Stosownie do art. 19 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd ten nie jest właściwy w sprawach dyscyplinarnych.
Nie oznacza to jednak, iż w ramach kontroli decyzji o zwolnieniu ze służby w Straży Granicznej, które należą do kompetencji NSA nie jest on uprawniony do badania podstawy prawnej zwolnienia.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Arkadiusza P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 10 września 1999 r. (...) w przedmiocie zwolnienia ze służby w Straży Granicznej - uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymana nią w mocy decyzję organu I instancji.
Orzeczeniem (...) z dnia 22 marca 1999 r. Komendant Główny Straży Granicznej wymierzył chor. Arkadiuszowi P. karę dyscyplinarną wydalenia ze służby za to, że w dniu 16 stycznia 1999 r. pełnił służbę kontrolera na drogowym przejściu granicznym w G. będąc pod wpływem alkoholu.
W związku ze skierowanym przez skarżącego wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy Komendant Główny Straży Granicznej na podstawie par. 38 ust. 5 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w stosunku do funkcjonariuszy Straży Granicznej /Dz.U. nr 154 poz. 1015/ w dniu 29 kwietnia 1999 r. wydał decyzję (...) utrzymującą w mocy orzeczenie o ukaraniu skarżącego karą dyscyplinarną wydalenia ze służby.
W wykonaniu tego orzeczenia Komendant Główny Straży Granicznej rozkazem personalnym (...) z dnia 9 czerwca 1999 r. na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 49 ust. 2 pkt 2 i art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej /Dz.U. nr 78 poz. 462 ze zm./ zwolnił chor. Arkadiusza P. ze służby stałej w Straży Granicznej z dniem 15 czerwca 1999 r. i na podstawie art. 108 par. 1 Kpa nadał rozkazowi rygor natychmiastowej wykonalności ze względu na ważny interes społeczny.
Od powyższej decyzji chor. Arkadiusz P. odwołał się do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, który decyzją (...) z dnia 10 września 1999 r. zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy.
W uzasadnieniu decyzji Minister podał, iż w myśl art. 45 ust. 1 pkt 3 ustawy o Straży Granicznej, w przypadku wydania prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego o wydaleniu ze służby, zwolnienie ukaranego funkcjonariusza jest obligatoryjne.
Przepis ustawy nie przewiduje żadnych wyjątków i możliwości zaniechania prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby.
Zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w stosunku do funkcjonariuszy Straży Granicznej /Dz.U. nr 154 poz. 1015/ Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji nie ma żadnych uprawnień do badania sprawy dyscyplinarnej funkcjonariusza Straży Granicznej.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżący wniósł o uchylenie decyzji organów obu instancji.
W uzasadnieniu skargi zarzucił, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji nie zajął stanowiska odnośnie zarzutów dotyczących postępowania dyscyplinarnego oraz zasadności orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i wyjaśnił, iż nie jest uprawniony do badania przebiegu postępowania dyscyplinarnego oraz zmiany kary dyscyplinarnej.
W piśmie procesowym z dnia 29 listopada 1999 r. skarżący podniósł, iż przeprowadzone w sprawie postępowanie dyscyplinarne na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 10 grudnia 1997 r. w sprawie udzielania wyróżnień oraz postępowania dyscyplinarnego w stosunku do funkcjonariuszy Straży Granicznej /Dz.U. nr 154 poz. 1015/ faktycznie i prawnie pozbawione było elementarnej zasady dwuinstancyjności, gdyż odwołanie rozpatrywał ten sam organ, który wymierzył karę tj. Komendant Główny Straży Granicznej.