Sprawa ze skargi na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przedmiocie odmowy udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Jagielska /spr./ Sędziowie WSA Ewa Frąckiewicz Asesor WSA Andrzej Czarnecki Protokolant Aleksandra Borowiec Po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2004 r. sprawy ze skargi P. Sp. zo.o. w O. na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] marca 2002 nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji z dnia [...] marca 2002 r.

Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji
Uzasadnienie strona 1/3

Zaskarżoną decyzją nr [...] z dnia [...] marca 2002r. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, na podstawie art. 33 ust.2 i 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992r. o radiofonii i telewizji ( Dz. U. z 2002r. Nr 101, poz. 1114) oraz art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego ( Kpa.), po rozpoznaniu wniosku z dnia [...] grudnia 2001r. Spółki P. w O. o ponowne rozpatrzenie sprawy oraz w wykonaniu uchwały nr [...] z dnia [...] stycznia 2002r. Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, postanowił utrzymać w mocy decyzję wcześniejszą nr [...]z dnia [...] grudnia 200Ir. odmawiającą Spółce P. udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego. W uzasadnieniu podtrzymano argumentację decyzji z dnia [...] grudnia 2001r. że udzielenie koncesji wnioskodawcy spowodowałoby uzyskanie przez spółkę "R" powiązaną z udziałowcem Spółki P. - spółką "M", pozycji dominującej w środkach masowego przekazu na terenie objętym zasięgiem stacji nadawczej w O. Równocześnie rozszerzono argumentację leżącą u podstaw odmowy udzielenia koncesji stwierdzając, że udziałowcem spółki P. jest J. K., który posiada 80% udziałów i 80% głosów w organizacji wnioskodawcy, a który był wykonawcą koncesji [...]z dnia [...] grudnia 1994r. na nadawanie programu radiowego pod nazwą P. w O. i wobec którego, na skutek dokonania przez Krajową Radę oceny działalności Koncesjonariusza, wszczęto postępowanie o cofnięcie koncesji w związku ze stwierdzonym naruszaniem warunków tej koncesji. Stwierdzając, że odpowiedzialnym za naruszanie warunków koncesji jest J. K., mając na uwadze strukturę właścicielską P., oceniono, że Spółka nie daje gwarancji należytego wykonywania koncesji na nadawanie programu radiowego w O. Powyższą decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego P. Spółka z o.o. wnosząc o stwierdzenie nieważności decyzji zaskarżonej i poprzedzającej ją decyzji nr [...]ewentualnie o uchylenie obydwu rozstrzygnięć. Zaskarżonym decyzjom zarzucono naruszenie art. 33 ust.3 w związku z art. 9 ust. 2 oraz art. 36 ust. 2 pkt 2 i 5 ustawy o radiofonii i telewizji, naruszenie art. 15 Kpa. i art. 7, 10, 77, 107 § 3 Kpa.

W uzasadnieniu skargi P. Spółka z o.o. podniosła, że Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, zgodnie z art. 33 ust. 3 cyt. ustawy, podejmuje swoje decyzje na podstawie uchwały Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, a ta z kolei jak stanowi art. 9 ust. 2 powołanej ustawy, Przyjmuje uchwały bezwzględną większością głosów ustawowej liczby członków, co oznacza, że za rozstrzygnięciem musi opowiedzieć się 5 członków

Rady. Żadna z podjętych przez Przewodniczącego Rady, a skarżonych decyzji nie została poprzedzona uchwałą Rady Radiofonii i Telewizji przyjętą w sposób prawem przewidziany tzn. w żadnej uchwale 5 członków Rady nie opowiedziało się za udzieleniem koncesji lub przeciw temu udzieleniu. Ponadto, Rada nie podjęła w ogóle uchwały w przedmiocie rozpatrzenia zaskarżonej decyzji tzn. utrzymania w mocy bądź uchylenia tej decyzji, bowiem głosowaniu poddano wniosek w brzmieniu: "kto jest za ponownym rozpatrzeniem sprawy zakończonej decyzją [...] z [...] grudnia 200Ir. wydana dla Spółki " P Sp. z o.o." odmawiającej wnioskodawcy udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programu radiofonicznego pod nazwą "P." ze stacji nadawczej O". Skarżący podniósł, że organ podejmując zaskarżoną decyzję nie odniósł się do zarzutów sformułowanych we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczących naruszeń prawa materialnego i procesowego, a w szczególności błędnego przyjęcia przesłanki powiązania skarżącego ze spółką "R" Sp. z o.o. w K. oraz przesłanki uzyskania przez tą ostatnią pozycji dominującej w środkach masowego przekazu na terenie objętym zasięgiem stacji nadawczej w O. Pomijając przedstawione przez skarżącego dowody i twierdzenia na okoliczność nieprawidłowości ustaleń organu koncesyjnego, Przewodniczący Rady Radiofonii i Telewizji naruszył w/ g skarżącego art. 7 i 15 Kpa. Skarżący zarzucił niewyjaśnienie w decyzji, na czym polegać miało stwierdzone przez organ powiązanie będącej udziałowcem Skarżącego Spółki "M", poprzez Spółkę T., ze Spółką "R" i podniósł dowolność ustaleń organu koncesyjnego, że wskutek udzielenia koncesji P., inna spółka - "R" uzyskałaby dominującą pozycję w dziedzinie środków masowego przekazu na terenie objętym koncesją. Za nieuzasadnione skarżący uznał stanowisko organu koncesyjnego, że J. K. - udziałowiec P., nie daje gwarancji należytego wykonywania koncesji, ponieważ naruszył już wcześniej warunki koncesji oraz ustawy o radiofonii i telewizji. Skarżący podniósł, że postępowanie w sprawie cofnięcia koncesji, które stało się podstawą tego twierdzenia, nie zakończyło się ani cofnięciem koncesji ani żadną inną sankcją.

Strona 1/3
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji