Mimo tożsamości przyczyn odpowiedzialności maklera, wymienionych w art. 16 par. 2 i w art. 41 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /Dz.U. nr 35 poz. 155 ze zm./, Komisja Papierów Wartościowych jest uprawniona do wszczęcia z własnej inicjatywy i zakończenia postępowania administracyjnego, o którym mowa w art. 16 par. 3 ustawy, w sprawie o skreślenie z listy oraz o zawieszenie uprawnień maklera, bez oczekiwania na wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, o jakim mowa w art. 41-45 tej ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Jerzego K. na decyzję Komisji Papierów Wartościowych z dnia 18 maja 1993 r. w przedmiocie skreślenia z listy maklerów.
Przewodniczący Komisji Papierów Wartościowych decyzją z dnia 13 marca 1992 r., wydaną na podstawie art. 16 par. 2 i 3 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /Dz.U. nr 35 poz. 155 ze zm./, skreślił maklera Jerzego K. z listy maklerów z dniem doręczenia decyzji, albowiem dopuścił się on naruszenia zasad etyki maklerskiej przez to, że wykorzystywał pozycję zawodową maklera do prowadzenia systematycznej działalności związanej z kupnem i sprzedażą obligacji II emisji Skarbu Państwa.
Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę Jerzego K. na powyższą decyzję, wyrokiem z dnia 26 marca 1993 r. (...) stwierdził jej nieważność na podstawie art. 207 par. 3 Kpa. Zgodnie bowiem z art. 16 par. 3 cytowanej ustawy o skreśleniu z listy maklera oraz o zawieszeniu uprawnień maklera orzeka Komisja jako organ kolegialny, w myśl zaś art. 12 tej ustawy do postępowania przed Komisją stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że ustawa stanowi inaczej. Zaskarżona decyzja wraz z uzasadnieniem została podpisana tylko przez przewodniczącego Komisji i tak doręczona skarżącemu, a zatem została wydana przez organ niewłaściwy, co z mocy art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa uzasadnia stwierdzenie jej nieważności. Na taką ocenę nie ma wpływu fakt, że protokół posiedzenia Komisji z dnia 13 marca 1992 r., zawierający zdanie, że Komisja postanowiła podjąć decyzję o skreśleniu Jerzego K. z listy maklerów, został podpisany przez przewodniczącego i wszystkich członków Komisji biorących udział w tym posiedzeniu.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Komisja Papierów Wartościowych decyzją z dnia 18 maja 1993 r. (...) , wydaną na podstawie art. 16 par. 2 i 3 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /Dz.U. nr 35 poz. 155 ze zm./, skreśliła maklera Jerzego K. z listy maklerów z dniem doręczenia decyzji. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Komisja Papierów Wartościowych, po uzyskaniu informacji z Prokuratury, iż makler Jerzy K. dokonywał obrotu obligacjami II emisji Skarbu Państwa, wszczęła z urzędu postępowanie administracyjne zgodnie z art. 16 par. 2 i 3 powołanej wyżej ustawy. Na podstawie zebranego materiału dowodowego ustalono, że Jerzy K. był zatrudniony w charakterze maklera w Biurze Maklerskim w W. Wykonując swoje czynności zawodowe, poznał Marka W., który przyszedł wraz z innym mężczyzną do tego Biura w celu sprzedaży obligacji. Biuro nie miało zezwolenia na obrót obligacjami, o czym poinformowano Marka W. Jerzy K. wyszedł z tymi mężczyznami z pokoju, w którym znajdowało się Biuro Maklerskie, na korytarzu zaproponował, że on może kupić obligacje, i wręczył im swoją wizytówkę. Następnie umówili się na spotkanie w hotelu. Według Jerzego K. doszło w okresie od połowy maja do października 1991 r. do trzech spotkań, w których trakcie zakupił on od Marka W. obligacje o wartości około 500-900 mln zł. Ponadto w tym okresie Jerzy K. sprzedawał obligacje innym osobom: R. R., R. Ś. i K. B.