Stroną postępowania jest jedynie podmiot wprowadzający środek spożywczy do obrotu i to niezależnie od tego, czy jest jego właścicielem, czy nie, a nie producent środka spożywczego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w przedmiocie zakazu wprowadzenia do obrotu środka spożywczego - oddalił skargę.
17 czerwca 1994 r. w (...) Zakładach Drobiarskich w (...) przeprowadzono kontrolę sanitarną 952 indyków dostarczonych do tych zakładów z fermy (...).
Tego samego dnia zakładowy weterynaryjny inspektor sanitarny przy Zakładzie Drobiarskim w (...), działając z upoważnienia wojewody (...), postanowieniem - wydanym na podstawie art. 22 ust. 1 i 3, art. 23-24 i art. 26 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia /Dz.U. nr 29 poz. 245/, par. 2 rozporządzenia Ministrów Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Rolnictwa z dnia 12 września 1972 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia /Dz.U. nr 40 poz. 261/ i par. 2 ust. 1-3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 kwietnia 1973 r. w sprawie zasad postępowania ze środkami spożywczymi i używkami o niewłaściwej jakości zdrowotnej /Dz.U. nr 19 poz. 110/ - nakazał Spółce (...) - (...) Zakładom Drobiarskim zabezpieczenie, w wydzielonym pomieszczeniu tych zakładów, środka spożywczego pochodzącego z powyższej partii indyków. W uzasadnieniu postanowienia podano, że kontrola sanitarna przedmiotowego środka spożywczego wykazała, iż jest on niewłaściwej jakości zdrowotnej i w związku z tym konieczne jest jego zabezpieczenie do czasu przeprowadzenia odpowiednich badań.
Następnie zakładowy inspektor weterynaryjny decyzją z dnia 4 lipca 1994 r., podjętą na mocy art. 22 ust 1 i 3, art. 23-24 i art. 26 cytowanej ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz par. 2 powołanego rozporządzenia z dnia 12 września 1972 r. w związku z par. 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 13 kwietnia 1973 r., stwierdził, że mięso i podroby pochodzące z powyższej partii indyków nie odpowiadają wymaganiom jakości zdrowotnej i w związku z tym orzekł o zakazie wprowadzania tego środka spożywczego do obrotu oraz do produkcji innych środków spożywczych.
Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, po rozpatrzeniu odwołania Spółki (...), decyzją z dnia 16 lipca 1994 r. rozstrzygnięcie organu I instancji utrzymał w mocy.
Naczelny Sąd Administracyjny, na skutek skargi Spółki (...) wyrokiem z dnia 19 maja 1995 r., II SA 1411/94 z uwagi na uchybienia procesowe uchylił decyzję organu naczelnego.
Po tym wyroku Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej decyzją z 17 lipca 1995 r. uchylił decyzję z 4 lipca 1994 r., wskazując na konieczność przeprowadzenia przez organ I instancji powtórnych badań laboratoryjnych zabezpieczonego środka spożywczego.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy zakładowy weterynaryjny inspektor sanitarny przy Zakładzie Drobiarskim w (...), działając na podstawie art. 7 ust. 1, art. 22 ust. 1 i 3, art. 23-24 i art. 26 cytowanej ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. oraz par. 2 powołanego rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o warunkach żywności i żywienia w związku z par. 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie zasad postępowania ze środkami spożywczymi i używkami o niewłaściwej jakości zdrowotnej, decyzją z 6 czerwca 1995 r. (...) ponownie orzekł o zakazie wprowadzania przez Zakłady Drobiarskie (...) przedmiotowego mięsa i podrobów do obrotu oraz do produkcji innych środków spożywczych.