Pierwszeństwo nabycia państwowej nieruchomości rolnej nie przysługuje bezumownemu użytkownikowi tej nieruchomości.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Zenobii R. na decyzję Wojewody Sieradzkiego z dnia 10 czerwca 1983 r. w przedmiocie ustalenia kandydata na nabywcę państwowej nieruchomości rolnej.
Przedmiotem sporu są grunty PFZ o pow. 2,71 ha /działki o nr 85, 74, 171/1 i 171/3/ położone we wsi J. Wskazane grunty należały do gospodarstwa Marcelego R. i zostały przejęte na rzecz Państwa w 1977 r. Później zaczęła je użytkować Zenobia R. Poza przedmiotem sporu natomiast są grunty PFZ, do których wielokrotnie nawiązuje się w różnych pismach zawartych w aktach sprawy, o powierzchni 1,87 ha /działki nr 69, 80, 161, 91/2/. Działki te, przed przekazaniem do PFZ, należała do rolnika K. Skarżąca dzierżawiła wskazane grunty na mocy umowy zawartej z Naczelnikiem Gminy w 1975 r. Umowa - jak wynika z akt sprawy - została w 1982 r. rozwiązana z powodu złego zagospodarowania gruntów przez dzierżawcę - Zenobię R. Dane na ten temat nie są kompletne, co świadczy o nieporządkach w gospodarce gruntami PFZ. Wynika jednak z nich, iż grunty o powierzchni 1,87 ha, po rozwiązaniu umowy dzierżawy z Zenobią R., za zgodą Naczelnika Gminy zaczął użytkować inny rolnik. Sprawy tych gruntów jednak nie należy łączyć z przedmiotem sporu, chociaż stale do nich nawiązywały strony w toku postępowania administracyjnego.
Dnia 6 listopada 1981 r. odbyło się zebranie wiejskie, które między innymi pozytywnie zaopiniowało wniosek Eugeniusza K. o nabycie spornych gruntów PFZ /działki nr 85, 74, 171/1 i 171/3/, a negatywnie zaopiniowało wniosek Zenobii R. o nabycie tych samych gruntów.
Naczelnik Gminy Z., decyzją z dnia 25 października 1982 r. nr 4613/128/81, ustalił Eugeniusza K. kandydatem na nabywcę gruntów PFZ o pow. 2,71 ha /działki nr 85, 74, 171/1 i 171/3/ położonych we wsi J., a odmówił ustalenia kandydatem na nabywcę wskazanych gruntów Zenobię R. W uzasadnieniu decyzji podano, że ustalony kandydatem na nabywcę Eugeniusz K. daje gwarancję racjonalnego wykorzystania wskazanych gruntów, czego nie można powiedzieć o Zenobii R., wykorzystującej grunty wchodzące w skład jej gospodarstwa ekstensywnie i niestarannie.
Od decyzji Naczelnika Gminy Zenobia R. odwołała się do Wojewody Sieradzkiego. Podniosła, że od 1976 r. dzierżawi sporne grunty, a tym samym przysługuje jej prawo pierwokupu. Ponadto stwierdziła, że utrzymuje swoją ziemię w należytej kulturze rolnej. Toczy się też postępowanie sądowe o przywrócenie jej na spornych gruntach posiadania naruszonego przez Eugeniusza K.
Wojewoda Sieradzki decyzją z dnia 10 czerwca 1983 r. nr PFZ-4613/286/81 /postępowanie odwoławcze było przez dłuższy czas zawieszone z uwagi na toczące się przed sądem postępowanie o sporne grunty/ utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Naczelnika Gminy Z. z dnia 25 października 1982 r. nr 4613/128/81. W uzasadnieniu podano, że Zenobia . nie była dzierżawcą spornych gruntów, lecz tylko ich bezumownym użytkownikiem. Było na pewno uchybieniem w pracy urzędu gminy, że nie kwestionował przez parę lat tego bezumownego użytkowania. Jednakże z tego powodu Zenobii R. nie przysługuje pierwszeństwo nabycia spornych gruntów. Sprawa wyboru kandydata na ich nabywcę musi więc być rozstrzygnięta w kontekście uwarunkowań społeczno-gospodarczych. Organ I instancji zebrał w tej mierze bogaty materiał dowodowy i przeprowadził lustrację w gospodarstwach rolników ubiegających się o kupno wskazanych wyżej nieruchomości PFZ. Ustalone w ten sposób fakty zdecydowanie przemawiają za Eugeniuszem K., za którym też wypowiedział się czynnik społeczny.