Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędziowie: WSA Halina Emilia Święcicka Ases. WSA Andrzej Czarnecki /spr./ Protokolant Beata Bińkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2004 r. sprawy ze skargi E. sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2003 r. Nr [...] w przedmiocie: uchylenia w całości decyzji Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia [...] września 1999 r. uchylającej koncesje na wykonywanie międzynarodowych przewozów drogowych i umorzenia postępowania oddala skargę
Wnioskiem z dnia [...] czerwca 1999 r. PHU [...] T. K. z siedzibą w S. w związku z zaprzestaniem wykonywania międzynarodowego transportu drogowego samochodami [...] nr rej. [...],[...] nr rej. [...] i [...] nr rej. [...] wnosił, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 2 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania międzynarodowego transportu drogowego ( Dz. U. Nr 106, poz. 677 ze zm.) o przeniesienie uprawnień wynikających z koncesji nr [...], nr [...] i nr [...] na przedsiębiorcę E. sp. z o.o. w T.
Wniosek o przeniesienie uprawnień z koncesji wynikał ze zobowiązań finansowych jakie uprawniony miał w stosunku do spółki E. i na tą okoliczność zostało zawarte Porozumienie uprawnionego z koncesji ze spółką E. Porozumieniem tym T. K. zobowiązywał się do przeniesienia na rzecz spółki w/w koncesji.
Decyzją z dnia [...] września 1999 r. Nr [...] Minister Transportu i Gospodarki Morskiej na podstawie art. 155 kpa, powołując się na wniosek przedsiębiorcy, uchylił przyznane PHU [...] K. T. a wymienione wyżej koncesje.
T. K. od decyzji tej złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy ponieważ spółka E. nie wypełniła w stosunku do niego zobowiązań.
Minister Infrastruktury, jako następca prawny Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, decyzją z dnia [...] czerwca 200 3r. Nr [...] na podstawie art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 2 kpa oraz art. 13 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371 ze zm.) uchylił zaskarżoną decyzję i umorzył postępowanie.
W uzasadnieniu decyzji organ administracji uznał, iż nie doszło do przejęcia przez spółkę E. w części a tym bardziej w całości działalności prowadzonej przez T. K. w zakresie transportu drogowego. Spółka E. nie wykazała, iż przejęła kontrakty, klientów, bazy czy know how od uprawnionego z koncesji. Zdaniem organu działalność gospodarcza wykonywana w zakresie transportu to zorganizowana całość, natomiast przejęcie dwóch ciągników siodłowych świadczy o nabyciu jedynie części składników majątkowych przedsiębiorstwa, a to za mało by stwierdzić przejęcie części działalności w zakresie transportu.
Decyzja została doręczona T. K. i spółce E.
Na powyższą decyzję skargę do Naczelnego Sadu Administracyjnego złożyła spółka E. wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji.
Skarżący zarzuca decyzji naruszenie art. 13 ust. 2 pkt 3 ustawy o transporcie drogowym, art. 2 ust. 2 i art. 5 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz 1178 ze zm.) oraz art. 353 kc przez uznanie, że nie doszło do przejęcia od PHU [...] T. K. przez skarżącego działalności w zakresie transportu drogowego. Nadto skarżący zarzuca decyzji naruszenie art. 7, art. 8, art. 75 § 1 i art. 107 § 3 kpa przez nieuwzględnienie w sprawie jako dowodu porozumienia zawartego przez spółkę z T. K.
Zdaniem spółki twierdzenie organu administracji, iż nie doszło do przejęcia działalności gospodarczej przez E. sp. z o.o. z uwagi na nie wykazanie, iż przejęci zostali klienci, kontrakty, bazy i know how, jest nadinterpretacją przepisów, a w szczególności art. 13 ust. 2 pkt 3 ustawy o transporcie drogowym i art. 2.2 oraz art. 5 Prawa działalności gospodarczej. Decyzja nie uwzględniła specyfiki działania małych przedsiębiorstw, jakim jest PHU [...] T. K. Przedsiębiorca ten nie posiadał stałych klientów, kontraktów, bazy czy know how. W związku z tym traktowanie przez organ takiego przedsiębiorcy na równi z dużymi przedsiębiorstwami narusza art. 5 i art. 2.2 Prawa działalności gospodarczej przez odmawianie drobnemu przedsiębiorcy jego statusu.