1. W świetle przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 października 1981 r. w sprawie zwolnień od podatków i opłaty skarbowej podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności zarobkowej /Dz.U. nr 26 poz. 138/ brak ciągłości w prowadzeniu rzemiosła nie daje podstaw do uznania, że działalność wchodząca do zakresu przedmiotowego rzemiosła nie była prowadzona.
2. Nienależyte wykorzystanie mocy produkcyjnej zakładu na skutek nieumiejętności i poniesionych strat jest wynikiem działalności i objęte jest ryzykiem związanym z prowadzeniem zakładu.
3. Fakt, że w okresie ostatnich 5 lat działalność zarobkowa poprzednika nie była prowadzona należycie, nie daje podstaw do uznania, że taka sama działalność nowego właściciela zakładu uprawnia go do uzyskania zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego na podstawie par. 1 ust. 3 wyżej cytowanego rozporządzenia.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Zbigniewa P. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia 10 grudnia 1982 r. w przedmiocie odmowy zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego z tytułu nowo uruchomionej działalności zarobkowej.
Decyzją z dnia 21 kwietnia 1982 r. naczelnik Gminy w W. zezwolił Zbigniewowi P. na wyrabianie i wypalanie cegły w cegielni we wsi R. Cegielnię tę Zbigniew P. wydzierżawił od Stanisława P. W dniu 10 maja 1982 r. Zbigniew P. wniósł podanie do Urzędu Miejskiego w L. o okresowe zwolnienie go od podatku obrotowego i dochodowego z tytułu nowo uruchomionej działalności wytwórczej.
Prezydent Miasta L., decyzją z dnia 12 lipca 1982 r., załatwił podanie skarżącego odmownie, wskazując, że nie spełniał on warunków określonych w par. 1 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 października 1981 r. w sprawie zwolnienia od podatków i opłaty skarbowej podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności zarobkowej /Dz.U. nr 26 poz. 138/, gdyż w tym samym obiekcie była prowadzona w okresie ostatnich 5 lat tego samego rodzaju działalność wytwórcza. Organ administracji jednak naruszył art. 10 par. 1 Kpa, gdyż nie umożliwił Zbigniewowi P. wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów przed wydaniem decyzji.
W odwołaniu od decyzji organu administracji I instancji skarżący zarzucił mu niewłaściwą interpretację przepisów rozporządzenia Ministra Finansów na tle konkretnego stanu faktycznego, gdyż w okresie ostatnich lat produkcja prowadzona w cegielni przez jego poprzedników nie miała charakteru ciągłego. Powołał się również na nakłady finansowe poniesione przy uruchomieniu cegielni.
Wojewoda Lubelski decyzją z dnia 10 grudnia 1982 r. nr Fn.III-3252/222/82 odwołanie oddalił, utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję i stwierdzając, że cegielnia była nieczynna tylko przez dwa lata; odwołującemu się nie przysługuje zwolnienie od podatków również z przyczyn wymienionych w par. 1 ust. 1 pkt 1 cytowanego rozporządzenia, gdyż wydzierżawiony obiekt nie był pozbawiony urządzeń przed podjęciem produkcji. Natomiast poniesione na jego remont nakłady uprawniają Zbigniewa P. do ubiegania się, na podstawie odrębnych przepisów, o przyznanie mu ulg podatkowych z tytułu inwestycji.
Zbigniew P. zaskarżył decyzję Wojewody Lubelskiego do Naczelnego Sądu Administracyjnego, powołując się na "intencję przepisów" rozporządzenia Ministra Finansów, w okolicznościach, gdy w ostatnim pięcioleciu "były podejmowane jedynie nieudane próby prowadzenia działalności produkcyjnej". Tak więc: w 1977 r., właściciel dwukrotnie wypalał cegłę, jednakże z powodu jej złej jakości /tylko 50 procent odpowiadało normie/, zaniechał produkcji. Poprzedni dzierżawca ograniczył się w 1980 r. do jednorazowego wypalenia cegły. W okresie bezczynności zakładu piec cegielni był wykorzystywany na magazyn ziemniaków i warzyw.
W piśmie procesowym z dnia 31 stycznia 1983 r. Izba Skarbowa w Lublinie, która w wyniku zmian w stanie prawnym przejęła właściwość Wojewody m.in. w zakresie spraw podatku obrotowego i dochodowego, wniosła o oddalenie skargi wobec braku warunków materialnoprawnych do zwolnienia skarżącego z obowiązku podatkowego.