skargę Waldemara J. - właściciela przedsiębiorstwa zagranicznego "D" - na decyzję Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej.
Tezy

1. W rozumieniu ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne /Dz.U. nr 19 poz. 146/ podmiotem stosunku administracyjnoprawnego, zawiązanego w wyniku udzielonego zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej, jest właściciel przedsiębiorstwa zagranicznego, a nie jego przedsiębiorstwo. 2. Przekroczenie przez pełnomocnika właściciela przedsiębiorstwa zagranicznego granic pełnomocnictwa bez wiedzy właściciela jest sprawą wewnętrzną przedsiębiorstwa. 3. Naruszenie przepisów prawa lub warunków zezwolenia przez pełnomocnika właściciela przedsiębiorstwa zagranicznego może stanowić podstawę do cofnięcia właścicielowi zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na podstawie art. 17 powyższej ustawy.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Waldemara J. - właściciela przedsiębiorstwa zagranicznego "D" - na decyzję Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 31 grudnia 1985 r. w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej.

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z dnia 10 stycznia 1984 r. Wojewoda W-ski, na podstawie art. 7 ust. 1, 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne /Dz.U. nr 19 poz. 146/ zezwolił Waldemarowi J. na prowadzenie przedsiębiorstwa produkcji elementów ściennych i budowlanych oraz materiałów budowlanych kamiennych w S. przy ul. B. nr 7. Pełnomocnikiem firmy został ustanowiony Henryk M. W zezwoleniu wyraźnie zaznaczono, że może ono być cofnięte, gdy działalność przedsiębiorstwa będzie prowadzona z naruszeniem przepisów prawa lub warunków ustalonych w zezwoleniu.

W lutym i marcu 1985 r. Izba Skarbowa w W. przeprowadziła kontrolę finansową przedsiębiorstwa zagranicznego Waldemara J. i stwierdziła, że pewne dokumenty sporządzono nierzetelnie. Stwierdzono na przykład, że sporządzono fikcyjne dokumenty przyjmowania niektórych zaliczek, fikcyjne dowody Wz i faktury, co miało na celu ukrycie faktu finansowania przedsiębiorstwa z nie udokumentowanych źródeł. Do końca 1984 r. przedsiębiorstwo miało straty sięgające 800.000 zł, które były w znacznej części pokrywane z zaliczek otrzymywanych od potencjalnych klientów. Okazało się także, iż w dwu znanych wypadkach firma dokonywała usług układania płytek, co było niezgodne z zakresem zezwolenia.

Na wniosek Izby Skarbowej Wojewoda W. decyzją z dnia 19 września 1985 r. cofnął Waldemarowi J. zezwolenie na prowadzenie przedsiębiorstwa zagranicznego "D", powołując się na art. 18 cytowanej wyżej ustawy, a Minister Handlu Wewnętrznego i Usług, po rozpoznaniu odwołania, decyzję tę utrzymał w mocy /decyzja Ministra z dnia 31 grudnia 1985 nr BPR.III.056-K-83/85/. W uzasadnieniu decyzji ostatecznej stwierdzono, że przeprowadzona kontrola wykazała, iż przedsiębiorstwo zagraniczne "D", prowadziło bez zezwolenia działalność usługową w zakresie układania płytek marmurowych u osób prywatnych, a w jego dokumentacji stwierdzono szereg fikcyjnych dokumentów, mających na celu ukrycie faktu finansowania przedsiębiorstwa z nie udokumentowanych źródeł. Stwierdzono przy tym, że straty finansowe przedsiębiorstwa za 1984 r. pokrywane były z zaliczek otrzymywanych od klientów.

Decyzję Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego Waldemar J., który wniósł o jej uchylenie, a także o uchylenie decyzji Wojewody W-skiego. Decyzjom tym zarzucił naruszenie prawa materialnego, które polegać miało na tym, że są one konsekwencją przestępczej działalności byłego pełnomocnika przedsiębiorstwa H.M., który - przekroczywszy zakres udzielonego mu pełnomocnictwa - wykonywał prace usługowe na własny rachunek, wykorzystując materiały przedsiębiorstwa, a także niewłaściwie prowadził dokumentację przedsiębiorstwa. Właściciel przedsiębiorstwa nic nie wiedział o tych machinacjach, nie mógł więc im zapobiec. Przestępcza działalność byłego pełnomocnika przedsiębiorstwa nie może wywierać negatywnych skutków w sferze prawa administracyjnego w stosunku do właściciela przedsiębiorstwa.

Strona 1/2