Osoba, na rzecz której dokonuje się rejestracji pojazdu, powinna udokumentować swoje prawo własności do tego pojazdu. Zarejestrowany może być bowiem jedynie pojazd, który stanowi przedmiot uregulowanego prawa własności.
Jedną z istotnych okoliczności wymagających wyjaśnienia w postępowaniu w sprawie rejestracji pojazdu /por. art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa/ jest ustalenie, czy osoba, na rzecz której ma być dokonana rejestracja, jest właścicielem pojazdu.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego W.-M. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z 17 czerwca 1999 r. (...) w przedmiocie rejestracji samochodu, stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji.
Na podstawie wniosku Małgorzaty S., Referent Wydziału Komunikacji Urzędu Gminy W.-C. Dzielnicy M., działający z upoważnienia Prezydenta Miasta (...), decyzją z 27 lutego 1996 r. zarejestrował pod numerem rejestracyjnym (...) pojazd marki Nissan NX 100, rok produkcji 1991.
23 lutego 1999 r. Tadeusz A. zgłosił wniosek o rejestrację przedmiotowego pojazdu, dołączając do niego umowę kupna-sprzedaży tego pojazdu z 22 stycznia 1999 r., zawartą z Małgorzatą S. oraz postanowienie Prokuratury Rejonowej W.-Ś. z 27 marca 1998 r. (...) o umorzeniu dochodzenia w sprawie nabycia przez Małgorzatę S. przedmiotowego pojazdu. Po zapoznaniu się z materiałami prowadzonego dochodzenia, a w szczególności z ekspertyzą Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Stołecznej Policji z 19 września 1997 r. z zakresu badań mechanoskopijnych, w świetle której zarówno nr nadwozia (...), jak i nr silnika (...) nie są nabite fabrycznie, Naczelnik Wydziału Komunikacji, postanowieniem z 19 kwietnia 1999 r. (...), wydanym z upoważnienia Prezydenta Miasta (...), wznowił postępowanie w sprawie rejestracji wspomnianego wyżej pojazdu, pod numerem rejestracyjnym (...). Tego samego dnia podjęto decyzję (...), w której uchylono decyzję z 27 lutego 1996 r. w przedmiocie zarejestrowania wspomnianego wyżej pojazdu pod numerem WGD (...), odmawiając jednocześnie zarejestrowania go. Według tej decyzji, Małgorzata S. nie udowodniła prawa własności do przedmiotowego pojazdu. Jako podstawę prawną decyzji wskazano m.in. par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 25 marca 1998 r. w sprawie rejestracji i oznaczenia pojazdów /Dz.U. nr 57 poz. 365 ze zm./.
Od tej decyzji Tadeusz A. odwołał się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, które, decyzją z 17 czerwca 1999 r., (...), wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa w związku z art. 140 Kc, uchyliło w całości decyzję organu pierwszej instancji, umarzając jednocześnie postępowanie w zakresie wznowienia postępowania. W świetle tej decyzji, organ pierwszej instancji błędnie zastosował przepisy powołanego rozporządzenia w sprawie rejestracji i oznaczenia pojazdów, ingerując tym samym w prawo własności, z naruszeniem art. 140 Kc.
Powyższą decyzję zaskarżył Prokurator Rejonowy dla W.-M., który następnie, pismem z 17 kwietnia 2000 r., cofnął skargę. Naczelny Sąd Administracyjny na rozprawie z 18 kwietnia 2000 r. zobowiązał wnoszącego skargę do szczegółowego uzasadnienia motywów jej cofnięcia. Sprawę przejęła Prokuratura Okręgowa w W., która w piśmie z 18 maja 2000 r. wniosła o merytoryczne rozpoznanie sprawy. Według Prokuratury Okręgowej, oparcie zaskarżonej decyzji na art. 140 Kc narusza prawo. Umorzenie zaś postępowania wywarłoby ten skutek, iż w obrocie prawnym pozostałaby decyzja przyznająca Małgorzacie S. dowód rejestracyjny przedmiotowego pojazdu, wydana z naruszeniem prawa, gdyż nie wykazała ona prawa własności do tego pojazdu. Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym z 28 lipca 2000 r. Prokurator Prokuratury Okręgowej wniosła o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji.