W myśl ust. 2 artykułu 15 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym /Dz.U. nr 125 poz. 1371 ze zm./ cofnięcie licencji w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2 powinno być poprzedzone pisemnym ostrzeżeniem przedsiębiorcy o wszczęciu postępowania w sprawie cofnięcia licencji. Przepis ten zatem wprowadza jako zasadę, że cofnięcie licencji następuje, jeżeli pomimo ostrzeżenia przedsiębiorca dopuszcza się naruszeń wymienionych w art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy o transporcie drogowym. Organ po stwierdzeniu naruszeń licencji lub innych warunków powinien zgodnie z wyżej wskazaną procedurą ostrzec pisemnie przedsiębiorcę. Dopiero stwierdzenie naruszeń po pisemnym ostrzeżeniu skutkuje wszczęciem postępowania, w wyniku którego zostanie cofnięta licencja.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędziowie: WSA Halina Emilia Święcicka (spr.) Asesor WSA Izabela Głowacka-Klimas Protokolant Kinga Płociak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2004r. sprawy ze skargi A. K. i G. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] października 2002r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia licencji przewozowej na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję z dnia [...] września 2002r. orzekając jednocześnie o niewykonywaniu ich do czasu uprawomocnienia się wyroku, 2. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz A. K. i G. K. solidarnie kwotę zł. 700,- (siedemset) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] października 2002 r. Nr [...] utrzymał w mocy wcześniejszą swoją decyzję z dnia [...] września 2002 r., którą to decyzją - wydaną na postawie art. 7 ust. 1 i 2 pkt 3 w związku z art. 15 ust. 1 pkt 2 lit. b oraz art. 90 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371 z późn. zm.) cofnął licencję przewozową na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób udzieloną A. K. i G. K. prowadzącym działalność pod nazwą E. z siedzibą w T. W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż w wyniku kontroli przeprowadzonej w dniach [...], [...] i [...] lipca 2002 r. w przedsiębiorstwach wykonujących transport drogowy osób i rzeczy przez pracowników Wojewódzkiego Transportu Drogowego w [...] wraz z pracownikami Państwowej Inspekcji Pracy stwierdzono: brak przechowywania tarcz tachografu, do czego jest zobowiązany przedsiębiorca na podstawie art. 10 ust. 3 Umowy Europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe transporty drogowe, która weszła w życie w stosunku do Polski 10 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1999 r. Nr 94, poz. 1087), przekroczenie czasu jazdy ciągłej i nie przestrzegania obowiązkowych przerw w pracy, przekroczenie prędkości jazdy w ruchu krajowym, czym naruszono przepis art. 97 ustawy - Kodeks wykroczeń w związku z art. 20 Prawa o ruchu drogowym, brak indywidualnych kart czasu pracy zatrudnionych pracowników, przez co uniemożliwiono ustalenie przestrzegania czasu pracy pracowników czym naruszono art. 281 pkt 5 kodeksu pracy.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 2b ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym licencję cofa się, gdy jej posiadacz rażąco naruszył warunki określone w licencji lub inne warunki wykonywania działalności objętej licencją, określone przepisami prawa. Organ administracji uznał za udowodnione fakty z przeprowadzonej kontroli i uwidocznione w protokole a wskazujące jednoznacznie, iż przedsiębiorca wielokrotnie oraz rażąco naruszał warunki wykonywania działalności objętej licencją. Naruszenia miały charakter rażący z uwagi na fakt znajomości przez strony przepisów obowiązującego prawa.
Na powyższą decyzję A. K. i G. K. złożyli skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wnosząc o uchylenie obu decyzji podnosząc, iż Minister Infrastruktury zanim podjął decyzję o cofnięciu licencji, po wypadku w R., jaki miał miejsce w dniu [...] lipca 2002 r., publicznie informował, że ją cofnie. Ponadto, podnosili, iż kontrola została zakończona dopiero w dniu [...] lipca 2002 r. a strony złożyły wyjaśnienia dniu [...] września 2002 r. zatem ogłaszanie publicznie cofnięcia licencji było nadużyciem. Stwierdzone usterki w działalności firmy miały charakter formalno-porządkowy i nie dawały podstaw do cofnięcia licencji.
W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury podtrzymując dotychczasowe stanowisko i argumentację wnosił o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przedmiotem rozpoznania jest skarga wniesiona do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W dniu 1 stycznia 2004 r. weszła w życie ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270). Stosownie do art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271), sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne. Niniejsza sprawa została przekazana do rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu.