Skarga Ewy K. na decyzję Ministra Rynku Wewnętrznego w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na sprzedaż i podawanie napojów o zawartości powyżej 18 procent alkoholu i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzje oraz poprzedzającą ja decyzje Dyrektora Wydziału Handlu i Usług Urzędu Wojewódzkiego w L., a także
Tezy

W sprawach, w których jedną z podstaw odmowy wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych jest wyczerpanie limitu punktów sprzedaży ustalonego dla danego terenu, do spełnienia warunku zakomunikowania stronie faktów znanych organowi z urzędu /art. 77 par. 4 Kpa/ konieczne jest zamieszczenia w aktach sprawy - przed wydaniem decyzji ostatecznej - danych dotyczących liczby takich punktów sprzedaży faktycznie funkcjonujących na danym terenie na podstawie nadal aktualnych zezwoleń.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Ewy K. na decyzję Ministra Rynku Wewnętrznego z dnia 31 lipca 1989 r. w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na sprzedaż i podawanie napojów o zawartości powyżej 18 procent alkoholu i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzje oraz poprzedzającą ja decyzje Dyrektora Wydziału Handlu i Usług Urzędu Wojewódzkiego w L., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Rynku Wewnętrznego kwotę dwa tysiące złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego na rzecz skarżącej.

Uzasadnienie strona 1/3

Minister Rynku Wewnętrznego decyzja z dnia 31 lipca 1989 r. nr IWK-IV/IK/121/89 utrzymał w mocy decyzje Dyrektora Wydziału Handlu i Usług Urzędu Wojewódzkiego w L. z dnia 18 maja 1989 r. nr HU/TT.II.s.7534/23/89, wydana na podstawie art. 12 ust. 2 i 3 oraz art. 18 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ oraz par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./, odmawiającą Ewie K. udzielenia zezwolenia na sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych zawierających powyżej 18 procent alkoholu, przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży w restauracji "S." w K.D. przy ul. N. nr 14, albowiem restauracja ta jest usytuowana w odległości 28 m od kościoła i klasztoru, a ponadto limit punktów sprzedaży napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5 procent alkoholu, przyznany dla Miasta i Gminy w K.D., został całkowicie wykorzystany.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję Ewa K. wniosła o uchylenie decyzji organów obu instancji, zarzucając im naruszenie art. 18 ust. 2 ustawy w związku z par. 2 ust. 1 rozporządzenia, cytowanych w decyzjach, oraz niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, polegające na tym, że nie uwzględniono rzeczywistej odległości restauracji od obiektów sakralnych według ich usytuowania, przyjmując wyłącznie odległość granic działek, na których te obiekty się znajdują. Faktyczna odległość tych obiektów wynosi 138 m, licząc od wyjścia z restauracji do bramy klasztoru. Nie wyjaśniono także, czy rzeczywiście wyczerpany jest limit punktów sprzedaży alkoholu, skoro dwie inne restauracje są w kapitalnym remoncie, a trzecia jest warunkowo otwarta do końca sezonu z przeznaczeniem do remontu kapitalnego; innych punktów sprzedaży alkoholu w mieście nie przybyło.

W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie, podając, że okoliczność niezachowania odległości minimum 100 m od klasztoru wynika z załączonego do akt wyrysu mapy ewidencyjnej gruntów. Wprawdzie w aktach sprawy istotnie brakuje dowodu, który wskazywałby wprost na wykorzystanie limitu punktów sprzedaży, to jednak okoliczność tę podał organ pierwszej instancji w uzasadnieniu swojej decyzji, a następnie podano ja w uzasadnieniu decyzji Ministra.

Naczelny Sąd Administracyjny, badając zgodność zaskarżonej decyzji z prawem, zważył, co następuje:

Jeżeli chodzi o liczbę punktów sprzedaży napojów zwierających więcej niż 4,5 procent alkoholu, to w decyzjach organów obu instancji stwierdzono jedynie ogólnikowo i arbitralnie, że limit przyznany dla miasta i gminy K.D. został w całości wykorzystany. Z zarządzenia Wojewody w sprawie określenia liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych wynika, że dla miasta i gminy K.D. na lata 1987 - 1990 przewidziano 12 takich punktów sprzedaży.

Strona 1/3