest efektywność gospodarowania, przechodzić do porządku nad tym podstawowym kryterium i sprzedawać grunty państwowe osobom, które nie mogą poradzić sobie z gruntami posiadanymi i wydzierżawiają je innym do uprawy, oferują gospodarstwo niedawno nabyte do sprzedaży, nie mają siły pociągowej /ani ciągnika, ani konia/, maszyn i urządzeń, ograniczając się do uprawy przez SKR itp., ale są młodymi rolnikami. Przepis powyższy wymaga wykładni sądowej, dlatego przekazuje sprawę do rozpoznania, nie zgłaszając żadnego wniosku.

Strona 1/3
Inne orzeczenia z hasłem:
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)