Skarga Marka W. na decyzję Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej w przedmiocie odmowy przeniesienia siedziby zawodowej z Ko. do K. i udzielenia zgody na indywidualne wykonywanie zawodu adwokata i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną uchwałę oraz utrzymaną przez nią w mocy uchwałę organu I instancji, a także
Tezy

Prowadzenie przez adwokata działalności gospodarczej na podstawie art. 24 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ stanowi sytuację, o której mowa w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ w brzmieniu: "Adwokat może wykonywać zawód także w obsłudze prawnej na zasadach określonych w odrębnych przepisach". Takimi "odrębnymi przepisami" są właśnie art. 24 oraz art. 1, a także inne - odpowiednie - przepisy ustawy o działalności gospodarczej. W tego rodzaju sytuacjach zezwolenie organów samorządu adwokackiego na prowadzenie przez adwokata działalności gospodarczej nie jest potrzebne.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Marka W. na decyzję Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 30 czerwca 1993 r. w przedmiocie odmowy przeniesienia siedziby zawodowej z Ko. do K. i udzielenia zgody na indywidualne wykonywanie zawodu adwokata i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną uchwałę oraz utrzymaną przez nią w mocy uchwałę organu I instancji, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej na rzecz skarżącego pięćdziesiąt tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/5

Okręgowa Rada Adwokacka w K. uchwałą z dnia 5 kwietnia 1993 r., po rozpatrzeniu wniosku adwokata Marka W., zamieszkałego w K., o przeniesienie siedziby wykonywania zawodu do K. oraz o wystąpienie do Ministra Sprawiedliwości z wnioskiem o wyrażenie zgody na wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie w K., na podstawie art. 44 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./, postanowiła załatwić odmownie wniosek o przeniesienie siedziby wykonywania zawodu do K. i tym samym pozostawić bez biegu wniosek w sprawie zgody na indywidualne wykonywanie zawodu w K. W uzasadnieniu uchwały podano, że adwokat Marek W. został wpisany na listę adwokatów uchwałą Okręgowej Rady Adwokackiej w K. z dnia 22 czerwca 1987 r. z wyznaczeniem siedziby wykonywania zawodu w Ko., chociaż ubiegał się o wyznaczenie siedziby w K. Z dniem 1 stycznia 1988 r. Marek W. podjął pracę w zespole, ale już 16 lutego 1988 r. złożył wniosek o przeniesienie siedziby do K., załatwiony odmownie z powodu wyczerpania, a nawet przekroczenia limitu w K. Pismem z dnia 17 maja 1990 r. adwokat Marek W. powiadomił Radę, że z dniem 1 czerwca 1990 r. rozpoczął indywidualne wykonywanie zawodu na podstawie art. 24 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej. Stanowisko swoje podtrzymał i zrealizował mimo uprzedzenia przez Radę o sprzeczności takiego działania z prawem o adwokaturze i został w związku z tym ukarany prawomocnie przez sąd dyscyplinarny za naruszenie przepisów prawa o adwokaturze oraz zasad etyki adwokackiej w zakresie reklamy. Pismem z dnia 4 marca 1991 r. adwokat Marek W. zawiadomił Radę, że od 1 marca 1991 r. zaprzestał wykonywania zawodu adwokata w zespole w Ko., podejmując pracę w obsłudze prawnej /obecnie zespół w Ko. uległ rozwiązaniu - w dniu 31 sierpnia 1992 r. - i na jego miejscu powstały kancelarie indywidualne/. Zainteresowany nie rozliczył się też prawidłowo z zespołem w Ko., co stało się przedmiotem kolejnego postępowania dyscyplinarnego, zakończonego postanowieniem z dnia 8 marca 1993 r. o umorzeniu na podstawie art. 85 prawa o adwokaturze. Wnioski o przeniesienie siedziby zawodowej oraz o zezwolenie na indywidualne wykonywanie zawodu adwokat Marek W. ponawiał (...). Przez pewien czas - w związku z toczącym się postępowaniem dyscyplinarnym - postępowanie w sprawie tych wniosków było zawieszone; poza tym przedłużenie postępowania nastąpiło wskutek działań samego zainteresowanego, który - mimo żądania Rady - nie uzupełniał swego wniosku przez wskazanie, gdzie i w jakim charakterze pracował po zaprzestaniu działalności w zespole w Ko., a ponadto kierował "skargi i odwołania do wszystkich możliwych organów, które każdorazowo musiały żądać jego akt osobowych i oczekiwać na ich nadejście". Okręgowa Rada Adwokacka w K. zajmuje stanowisko, że mimo zawieszenia wykonywania zawodu adwokata zainteresowany ma nadal siedzibę w Ko.; przeniesieniu siedziby do K. w obecnej sytuacji jest niemożliwe z powodu przekroczenia limitu w K. na skutek okoliczności niezależnych od Rady (...). Ze względu na odmowę przeniesienia siedziby do K. bezprzedmiotowy staje się wniosek o wystąpienie do Ministra Sprawiedliwości w sprawie zgody na indywidualne wykonywanie zawodu, ponieważ zainteresowany kategorycznie stwierdza, iż chodzi mu o indywidualną kancelarię w K., a nie w Ko., gdzie ma wyznaczoną siedzibę wykonywania zawodu i gdzie działają już tylko kancelarie indywidualne; Rada jednak czuje się związana stanowiskiem wnioskodawcy.

Strona 1/5