Rozporządzenie Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego z dnia 15 grudnia 1971 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w szkołach i w innych placówkach oświatowo-wychowawczych oraz w szkołach wyższych /Dz.U. 1972 nr 1 poz. 5/ bezpośrednio określa warunki oraz związane z nimi obowiązki osób odpowiedzialnych w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, nie przewidując formy decyzji administracyjnej dla nakazania usunięcia uchybień stwierdzonych przez właściwe organy. Wobec tego wymuszenie przez te organy wykonania obowiązków wynikających bezpośrednio z tego rozporządzenia powinno nastąpić w trybie postępowania egzekucyjnego w administracji, a nie w formie decyzji administracyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał ze względów formalnych zasadność skargi Jerzego K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Chełmie z dnia 14 maja 1981 r. w przedmiocie nakazu usunięcia uchybień w stanie sanitarnym Szkoły Podstawowej w Ś. i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz stosownej decyzji Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego w Ch. z dnia 31 marca 1981 r., a także, zgodnie z art. 208 Kpa, zasądził od Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w Ch., decyzją z dnia 31 marca 1981 r., nr TSSE.HSz.4431-45/81 wydaną na podstawie "protokołu kontroli sanitarnej" z dnia 30 marca 1981 r. przeprowadzonej w Szkole Podstawowej w Ś., zobowiązał Gminnego Dyrektora Szkół w Ch. do usunięcia określonych uchybień w stanie sanitarno-higienicznym kontrolowanej szkoły /pkt 1-6 decyzji/.
Od decyzji tej odwołał się Gminny Dyrektor Szkół Jerzy K. do Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Chełmie, nie kwestionując trafności ustaleń kontrolnych i stwierdzonych uchybień w budynku szkolny w Ś., lecz zarzucając skierowanie decyzji do niewłaściwego podmiotu. Jego zdaniem, nie był on stroną w sprawie, zobowiązanym bowiem do utrzymania budynku szkolnego w należytym stanie oraz do zapewnienia uczniom i pracownikom szkoły bezpiecznych i higienicznych warunków nauki i pracy jest bowiem dyrektor danej szkoły, a nie gminny dyrektor szkół. Powołał się przy tym na instrukcję Ministra Oświaty i Wychowania z dnia 12 maja 1973 r. /Dz.Urz. MOiW nr 10 poz. 70/, jak również na komentarz zawarty w pracy K. Podoskiego i K. Trzebiatowskiego "Poradnik organizacyjno-ekonomiczny dyrektora szkoły" /Warszawa 1975, str. 295/.
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny, po uzyskaniu na piśmie informacji Kuratorium Oświaty i Wychowania w Chełmie, że dysponentami kredytów budżetowych na wydatki bieżące dla wszystkich placówek oświatowych na terenie gminy są gminni dyrektorzy szkół, zgodnie z zarządzeniem Ministra Oświaty i Wychowania z dnia 17 stycznia 1973 r. w sprawie określenia szczegółowego zakresu czynności gminnego dyrektora szkół oraz zakresu obowiązków, trybu i zasad powoływania zastępcy dyrektora i pracowników administracyjno-finansowych /Dz.Urz. MOiW nr 1 poz. 2/ utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy decyzją z dnia 14 maja 1981 r., nr WSSE.H.S.4431/4/81. Powołał się przy tym na par. 4 ust. 2 pkt 10 i 11 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 grudnia 1972 r. w sprawie zadań, praw i obowiązków gminnego dyrektora szkół /Dz.U. nr 54 poz. 354/, precyzujące obowiązki tego dyrektora.
Do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzję tę zaskarżył Jerzy K., zwracają między innymi uwagę na różnice pomiędzy zadaniem planowania remontów szkół /kompetencja gminnego dyrektora szkół/ a wykonawstwem /kompetencja gminnego dyrektora konkretnej szkoły/. Powtórzył nadto argumenty zawarte w odwołaniu.
W odpowiedzi na skargę Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny przytoczył motywację z uzasadnienia swojej decyzji, a nadto położył nacisk na osobę uprawnioną do dysponowania kredytami budżetowymi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Kontrola przeprowadzona przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej w Szkole Podstawowej w Ś. stwierdziła nie kwestionowane w odwołaniu i skardze do Sądu naruszenie przepisów rozporządzenia Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego z dnia 15 grudnia 1971 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w szkołach wyższych /Dz.U. 1972 nr 1 poz. 5/. Z przepisów rozporządzenia wynikają bezpośrednio warunki oraz związane z nimi obowiązki spoczywające na osobach odpowiedzialnych za bezpieczeństwo i higienę pracy w szkołach i innych zakładach, o których mowa w tym akcie prawnym, przy czym rozporządzenie to nie przewiduje konkretyzowania lub nakazywania usuwania stwierdzonych naruszeń w drodze decyzji.