Sprawa ze skargi na uchwałę Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska (spr.) Sędziowie WSA Maria Werpachowska Asesor WSA Jacek Fronczyk Protokolant Beata Gibzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2004 r. sprawy ze skargi P. W. na uchwałę Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej z dnia [...] sierpnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały oraz poprzedzających ją uchwał: uchwały nr [...] Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej z dnia [...] lipca 2003 r. w przedmiocie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy oraz uchwały nr [...] Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej z dnia [...] stycznia 2002 r. w sprawie udostępnienia informacji publicznej ; 2. zasądza od Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej na rzecz P. W. kwotę 10 (dziesięć) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania ; 3. zaskarżone uchwały nie podlegają wykonaniu w całości.

Uzasadnienie strona 1/4

Stan faktyczny przedstawiał się następująco. W dniu 3 stycznia 2002 r. P. W. zwrócił się do Szefa Urzędu Służby Cywilnej RP o udostępnienie informacji publicznej przez uzyskanie wglądu do całości akt postępowania dyscyplinarnego prowadzonego wobec b. Dyrektora Generalnego [...] Urzędu Wojewódzkiego w K.. Wniosek ten został przekazany w trybie art. 65 § 1 kpa Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej.

W dniu [...] stycznia 2002 r. Komisja ta w formie uchwały nr [...] podjęła decyzję o odmowie udzielenia przedmiotowej informacji. Wskazała przy tym, że podlega regulacji ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Służbie Cywilnej (Dz. U. 1999r. Nr 49, poz. 483 ze zm.), na podstawie, której do jej działania stosuje się przepisy kodeksu postępowania karnego. W myśl ustawy przewidziana jest jawność rozprawy i orzeczenia, brak jest zaś rozstrzygnięcia tej kwestii w odniesieniu do całego postępowania dyscyplinarnego. Dodatkowo Komisja powołała się na fakt, że P. W. występował w sprawie w charakterze świadka i jego zapoznanie się z aktami może wpłynąć na pozycję procesową obwinionego.

W dniu 24 czerwca 2002 r. P. W. złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy wraz z tym wnioskiem.

Wyższa Komisja Dyscyplinarna uchwałą nr [...] z dnia [...] lipca 2003 r. przywróciła termin do złożenia wniosku, a uchwałą nr [...] z dnia [...] sierpnia 2003 r. utrzymała poprzednie rozstrzygnięcie o odmowie udzielenia informacji publicznej.

W uzasadnieniu wskazała, że przyczyną odmowy jest przeciągające się postępowanie dowodowe oraz możliwość ponownego przesłuchania wnioskodawcy w charakterze świadka.

W dniu 25 września 2003 r. P. W. zaskarżył tą decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego żądając zobowiązania organu do udzielenia informacji i zwrotu kosztów postępowania. Podkreślił przy tym, że Komisja jest organem objętym obowiązkiem informacyjnym na co wskazuje uzasadnienie do postanowienia NSA z dnia 20 czerwca 2002 r. II SA 575/02. Sprawa o którą występuje zakończyła się w I instancji karą upomnienia w 2001 r. Od tego czasu toczy się postępowanie w II instancji. W postępowaniu tym nie może być przesłuchany w charakterze świadka, gdyż znajduje się poza korpusem służby cywilnej.

Wskazał także, że zgodnie z ustawą o dostępie do informacji publicznej każdy ma prawo do uzyskania takiej informacji, a przesłanki odmowy mogą wynikać jedynie z ustawy. Dyrektor Generalny jest osobą pełniącą funkcje publiczne, a Komisja organem władzy publicznej. Odmowa udzielenia informacji powinna wynikać z art. 5 ustawy. Do wskazanych tam przyczyn nie należą zaś przesłanki podane przez Komisję.

W odpowiedzi na skargę Komisja wniosła o jej oddalenie. Wskazała, że sprawa dyscyplinarna znajduje się w toku wskutek uchylenia orzeczenia I instancji i przekazania jej ponownie do I instancji oraz do Rzecznika Dyscyplinarnego Służby Cywilnej w celu uzupełnienia materiału dowodowego.

Strona 1/4