Sprawa ze skargi Redakcji Prasowej "S." we W. na odmowę udzielenia informacji prasowej przez Przewodniczącego Komisji Dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego w W. - zobowiązuje Przewodniczącego Komisji Dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego w W. do udzielenia - w terminie 14 dni - odpowiedzi na wystąpienie Redakcji Prasowej "S." we W. (...); (...)
Tezy

Rada Główna Szkolnictwa Wyższego i funkcjonująca przy niej komisja dyscyplinarna łącznie z jej przewodniczącym, należą do struktury administracji szkolnictwa wyższego. Tryb obsadzania stanowisk i powierzania określonych funkcji w administracji publicznej nie wpływa na ich istotę i miejsce w określonej strukturze organizacyjnej, bądź funkcjonalnej.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Redakcji Prasowej "S." we W. na odmowę udzielenia informacji prasowej przez Przewodniczącego Komisji Dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego w W. - zobowiązuje Przewodniczącego Komisji Dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego w W. do udzielenia - w terminie 14 dni - odpowiedzi na wystąpienie Redakcji Prasowej "S." we W. z dnia 2 listopada 2000 r. (...); (...)

Uzasadnienie strona 1/2

Redakcja Prasowa "S." we W. zwróciła się do Przewodniczącego Komisji Dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego w W. o udzielenie informacji poprzez wyszczególnienie jego przyjazdów z W. do W. z racji pełnienia tej funkcji i "kosztów poszczególnych przejazdów /oraz powrotów/ a jeśli odbywały się koleją, to podanie rodzaju pociągu /express, pospieszny, osobowy/, ceny biletu i klasy przejazdu" oraz udostępnienie do wglądu rachunków tych kosztów. Wobec bezczynności adresata wystąpienia, redakcja w skardze do NSA wniosła o zobowiązanie go do udzielenia żądanych informacji. W odpowiedzi na skargę przewodniczący komisji dyscyplinarnej podniósł, że nie jest on podmiotem określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./, ani funkcjonariuszem publicznym, ponieważ komisja dyscyplinarna pochodzi z wyboru dokonywanego przez Radę Główną Szkolnictwa Wyższego - która również pochodzi z wyboru i też nie jest organem państwowym - do rozpoznawania spraw dyscyplinarnych korporacji nauczycieli akademickich.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Art. 4 ust. 1 wymienionej ustawy stanowi: "Organy państwowe, przedsiębiorstwa państwowe i inne państwowe jednostki organizacyjne, a w zakresie działalności społeczno-gospodarczej również organizacje spółdzielcze i osoby prowadzące działalność gospodarczą na własny rachunek są obowiązani do udzielania prasie informacji o swojej działalności". W świetle jego ust. 2-4 wyjątkiem od tej reguły jest odmowa dokonania ze względu na ochronę tajemnicy państwowej i służbowej oraz innej tajemnicy chronionej ustawą, na żądanie redaktora naczelnego pisemną odmowę udzielenia informacji doręcza się redakcji w terminie trzech dni ze wskazaniem jej powodów, a odmowę lub niezachowanie określonych wymogów można zaskarżyć do NSA w terminie miesiąca.

Przy określaniu kręgu podmiotów obowiązanych do udzielenia prasie informacji i zakresu jej uprawnień, należy kierować się unormowaniami zawartymi w art. 7-8, art. 10, art. 14, art. 54 i art. 61 Konstytucji RP. Definiują one pojęcie organów władzy publicznej szeroko, obejmując nim władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Zapewnienia wolności prasy i jej rola jako środka społecznego przekazu uprawniają do uzyskiwania informacji o działalności tak pojmowanych organów władzy i podmiotów wykonujących zadania władzy publicznej. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje także dostęp do dokumentów takich organów. Gwarancje wolności prasy powiązane są ściśle z zasadą jawności życia publicznego realizowaną w związku z prawem obywatela do informacji o działalności organów władzy publicznej w funkcjonalnym rozumieniu. Do nich nawiązuje również art. 1 Prawa prasowego stanowiący, że prasa - zgodnie z Konstytucją - korzysta z wolności wypowiedzi i urzeczywistnia prawo obywateli do ich rzetelnego informowania, jawności życia publicznego oraz kontroli i krytyki społecznej.

Strona 1/2