Wyznaczenie przez organ administracyjny podmiotom funkcjonującym na rynku usług telekomunikacyjnych stref działalności nie jest naruszeniem zasady równości w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i nie podlega ocenie ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym /t.j. Dz.U. 1991 nr 89 poz. 403/.
oddala skargę.
Minister Łączności decyzją z dnia 2 czerwca 1995 r. (...) zezwolił "P. T." S.A z siedzibą w W. na zakładanie i używanie urządzeń i sieci telekomunikacyjnych oraz świadczenie usług telekomunikacyjnych na obszarze województwa (...) z wyłączeniem miasta (...), na warunkach określonych szczegółowo w załączniku do zezwolenia. W uzasadnieniu podał, że wyłączenie z zezwolenia obszaru miasta (...) jest uzasadnione prowadzeniem na tym terenie działalności przez Telekomunikacja Polska S.A. Telekomunikacja Polska S.A. modernizuje i rozbudowuje sieć telekomunikacyjną na terenie miasta (...) w oparciu o kredyty z gwarancją rządową.
Decyzja Ministra Łączności została z urzędu zmieniona decyzją (...) z dnia 11 sierpnia 1995 r. w części obejmującej załącznik. Określono zakres rzeczowy przedsięwzięcia przez usunięcie wyrazu "światłowodowych" dopuszczając w ten sposób budowę przez "P. T." różnego rodzaju linii transmisyjnych.
Spółka "P. T." zaskarżyła decyzję Ministra Łączności z dnia 2 czerwca 1995 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego żądając jej uchylenia. Zarzuciła, że niezgodnie z prawem wyłączono z zakresu pozwolenia teren miasta (...) oraz ograniczono zakres rzeczowy przedsięwzięcia wyłącznie do możliwości stosowania przy sieci technologii kabli światłowodowych z pominięciem innych technologii wskazanych przez wnioskodawcę. Ponadto zarzucono w skardze, że decyzja nie zawiera uzasadnienia faktycznego i prawnego, narusza zasadę równości podmiotów gospodarczych w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i utrudnia konkurencję w dziedzinie świadczenia usług telekomunikacyjnych.
Odpowiadając na skargę Minister Łączności wniósł o jej oddalenie. Podał, że Minister Łączności realizuje politykę państwa w zakresie funkcjonowania i rozwoju łączności w sposób pozwalający na rozbudowywanie i wykorzystywanie sieci poszczególnych operatorów na zasadzie wzajemnego uzupełniania się sieci, a nie ich dublowania.
Brak w załączniku do zaskarżonej decyzji rezerwacji numeracji dla miejscowości Okręgu Telefonicznego (...), nie oznacza dodatkowego wyłączenia okręgu (...) z zakresu zezwolenia. Numeracja zostanie spółce przydzielona w drodze odrębnej decyzji Ministra Łączności.
Zdaniem Ministra, do decyzji administracyjnych zawierających zezwolenia na prowadzenie działalności telekomunikacyjnej nie mają zastosowana przepisy ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym. Nie jest więc trafny zarzut naruszenia tej ustawy przez Ministra Łączności.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zarzut skarżącej dotyczący ograniczenia możliwości stosowania przez nią technologii innych niż światłowodowe stał się bezprzedmiotowy na skutek zmiany zaskarżonej decyzji decyzją Ministra Łączności z dnia 11 sierpnia 1995 r. nr (...). Minister Łączności udzielając zezwolenia na zakładanie i używanie urządzeń, linii sieci telekomunikacyjnych oraz na świadczenie usług telekomunikacyjnych ustala m. in. obszar wykonywanej działalności oraz inne warunki jej wykonywania /art. 17 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności - Dz.U. nr 86 poz. 504 ze zm./. W tym zakresie działa według uznania.
W rozpatrywanej sprawie Minister Łączności wyłączył z zakresu pozwolenia miasta (...) powołując się na zaangażowanie inwestycyjne na tym terenie Telekomunikacji Polskiej S.A. Rozstrzygnięcie takie mieści się w założeniach prowadzonej przez niego polityki mającej na względzie prawidłowy i harmonijny rozwój telekomunikacji na terenie całego kraju.
Ograniczeniu zakresu pozwolenia nie można zatem zarzucić braku uzasadnienia. Wyznaczenie przez organ administracyjny podmiotom funkcjonującym na rynku usług telekomunikacyjnych stref działalności nie jest naruszeniem zasady równości w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i nie podlega ocenie ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym.
Minister Łączności realizował w ten sposób swe ustawowe kompetencje w zakresie reglamentowania działalności polegającej na świadczeniu usług telekomunikacyjnych.
Pewne rozbieżności treściowe pomiędzy sentencją zezwolenia, a stanowiącym integralną jego część załącznikiem określającym warunki wykonywania działalności telekomunikacyjnej nie stanowią wadliwości decyzji uzasadniającej jej wzruszenie. Wynikające stąd wątpliwości co do zakresu zezwolenia mogły być wyjaśnione w trybie art. 113 par. 2 Kpa.
Z tych wszystkich powodów skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Dlatego też Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o NSA - orzekł jak w sentencji.