1. Wynikające z art. 34 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji /Dz.U. 1993 nr 7 poz. 34 ze zm./ zasady jawności i równych szans wszystkich uczestników postępowania koncesyjnego oznacza, że organ koncesyjny może rozdysponować w tym postępowaniu - częstotliwość, stacje nadawcze, o których publicznie informował i tylko pomiędzy wnioskodawców, którzy złożyli wnioski w odpowiednim terminie oraz zostali umieszczeni na liście wnioskodawców podanej do publicznej wiadomości.
2. O udzieleniu bądź nieudzieleniu koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego rozstrzyga Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, zaś Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nadaje temu rozstrzygnięciu postać aktu zewnętrznego - indywidualnej decyzji administracyjnej.
Związanie Przewodniczącego uchwałą Rady - oznacza zatem, że treść jego decyzji administracyjnej powinna odpowiadać treści rozstrzygnięcia Rady podjętej w tej sprawie.
1. stwierdza nieważność decyzji Przewodniczącego KRRiT (...) w części odmawiającej (...) koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego za pomocą stacji małych mocy w (...),
2. uchyla tę decyzję w pozostałym zakresie,
3. uchyla decyzję Przewodniczącego KRRiT (...) w całości.
Zasadnicze znaczenie dla określenia sposobu rozdysponowania koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych ma treść art. 34 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji. Przepis ten zawiera podstawowe gwarancje jawności postępowania koncesyjnego i równego traktowania wszystkich jego uczestników. Zobowiązuje Przewodniczącego KRRiT do publicznego ogłoszenia informacji o możliwościach uzyskania koncesji oraz do ustalenia terminu do składania wniosków o udzielenie koncesji. Obowiązkiem Przewodniczącego KRRiT jest również podanie do publicznej wiadomości listy wnioskodawców ubiegających się o koncesje. W przypadku złożenia większej liczby wniosków przekraczających istniejące możliwości rozdysponowania, wszystkie wnioski powinny być rozpatrywane w ramach jednego postępowania koncesyjnego.
W świetle tego przepisu w postępowaniu koncesyjnym podlegają rozdysponowaniu tylko te koncesje /częstotliwości, stacje nadawcze/, o których wcześniej publicznie informowano, nie tylko pomiędzy wnioskodawców, którzy złożyli wnioski w odpowiednim terminie i zostali umieszczeni na liście wnioskodawców podanej do publicznej wiadomości. (...)
Obowiązek rozpatrzenia wniosków koncesyjnych w ramach jednego postępowania oznacza (...) obowiązek rozstrzygnięcia wszystkich spraw z wniosków o ten sam rodzaj koncesji jedną decyzją administracyjną. Tylko wtedy istnieją odpowiednie możliwości porównywania konkurencyjnych wniosków i wyboru wniosku najlepszego. W ten sposób zapobiega się również stosowaniu niedozwolonych preferencji polegających na stworzeniu niektórym wnioskodawcom możliwości podejmowania koncesjonowanej działalności zanim wnioski ich konkurentów zostaną w ogóle rozpatrzone. (...)
Związanie [związanie organu koncesyjnego jego publiczną ofertą rozdysponowania określonych częstotliwości] co do zasady eliminuje możliwość dokonywania zmian w toku postępowania koncesyjnego wychodzących poza treść ogłoszeń o możliwościach rozdysponowania koncesji i o wnioskodawcach ubiegających się o przydział określonych częstotliwości albo kanałów.
Zgłaszanie w toku postępowania koncesyjnego nowych żądań dotyczących przydziału kanałów /stacji nadawczych/ można by uznać za dopuszczalne tylko wówczas, gdyby udzielenie koncesji sprowadzało się do udzielenia pozwolenia na nadawanie programu radiowego albo telewizyjnego. Trzeba zauważyć, że koncesjonowanie działalności nadawczej ma w świetle ustawy o radiofonii i telewizji również pewne cechy kontyngentowania. Dobrem reglamentowanym przez organ koncesyjny nie jest z góry założona ilość podmiotów mogących prowadzić działalność nadawczą czy ilość programów, które mogą być rozpowszechniane. Wartością podlegającą podziałowi w związku z udzielaniem koncesji są częstotliwości, kanały albo stacje nadawcze służące rozpowszechnianiu programów. Inaczej mówiąc nie ma koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego bez przydziału kanału /stacji nadawczej/.