Sprawa ze skargi na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w O. w przedmiocie zwolnienia ze służby
Tezy

Wybór trybu zwolnienia skarżącego ze służby w Policji należał do właściwego organu, który ze względu na zaistnienie podstawy określonej w art. 41 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /t.j. Dz.U. 2002 nr 7 poz. 58 ze zm./, był władny zdecydować o podstawie zwolnienia. Mógł zatem, skoro wystąpiła przesłanka z art. 41 ust. 1 pkt 3 ustawy, zastosować ten tryb zwolnienia, tym samym nie uwzględnić wniosku skarżącego o zwolnienie ze służby.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2003 r. sprawy ze skargi Andrzeja W. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w O. z dnia 23 sierpnia 2000 r. w przedmiocie zwolnienia ze służby - oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/2

Komendant Miejski Policji w E. orzeczeniem z dnia 8 czerwca 2000 r. wymierzył sierż. szt. Andrzejowi W. karę dyscyplinarną wydalenia ze służby w Policji za kierowanie samochodem w stanie nietrzeźwości oraz karę zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych przez okres 12 miesięcy.

Orzeczenie to Komendant Wojewódzki Policji w O. utrzymał w mocy orzeczeniem z dnia 17 lipca 2000 r.

Rozkazem personalnym z dnia 26 lipca 2000 r. na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /t.j. Dz.U. 2002 nr 7 poz. 58/ - Komendant Miejski Policji w E. zwolnił sierż. szt. Andrzeja W. ze służby w Policji z dniem 28 lipca 2000 r. Decyzji tej na podstawie art. 108 Kpa nadany został rygor natychmiastowej wykonalności.

W odwołaniu od tej decyzji sierż. szt. Andrzej W. wniósł o zmianę jej podstawy prawnej ze zwolnienia dyscyplinarnego /art. 41 ust. 1 pkt 3 ustawy/ na zwolnienie na własną prośbę /art. 41 ust. 3 ustawy/.

Komendant Wojewódzki Policji w O. decyzją z dnia 23 sierpnia 2000 r. zaskarżony rozkaz personalny utrzymał w mocy.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 22 lutego 2001 r., II SA 2697/00 uchylił decyzję organu II instancji, wskazując, że zgodnie z art. 130 par. 2 Kpa wniesienie w terminie odwołania od decyzji pierwszoinstancyjnej wstrzymuje jej wykonanie. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż skarżący odwołał się od decyzji w terminie, a decyzja odwoławcza została wydana w dniu 23 sierpnia 2000 r., nie wiadomo też, kiedy skarżący ją otrzymał /art. 110 Kpa/. Poza tym termin zwolnienia skarżącego ze służby organ odwoławczy określił na dzień 28 lipca 2000 r., kiedy to decyzja pierwszoinstancyjna była jeszcze niewykonalna. Organ odwoławczy powinien więc przy ponownym rozpatrywaniu sprawy ustosunkować się do zarzutów skarżącego, a w razie ich nieuwzględnienia ustalić w nowej decyzji prawidłową datę rozwiązania stosunku służbowego.

W rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawionemu wyrokowi Sądu zarzucono rażące naruszenie prawa art. 130 par. 3 pkt 1 Kpa. Zdaniem wnoszącego rewizję nadzwyczajną niezrozumiałym jest rozstrzygnięcie Sądu uchylające decyzję organu II instancji, w sytuacji gdy decyzja organu I instancji zawiera wyraźny zapis o nadaniu jej rygoru natychmiastowej wykonalności, a art. 130 par. 3 pkt 1 Kpa stanowi, że par. 2 art. 130 Kpa nie ma zastosowania, gdy decyzji został nadany rygor natychmiastowej wykonalności /art. 108 Kpa/.

Uchylenie przez Sąd zaskarżonej decyzji, które nastąpiło z tego powodu, że Sąd pominął okoliczność, iż decyzji organu I instancji nadany został rygor natychmiastowej wykonalności, a decyzja II instancji utrzymała tę decyzję w mocy, rażąco narusza art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy o NSA oraz art. 130 par. 3 pkt 1 Kpa. Wskutek tego w uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny w zakresie dotyczącym ustalenia daty rozwiązania stosunku służbowego, zawarł wadliwe dla organu administracji rozważania co do sposobu ponownego rozstrzygnięcia tej sprawy, wiążące ten organ /art. 30 ustawy o NSA/.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)