Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Sędzia NSA Stanisław Gronowski (spr.) Asesor WSA Andrzej Wieczorek Protokolant Arkadiusz Zawada po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2004 r. sprawy ze skargi K. W. Przedsiębiorstwo Handlowo-Transportowe "[...]-[...]" w M. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2003 r. Nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję z dnia [...] grudnia 2002 r. 2. uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu
Ostateczną decyzją Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2003 r. nr [...] utrzymano w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego, w której nałożono na K. W. Przedsiębiorstwo Handlowo-Transportowe "[...]-[...]" w M., zwanego dalej "skarżącym", karę pieniężną w kwocie [...] zł z tytułu przewozu w dniu [...] grudnia 2002 r. na potrzeby własne materiału niebezpiecznego (olej opałowy) bez sporządzenia dokumentu przewozowego. Decyzja została wydana na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371 ze zm), lm 2002 (3) (a) (4) umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych (ADR) sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 1999 r. Nr 30, poz. 287) w zw. z § 3 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 15 czerwca 1999 r. w sprawie przewozu drogowego materiałów niebezpiecznych (Dz. Nr 57, poz. 608) oraz lp 7 ust. 7 załącznika do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie wysokości kar pieniężnych w transporcie drogowym (Dz. U. N 115, poz. 999).
W skardze na powyższą decyzję, wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego, skarżący zakwestionował ustalenia faktyczne stanowiące podstawę do nałożenia kary pieniężnej, a w szczególności jakoby wykonywał przewóz bez sporządzenia dokumentu przewozowego, skutkującego naliczenie kary pieniężnej na podstawie lp 7 ust. 7 załącznika do cytowanego rozporządzenia w sprawie wysokości kar pieniężnych w transporcie drogowym. Natomiast, wbrew ustaleniom dokonanym w zaskarżonej decyzji, dokument przewozowy został sporządzony, aczkolwiek nie zawierał wszystkich wymaganych danych.
W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Transportu Drogowego podzielił zarzut skarżącego i wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji. Jak podkreślił, skarżący wykonywał sporny przewóz na podstawie dokumentu przewozowego, aczkolwiek nieprawidłowo sporządzonego, co uzasadniałoby nałożenie na skarżącego karę pieniężną w kwocie 300 zł, stosownie do lp 7 ust. 8 załącznika do cytowanego rozporządzenia w sprawie wysokości kar pieniężnych w transporcie drogowym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Z dniem 1 stycznia 2004 r. weszły w życie:
ustawa z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), zwana u.s.a.,
ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), zwana p.s.a.,
ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271), zwana p.w.u.p.
Jednocześnie uchylona została ustawa z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.), która obowiązywała w dacie wniesienia skargi w niniejszej sprawie.
W świetle art. 97 § 1 p.w.u.p. sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Taka sytuacja ma więc miejsce w niniejszej sprawie i dlatego postępowanie toczy się na podstawie p.s.a.