1. Wydanie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych z pominięciem opinii Społecznego Komitetu Przeciwalkoholowego i zastąpienie jej opinią komisji do spraw przeciwdziałania alkoholizmowi rażąco narusza par. 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./.
2. W sytuacjach, w których udzielenie zezwolenia ma nastąpić na zasadzie par. 2 ust. 2 powyższego rozporządzenia, zaniechanie uzyskania opinii Społecznego Komitetu Przeciwalkoholowego stanowi rażące naruszenie prawa.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Prokuratora Wojewódzkiego w Piotrkowie Trybunalskim na decyzję Dyrektora Wydziału Handlu, Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Wojewódzkiego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 22 kwietnia 1988 r. w przedmiocie zezwolenia na sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji.
Decyzją z dnia 22 kwietnia 1988 r. Dyrektor Wydziału Handlu, Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Wojewódzkiego w Piotrkowie Trybunalskim wydał zezwolenie nr II 290/A/232/88 na sprzedaż i podawanie w lokalu Pijalni Piwa kat. V w T.M. przy ul. O.S. nr 69 napojów alkoholowych zawierających do 4,5 procent alkoholu, na czas ograniczony od dnia 22 kwietnia 1988 r. do dnia 22 kwietnia 1991 r. Poprzednie zezwolenie na sprzedaż piwa w tym lokalu, wydane w dniu 19 marca 1985 r., straciło ważność dnia 19 marca 1988 r.
Skargę na decyzję z dnia 22 kwietnia 1988 r. wniósł Prokurator Wojewódzki w Piotrkowie Trybunalskim, zarzucając jej rażące naruszenie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ oraz par. 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./, i wniósł o dopuszczenie na podstawie art. 385 par. 2 Kpc w związku z art. 211 Kpa dowodu z dokumentu - "plan usytuowania pijalni piwa w T,M. przy ul. O.S. nr 69" oraz o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji z przyczyn określonych w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa. Uzasadniając skargę, Prokurator podniósł, że wbrew postanowieniom wymienionych wyżej przepisów rozporządzenia z dnia 6 maja 1983 r. przed wydaniem zezwolenia nie zasięgnięto opinii Społecznego Komitetu Przeciwalkoholowego, zastępując ją opinią Komisji do Spraw Przeciwdziałania Alkoholizmowi. Stwierdzono również, iż omawiany punkt sprzedaży piwa jest usytuowany w odległości 75,4 m od granicy Szkoły Podstawowej nr 5, a więc poniżej granicy 100 metrów ustalonej w wymienionych wyżej przepisach.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Wydziału Handlu, Drobnej Wytwórczości i Usług wniósł o jej oddalenie i stwierdził, że sprzedaż piwa w wymienionej wyżej pijalni od 1985 r. do chwili obecnej nie powodowała żadnych skarg ze strony mieszkańców. Powołano się również na pozytywne opinie wydane w sprawie przez Ligę Kobiet Polskich, samorząd mieszkańców, Rejonowy Urząd Spraw Wewnętrznych, Związek Socjalistycznej Młodzieży Polskiej i Komisję do Spraw Przeciwdziałania Alkoholizmowi /za Społeczny Komitet Przeciwalkoholowy/.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Właściwość organów oraz tryb i materialne przesłanki udzielania zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia na miejscu lub poza miejscem sprzedaży normują wymienione na wstępie przepisy ustawy z dnia 26 października 1982 r. oraz wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. W myśl art. 18 ust. 1 tej ustawy zezwolenie wydaje właściwy wojewoda po zasięgnięciu opinii odpowiednich komisji rady narodowej stopnia wojewódzkiego oraz organizacji społecznych, o których mowa w art. 1 ustawy. Natomiast par. 2 ust. 3 rozporządzenia, powtarzając powyższą zasadę, przewiduje wydanie decyzji w przedmiocie zezwolenia na wniosek złożony za pośrednictwem terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego, a wśród organizacji społecznych, których opinii należy zasięgnąć, wymienia przykładowo Społeczny Komitet Przeciwalkoholowy.