Skarga Aleksandra R. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych w przedmiocie odmowy zgody na wykonanie zjazdu z drogi publicznej i na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, a także
Tezy

Zgoda zarządu drogi na wykonanie lub przebudowę zjazdu z drogi publicznej do pól uprawnych i zabudowań, o jakiej mowa w art. 29 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./, jest wymagana z punktu widzenia funkcji określonej drogi publicznej, organizacji i bezpieczeństwa ruchu na tej drodze, jej przepustowości, płynności i swobody ruchu drogowego; nie zastępuje natomiast ani orzeczenia sądu o ustanowieniu służebności drogi koniecznej, ani pozwolenia na budowę zjazdu wymaganego przez przepisy prawa budowlanego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Aleksandra R. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych z dnia 18 września 1997 r. w przedmiocie odmowy zgody na wykonanie zjazdu z drogi publicznej i na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, a także - zgodnie z art. 55 ust. 1 cytowanej ustawy - zasądził od Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych na rzecz skarżącego dwieście złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/2

Generalny Dyrektor Dróg Publicznych decyzją z dnia 16 września 1997 r., wydaną na podstawie art. 29 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ oraz art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa, utrzymał w mocy decyzję Naczelnego Dyrektora Okręgu Dróg Publicznych w K. z dnia 28 sierpnia 1997 r. o odmowie wyrażenia zgody na wykonanie zjazdu z drogi krajowej nr 4 O.-K. na działkę Aleksandra R. nr 1147/2 w J. Uzasadniając to, podał, że każdy zjazd z drogi stanowi potencjalne źródło zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego, tym większe, im wyższe jest natężenie ruchu na drodze. Z tego względu należy dążyć do ograniczenia liczby zjazdów przez łączenie sąsiednich, o czym stanowi przepis punktu 9.12.6. "Wytycznych projektowania dróg III, IV i V klasy technicznej - WPD- 2" /załącznik nr 2 do zarządzenia nr 5 Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych z dnia 31 marca 1995 r. w sprawie ustalenia wytycznych projektowania dróg/. W tym stanie rzeczy wykonanie projektowanego zjazdu stanowiłoby naruszenie przepisu, o którym mowa wyżej, powodujące pogorszenie stanu bezpieczeństwa ruchu drogowego w stopniu uzasadniającym negatywne dla strony załatwienie sprawy.

Na stanowisko organu odwoławczego wpływ miały następujące okoliczności faktyczne:

1/ występujące na rozpatrywanym odcinku drogi krajowej nr 4 natężenie ruchu /7910 pojazdów na dobę- dane z roku 1995/ należy zaliczyć do wysokich;

2/ podział działki nr 1147 nie zapewniał nowo wydzielonej działce nr 1147/2 dostępu do drogi krajowej nr 4 przez działkę nr 1147/1 i dotychczasowy na nią zjazd z drogi krajowej, a więc z tego punktu widzenia podział był przeprowadzony niewłaściwie;

3/ byłaby możliwość wykonania jednego wspólnego zjazdu z drogi krajowej nr 4 dla obu działek /nr 1147/1 i 1147/2/ z jednoczesną likwidacją dotychczasowego zjazdu na działkę nr 1147/1, dzięki czemu nie byłby naruszony wspomniany wyżej przepis nakazujący ograniczenie liczby zjazdów przez łączenie sąsiednich;

4/ zadośćuczynienie żądaniu strony oznaczałoby, iż każdy właściciel nieruchomości przyległej do drogi krajowej powinien mieć do niej bezpośredni dostęp. W takiej sytuacji droga krajowa utraciłaby swój charakter i stałaby się drogą, na której odbywałby się ruch lokalny;

5/ prawo własności może doznawać ograniczeń, jeżeli wynikają one z przepisów prawa, a do takich przepisów należy niewątpliwie art. 29 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję Aleksander R. wniósł o uchylenie decyzji obu instancji, zarzucając organom naruszenie art. 10 i 28 Kpa oraz z wadliwość stwierdzeń zawartych w uzasadnieniu decyzji. Podniósł, że skoro właściciel działki nr 1147/1 odmówił mu ustanowienia służebności przejazdu przez swoją działkę, a Generalny Dyrektor Dróg Publicznych twierdzi, że byłaby możliwość wykonania jednego wspólnego zjazdu z drogi dla obu działek, to właściciel działki sąsiedniej powinien także brać udział w postępowaniu jako strona i także do niego powinna być skierowana decyzja w przedmiocie wyrażenia zgody na wykonanie zjazdu z drogi nr 4.

Strona 1/2