Organy administracji państwowej mogą umorzyć w całości lub w części wymierzoną stałą opłatę roczną z tytułu nabycia gruntów rolnych bądź leśnych z przeznaczeniem na inne cele w razie wystąpienia przesłanek wymienionych w par. 3 ust. 1 lub 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 września 1982 r. w sprawie zasad umarzania i udzielania ulg w spłacaniu należności państwowych /Dz.U. nr 30 poz. 211 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Stanisława H. na decyzję dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 27 sierpnia 1985 r. w przedmiocie ustalenia stałej opłaty rocznej z tytułu nabycia gruntów leśnych przeznaczonych pod budownictwo letniskowe.
Decyzją z dnia 13 czerwca 1985 r. Naczelnik Gminy L. zobowiązał Stanisława H. do ponoszenia przez 17 lat stałej opłaty rocznej w wysokości 10.200 zł z tytułu nabycia w dniu 12 kwietnia 1979 r. od Skarbu Państwa gruntów leśnych o powierzchni 0,17 ha przeznaczonych pod budownictwo letniskowe. Po skompensowaniu ceny nabycia tych gruntów nie została ustalona jednorazowa należność, natomiast przy wymierzaniu stałej opłaty rocznej uwzględniono przedawnienie tego zobowiązania za 3 lata /art. 118 Kc/. W uzasadnieniu decyzji Naczelnik powołał się na art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów /Dz.U. nr 27 poz. 249 ze zm./ i uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 23 grudnia 1982 r. /III AZP 8/82/, dotyczącą cywilnoprawnego charakteru obowiązków wynikających z tego przepisu ustawy i terminów ich przedawnienia ustalonych w art. 118 Kc.
W odwołaniu od tej decyzji Stanisław H. wniósł o obniżenie wysokości stałej opłaty rocznej, aby mógł korzystać z działki letniskowej dla uzyskania poprawy zdrowia utraconego wskutek przetrzymywania w trzech niemieckich obozach koncentracyjnych od kwietnia 1941 r. do maja 1945 r. za działalność w ruchu oporu. Podkreślił że za doznane cierpienia /przeprowadzano na nim tak zwane eksperymenty medyczne/ wypłacono mu odszkodowanie, które wykorzystał na nabycie i zagospodarowanie działki letniskowej, natomiast za postawę w czasie okupacji hitlerowskiej oraz za pracę zawodową i społeczną polskie uwadze przyznały mu kilka wysokich odznaczeń państwowych.
Decyzją z dnia 27 sierpnia 1985 nr G.4.2.4415/645/28/85 Dyrektor Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy utrzymał w mocy decyzję Naczelnika, posługując się podobną argumentacją prawną co do sposobu obliczania stałej opłaty rocznej, a poza tym stwierdził brak podstaw prawnych do zwolnienia Stanisława H. z obowiązku uiszczenia tej opłaty w świetle przepisów omawianej ustawy, jak również ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Stanisław H. nawiązał do okoliczności podniesionych w odwołaniu. Jego zdaniem, decyzja organu II instancji powinna być uchylona z powodu nieuwzględnienia "generalnej" ustawy "o zwolnieniu od opłat dla inwalidów wojennych" i zarządzenia nr 58 Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 28 maja 1976 r.
W odpowiedzi na skargę organ II instancji podtrzymał dotychczasowe stanowisko. Jego zdaniem, wspomniane zarządzenie nr 58 dotyczy między innymi ulg, zwolnień i umorzeń podatków, a także preferencji w nabywaniu działek letniskowych. Należność i stała opłata roczna, o które chodzi w art. 10 ust. 1 omawianej ustawy z dnia 26 października 1971 r., nie są należnościami podatkowymi i dlatego nie stosuje się do nich powyższego zarządzenia, skarżący natomiast skorzystał z przywileju nabycia działki poza kolejnością. Organ ten zwrócił również uwagę na zakaz umarzania należności i opłat, wynikający z art. 46 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/.