Gdy sprzedaż działki zabudowanej domem mieszkalnym wraz z budynkami gospodarczymi związanymi z indywidualnym gospodarstwem rolnym /lub działki przeznaczonej pod taką zabudowę/ nie następuje łącznie z gruntami rolnymi wchodzącymi w skład gospodarstwa rolnego, lecz działka taka jest sprzedawana oddzielnie, nie stosuje się przepisów o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych, ale przepisy ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/, na mocy jej art. 37 pojmowanego a contrario.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Bogusława Sz. na decyzję Dyrektora Wydziału Geodezji Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku z dnia 31 października 1985 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie sprzedaży działki siedliskowej.
Pismem z dnia 25 czerwca 1984 r. Naczelnik Miasta i Gminy w B. przekazał Bankowi Spółdzielczemu do sprzedaży grunty Państwowego Funduszu Ziemi, położone na terenie wsi Sz., stanowiące działkę nr 93 o powierzchni 0,43 ha, w tym grunty klasy R IVa 0,25 ha i klasy B/R IVa 0,18 ha. Ogłoszenie o sprzedaży tych gruntów wisiało na tablicy ogłoszeń od dnia 28 czerwca 1984 r. do dnia 11 lipca 1984 r. Wnioski o nabycie tych gruntów złożyli Stanisław O. oraz Bogusław Sz.
Decyzją z dnia 31 października 1984 r. wydaną na podstawie art. 1, 2 i ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /Dz.U. nr 17 poz. 71 ze zm./ oraz par. 12 ust. 1 pkt 3 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205/, Naczelnik Miasta i Gminy w B. ustalił kandydatem na nabywcę działki nr 93 Bogusława Sz., natomiast wniosek Stanisława O. załatwił odmownie. W uzasadnieniu decyzji podał między innymi, że Bogusław Sz. jest właścicielem budynków wzniesionych na działce PFZ będącej przedmiotem sprzedaży i jest młodym rolnikiem /24 lata/. Własne gospodarstwo rolne o powierzchni 8,51 ha nabył w sierpniu 1983 r., a ponadto jest jedynym następcą do przyjęcia gospodarstwa o powierzchni ponad 6 ha po swoich rodzicach. W 1984 r. wywiązał się z umowy kontraktacyjnej na żywiec i zawarł umowę kontraktacyjną na zboże ze zbiorów w 1985 r. Działka nr 93 została przyjęta w 1980 r. przez Skarb państwa od małżeństwa Kazimiery M. /lat 62 - niewidomej/ i Stefana Sz. /lat 76/. Ponieważ budynek rencistów, ze względu na zły stan techniczny, zagrażał ich życiu, ojciec Bogusława Sz. udostępnił im własne zabudowania mieszkalne oraz działkę siedliskową o powierzchni 6200 m w dożywotnie użytkowanie aktem notarialnym z dnia 11 czerwca 1984 r., natomiast renciści - aktem notarialnym z tego dnia - darowali Bogusławowi Sz. i jego żonie Reginie własne budynki gospodarcze oraz dom mieszkalny znajdujący się na działce nr 93 w zamian za opiekę. Bogusław Sz. zamierza na tej działce wybudować dom mieszkalny, ponieważ zamieszkuje wraz z rodzicami, którzy swe zabudowania gospodarcze, dom mieszkalny i działkę przyzagrodową przekazali w dożywotnie użytkowanie rencistom. Natomiast Stanisław O. /lat 59, żona lat 56/ posiada działkę siedliskową o powierzchni 0,25 ha, która odpowiada normom działki zagrodowej. Obecnie buduje na niej oborę. Przy gospodarstwie rolnym o powierzchni 7,73 ha, w tym użytków rolnych 6,56 ha, oraz obecnej liczebności inwentarza żywego nie zachodzi konieczność powiększenia działki siedliskowej.
Od powyższej decyzji Stanisław O. złożył odwołanie do Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku, podnosząc, że decyzja jest dla niego krzywdząca, ponieważ nie uwzględnia potrzeby poszerzenia jego wąskiej - 17-metrowej działki siedliskowej, graniczącej z działką będącą przedmiotem sprzedaży. Nadmiernie wydłużone siedlisko bardzo utrudnia pracę w gospodarstwie i uniemożliwia zwiększenie hodowli inwentarza żywego w przyszłości z powodu niedoboru budynków i braku możliwości ich rozbudowy. Jego zdaniem powiększenie siedliska Bogusława Sz. nie jest niezbędne.