1. Sam fakt uprawiania gruntów, nawet bez siewów, pozbawia je cech odłogu.
2. Podwojona opłata z tytułu odłogowania gruntów rolnych /art. 42 ust. 5 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych - Dz.U. nr 11 poz. 79/ nie może być uzupełniająco stosowana za pierwszy rok odłogowania, jeżeli za ten okres wymierzono już opłatę w podstawowej wysokości.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Jerzego G. na decyzję Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 9 czerwca 1986 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie nieważności decyzji dotyczącej wymierzenia opłat za odłogowanie gruntów rolnych i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w T., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził na rzecz skarżącego od Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 23 czerwca 1983 r. Naczelnik Gminy B. wymierzył Jerzemu O. i jego matce opłatę w wysokości 187.200 zł za odłogowanie w roku gospodarczym 1982/83 gruntów rolnych o powierzchni 12,15 ha, będących w ich posiadaniu.
W dniu 30 maja 1984 r. Naczelnik wymierzył Jerzemu O., jako właścicielowi gruntów o identycznej powierzchni, dodatkową opłatę 187.200 zł za pierwszy rok i podwojoną - w wysokości 374 400 zł - za drugi rok odłogowania i decyzję tę dwukrotnie później zmieniał postanowieniami o sprostowaniu błędów rachunkowych /odpowiednio na 462.600 zł i 455.000 zł/.
W podaniu o wznowienie postępowania w tej sprawie Jerzy O. zarzucił Naczelnikowi błędne ustalenie powierzchni gruntów niewłaściwie użytkowanych rolniczo i pominięcie przyczyn, które utrudniały mu prowadzenie gospodarstwa. Podkreślił, że wskutek sprawowania opieki nad obłożnie chorą matką i kłopotów z własnym zdrowiem /choroba kręgosłupa/, a także zajmowania mu dochodów z gospodarstwa na poczet spłaty zadłużenia i odmowy udzielenia kredytu przez bank nie mógł obsiać w 1983 r. 6 ha gruntów. Poinformował również o założeniu pastwiska na 4,5 ha gruntów ornych i wydzierżawieniu sąsiadowi łąki za pomoc w prowadzeniu gospodarstwa oraz wniósł o wyłączenie z prowadzenia tej sprawy naczelnika i jednego z pracowników urzędu z powodu braku zaufania do ich bezstronności.
Dyrektor Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w T. nie uwzględnił wniosku o wyłączenie tych osób, ale wznowił postępowanie i wstrzymał wykonanie decyzji naczelnika. Po przeprowadzeniu oględzin okazało się, że ustalenie dotyczące sposobu użytkowania gruntów były wadliwe. W konsekwencji naczelnik w dniu 25 lutego 1985 r. uchylił swoje decyzje, ograniczył powierzchnię gruntów uznanych za odłogowane do 6,13 ha w pierwszym i 6,37 ha w drugim roku gospodarczym oraz zastosował podwójną wysokość opłaty za każdy rok ich odłogowania /odpowiednio 189.100 zł i 240.660 zł łącznie w wysokości 429.760 zł/.
W dniu 22 maja 1985 r. Jerzy O. wystąpił do Dyrektora Wydziału o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji naczelnika i uzasadnił to błędną informacją uzyskaną w urzędzie gminy o zasadzie wymierzania opłat za odłogowanie gruntów bez względu na przyczynę występowania odłogów. Wyjaśnił, że dopiero w dniu 20 maja 1985 r. udało mu się wypożyczyć ustawę z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/, która przewiduje zupełnie inne rozwiązania, niż to wynika z informacji przekazanych mu w urzędzie.
Dyrektor Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w T. oraz Minister Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej odmówili Jerzemu O. przywrócenia terminu, ponieważ w decyzji naczelnika zamieszczone było pouczenie o możliwości odwołania się od niej w terminie 14 dni.
W tej sytuacji Jerzy O. wystąpił do dyrektora wydziału o stwierdzenie nieważności decyzji naczelnika jako rażąco naruszającej art. 42 ust. 6 wymienionej ustawy. Przepis ten nie dopuszcza możliwości wymierzania opłat, jeżeli odłogowanie jest następstwem wypadków losowych lub innych okoliczności niezależnych od właściciela. Jego zdaniem, powody przedstawione we wniosku o wznowienie postępowania mieszczą się w ramach tego przepisu. Dyrektor Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w T. decyzją z dnia 31 stycznia 1986 r. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Gminy B. z dnia 25 lutego 1985 r. z uzasadnieniem, że "Analizując zarzut braku ustaleń w przedmiocie przyczyn odłogowania tutejszy Organ stwierdza, iż Naczelnik Gminy B. jednoznacznie rozstrzygnął tę kwestię, ustalając kary za odłogowanie. Słusznie uznał, że brak środków finansowych /zadłużenie/ nie są to okoliczności wykluczające naliczanie kar z tytułu odłogowania, o których mowa w art. 42 ust. 6 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych".