W sprawie o stwierdzenie choroby zawodowej należy uznać za dowodowo niewystarczające opinie placówek zdrowia, choćby nawet specjalistycznych, jeżeli opinie takie pozbawione są uzasadnienia /art. 76 Kpa/.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Ryszarda K. na decyzję głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 4 lutego 1981 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia choroby zawodowej i na podstawie art. 207 par. 1 i par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego dla województwa stołecznego warszawskiego z dnia 23 grudnia 1980 r.
Klinika Chirurgii Ogólnej i Plastycznej Akademii Medycznej wystawiła w dniu 12 września 1980 r. zaświadczenie, w którym stwierdziła, że Ryszard K. w okresie od 19 kwietnia do 19 sierpnia 1980 r. przebywał w tej klinice i był dwukrotnie operowany. Pierwsza operacja stanowiła próbę udrożnienia tętnicy udowej i biodrowej, zaś druga polegała na amputacji uda prawego. Ze względu na lokalizację zmian chorobowych należy wiązać rozwój schorzenia z wykonywanym zawodem przez pacjenta. W zaświadczeniu podano też rozpoznanie schorzenia: zespół Levicha. Zaświadczenie to stało się podstawą do zgłoszenia przez Ryszarda K. choroby zawodowej.
Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna dla województwa stołecznego warszawskiego zwróciła się do Specjalistycznego Przemysłowego Zespołu Opieki Zdrowotnej w Warszawie o zajęcie stanowiska w związku z treścią wyżej przytoczonego zaświadczenia sugerującego podejrzenie choroby zawodowej. Specjalistyczny Przemysłowy Zespół Opieki Zdrowotnej w piśmie z dnia 11 października 1980 r. stwierdził, że po zapoznaniu się z zaświadczeniem Kliniki Chirurgii Ogólnej i Plastycznej w Warszawie oraz po rozmowie telefonicznej z dr med. Markiem K. /który podpisywał to zaświadczenie/ ustalono, że brak jest podstaw do uznania u Ryszarda K. choroby zawodowej. Rozpoznany zespół Levicha nie pozostaje w związku przyczynowym z wykonywanym przez chorego zawodem kierowcy.
Decyzja ta została utrzymana w mocy przez Głównego Inspektora Sanitarnego, który nie uwzględnił odwołania Ryszarda K. Po wydaniu tej decyzji do Departamentu Inspekcji Sanitarnej Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej wpłynęło pismo Przychodni Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy w Przemyśle Włókienniczym i Chemicznym w Łodzi, które stwierdza, że analiza dokumentacji przesłanej przez Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego "nie daje naszym zdaniem podstaw do rozpoznania choroby zawodowej". ostateczną decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego Ryszard K. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skarżący podaje, że od 20 stycznia 1945 r. nieprzerwanie pracował na stanowisku kierowcy, w tym w ostatnim okresie, od 1965 r. do 1980 r., w Przedsiębiorstwie Międzynarodowych Przewozów Samochodowych "PEKAES" - przeważnie na trasach zagranicznych takich jak: Warszawa-Iran, Kuwejt, Grecja, Włochy, Francja, Belgia, Anglia, Holandia, kraje skandynawskie. Na tak odległych trasach panowały różne temperatury i ciśnienia atmosferyczne, co mogło być przyczyną powstania choroby zakrzepu krwi. Skarżący uważa, że narażenie na wielokrotne zaburzenia w krążeniu krwi w kończynach dolnych, wywołane takimi warunkami pracy, było podstawową przyczyną niedokrwienia, a w konsekwencji wystąpienia zakrzepu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: