Świadczenie przedemerytalne z ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ przysługuje pozostającemu bez pracy urzędnikowi, dopiero po upływie okresu wypłat świadczenia przewidzianego w art. 13[1] ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2000 r. sprawy ze skargi Bogdana J. na decyzję Prezesa Krajowego Urzędu Pracy z dnia 3 listopada 1999 r. (...) w przedmiocie świadczenia przedemerytalnego - skargę oddala.
Z akt sprawy wynika, że Bogdan J. /urodzony 14 lutego 1942 r./ został zwolniony z pracy /pracownik administracji, wykształcenie wyższe, ostatnio pełniący funkcje starszego inspektora wojewódzkiego a poprzednio dyrektora wydziału urzędu wojewódzkiego/ z dniem 1 lica 1999 r, na podstawie art. 58 ust. 1, 2 i 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną. Stąd jako pracownikowi mianowanemu - zgodnie z art. 58 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną przysługiwało mu świadczenie pieniężne przewidziane w art. 131 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych.
Art. 13 cytowanej ustawy z dnia 16 września 1982 r., między innymi, stanowi, że w okresie między ustaniem zatrudnienia a podjęciem pracy lub działalności gospodarczej urzędnikowi /jeśli nie nabył już prawa do emerytury/ przysługuje świadczenie pieniężne ze środków budżetu państwa przez okres nie dłuższy niż sześć miesięcy /obliczone jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy/. Jeżeli w tym czasie były urzędnik pobiera zasiłek wychowawczy, chorobowy albo macierzyński, wysokość świadczenia ulega odpowiedniemu obniżeniu. Od świadczenia pieniężnego z art. 131 cyt. ustawy z dnia 16 września 1982 r. urząd odprowadza składkę na ubezpieczenie społeczne, na zasadach przewidzianych dla wynagrodzenia wypłacanego w czasie trwania stosunku pracy. Natomiast okres pobierania świadczenia pieniężnego, na takich warunkach, na jakich wlicza się okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych, określonych w przepisach o zatrudnieniu i bezrobociu wlicza się do okresów pracy wymaganych do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych oraz do okresów zatrudnienia w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.
Po ustaniu zatrudnienia /z dniem 1 lipca 1999 r./ Bogdan J. w dniu 1 lipca 1999 r. zarejestrował się jako bezrobotny w Powiatowym Urzędzie Pracy w P..
Kierownik Powiatowego Urzędu Pracy w P. decyzją z dnia 15 sierpnia 1999 r. (...), na podstawie art. 37k ust. 6 i art. 37n ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu przyznał Bogdanowi J. świadczenie przedemerytalne w kwocie zaliczkowej /z powodu trwającego postępowania dotyczącego ustalenia wysokości emerytury/ w wysokości określonej w art. 37j ust. 2, to jest 120 procent. Na podstawie art. 108 Kpa decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności.
W piśmie z dnia 16 września 1999 r. (...) Kierownik PUP w P. powiadomił Bogdana J. "że zostało wszczęte postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o przyznaniu mu statusu osoby bezrobotnej i prawa do świadczenia przedemerytalnego". W dalszej części pisma {wymiennie zamiast o "stwierdzeniu nieważności" mówi się o "wznowieniu postępowania"/ mówi się o otrzymanej opinii prawnej o tym, czy byłym urzędnikom w sytuacjach określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. {kiedy pobierają oni określone świadczenia po wygaśnięciu stosunku pracy/ przysługują świadczenia przedemerytalne z ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. Akapit o opinii prawnej jest też wadliwie zredagowany stylistycznie i zawiera maszynowy błąd w oznaczeniu przepisu ustawy z dnia 13 października 1998 r. /zamiast art. 58 powołuje art. 5/.