Prawo wojskowego organu emerytalnego do badania przedstawionego zaświadczenia wydanego dla celów naliczenia należnego skarżącemu uposażenia przez okres roku po zwolnieniu ze służby nie dopuszcza możliwości zmiany przez ten organ ostatecznych decyzji administracyjnych.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Romana Sz. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 października 2002 r. (...) w przedmiocie należnego uposażenia stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i utrzymanej nią w mocy decyzji organu I instancji
Decyzją z dnia 15 października 2002 r. (...) Minister Obrony Narodowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w W. z dnia 8 sierpnia 2002 r., na mocy której ustalono, iż kpt. Romanowi Sz. w związku ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej wypłacono zawyżone uposażenie i zobowiązano ww. do jego zwrotu w kwocie 1.517, 25 zł.
Z uzasadnienia decyzji wynika, że kpt. rez. Roman Sz. został zwolniony z zawodowej służby wojskowej w dniu 24 maja 2002 r. W okresie od 6 marca 2000 r. do dnia 4 lutego 2002 r. zajmował stanowisko starszego specjalisty w Oddziale Ekonomiczno-Finansowym w Generalnym Zarządzie Dowodzenia i Łączności Sztabu Generalnego WP, na które to stanowisko został wyznaczony na mocy decyzji Ministra Obrony Narodowej (...) z dnia 29 lutego 2000 r. Następnie w okresie od 5 lutego 2002 r. do dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej przebywał w dyspozycji Szefa Generalnego Zarządu Dowodzenia i Łączności Sztabu Generalnego WP.
W dniu 18 czerwca 2002 r. WBE w W. wypłaciło w oparciu o przedstawione "zaświadczenie o wysokości uposażenia i innych należnościach pieniężnych żołnierzy zawodowych do celów ewidencyjno-finansowych oraz zaopatrzenia emerytalno-rentowego" Romanowi Sz. jednorazowo z góry uposażenie należne przez okres roku po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej.
W toku weryfikacji dokumentów przedstawionych przez Romana Sz., będących podstawą do naliczenia uposażenia należnego przez okres roku po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej stwierdzono, że skarżącemu zwiększono decyzją Szefa Generalnego Zarządu Dowodzenia i Łączności Sztabu Generalnego WP (...) z dnia 20 marca 2002 r. dodatek specjalny o 7 procent.
Zdaniem Dyrektora WBE w W. nastąpiło to wbrew przepisowi art. 36 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy /t.j. Dz.U. 2002 nr 76 poz. 693/. Zgodnie z tym przepisem w okresie choroby, urlopu, zwolnienia od zajęć służbowych albo pozostawania bez przydziału służbowego żołnierz zachowuje prawo do pobieranego ostatniego uposażenia i innych należności pieniężnych, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na wysokość uposażenia zasadniczego lub na prawo do dodatków i innych należności pieniężnych.
Według organu emerytalnego decyzja o zwiększeniu dodatku specjalnego rażąco naruszyła powyższy przepis.
Uwzględniając powyższe Dyrektor WBE w W. wydał 8 sierpnia 2002 r. decyzję o ustaleniu nadpłaty uposażenia przysługującego przez rok po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej.
Rozpoznając odwołanie Romana Sz. od powyższej decyzji Minister Obrony Narodowej stwierdził, że stosownie do postanowień art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy /t.j. Dz.U. 2002 nr 76 poz. 693/, żołnierzom zawodowym zwolnionym z zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba stała, niezależnie od odprawy, przysługuje co miesiąc przez okres roku po zwolnieniu ze służby uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. Jednocześnie art. 18 ust. 5 tej ustawy umożliwia pobranie przez żołnierza, który nie posiada uprawnień do zaopatrzenia emerytalnego lub zamiast tego zaopatrzenia wybrał uposażenie określone w ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy, uposażenia za cały należny okres jednorazowo z góry.