skargę Olgi K. na decyzję Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na nieodpłatne zrzeczenie się na rzecz Państwa własności nieruchomości rolnej.
Tezy

Wyrażenie zgody lub - odpowiednio - odmowa wyrażenia zgody przez organ administracji państwowej na zrzeczenie się własności nieruchomości przez właściciela /art. 179 Kc/ następuje w formie decyzji administracyjnej /art. 104 Kpa/, która podlega kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Olgi K. na decyzję Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku z dnia 13 czerwca 1987 r. w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na nieodpłatne zrzeczenie się na rzecz Państwa własności nieruchomości rolnej.

Uzasadnienie strona 1/2

W dniu 16 lutego 1987 r. Olga K. zamieszkała w C. złożyła do Naczelnika Gminy w B.P. wniosek o wyrażenie zgody w trybie art. 179 Kc na nieodpłatne zrzeczenie się przez nią na rzecz Skarbu Państwa 1/2 udziału w nieruchomości rolnej o ogólnej powierzchni 6,29 ha, położonej na terenie wsi W. /oznaczonej jako działki nr 330 o pow. 2,83 ha oraz nr 344 o pow. 3,46 ha/.

Naczelnik Gminy w B.P. pismem z dnia 30 marca 1987 r. zwrócił się do Państwowego Gospodarstwa Rolnego w B.P. o rozważenie możliwości przyjęcia w zarząd tych gruntów, jednakże Gospodarstwo odmówiło ich przyjęcia.

Decyzją z dnia 23 kwietnia 1987 r., wydaną z powołaniem się na art. 104 par. 1 Kpa, Naczelnik Gminy w B.P. odmówił wyrażenia zgody na zrzeczenie się w trybie art. 179 Kc przez Olgę K. na rzecz Skarbu Państwa udziału wynoszącego 1/2 powierzchni gruntów oznaczonych jako działki nr 330 i 344 w ewidencji wsi W. ze względu na brak możliwości trwałego rozdysponowania tych gruntów.

Od decyzji tej Olga K. odwołała się do Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku, który decyzją ostateczną z dnia 13 czerwca 1987 r. nr G.VII-70192-8/87 utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Od decyzji ostatecznej Olga K. złożyła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji. Podała, że jest właścicielką gospodarstwa rolnego o powierzchni 12,12 ha na terenie wsi C. Działki nr 330 i 344 o powierzchni ogólnej 6,29 ha, których jest współwłaścicielką, położone są we wsi W. w odległości około 30 km od jej miejsca zamieszkania, w związku z czym nie jest w stanie właściwie ich zagospodarować, zwłaszcza że jest już w wieku emerytalnym. Obecnie działki te uprawia nielegalnie jej brat, Wiesław T., zamieszkały w W., nie płacąc jednak podatków. Należności podatkowe opłaca Olga K. i z tych względów chciałaby obie działki przekazać nieodpłatnie na własność Państwa.

Dyrektor Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku wniósł o oddalenie skargi. Podał przy tym, że przeprowadzone postępowanie wykazało, iż we wsi W. znajduje się obecnie 39 ha gruntów Państwowego Funduszu Ziemi, z czego 24 ha pozostaje w dożywotnim użytkowaniu emerytów i rencistów, 9 ha wydzierżawiono na rzecz rolników indywidualnych, pozostałe zaś grunty nie są rozdysponowane ze względu na brak chętnych do ich użytkowania. Starania podjęte przez organ I instancji, aby grunty objęte skargą przejęło Państwowe Gospodarstwo Rolne, nie dały rezultatów. Przeniesienie zatem prawa własności tych gruntów - w drodze zrzeczenia się ich na rzecz Państwa - przez Olgę K. powiększyłoby jedynie zapas nie rozdysponowanych gruntów Państwowego Funduszu Ziemi, co jest gospodarczo nieuzasadnione. W tym stanie rzeczy skarżąca, mając trudności z właściwym wykorzystaniem tych gruntów, powinna rozdysponować je we własnym zakresie, na przykład sprzedając je współwłaścicielowi bądź miejscowym rolnikom.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Strona 1/2