Skarga Alicji W. na decyzję Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą w przedmiocie udzielenia koncesji na reprezentowanie w Polsce firmy zagranicznej do celów reklamowych i informacyjnych i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżona decyzję, a także
Tezy

Jeśli żądanie strony /art. 61 par. 1 Kpa/ nie dotyczy sprawy podlegającej rozstrzygnięciu co do istoty przez organ administracji, postępowanie administracyjne wszczęte takim żądaniem, jako bezprzedmiotowe, powinno ulec umorzeniu na podstawie art. 105 par. 1 Kpa, bez względu na przyczyny, z powodu których strona wystąpiła z odnośnym wnioskiem.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Alicji W. na decyzję Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 31 lipca 1989 r. w przedmiocie udzielenia koncesji na reprezentowanie w Polsce firmy zagranicznej do celów reklamowych i informacyjnych i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżona decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasadził od Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranica kwotę dwa tysiące złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.

Uzasadnienie strona 1/4

Pismem z dnia 10 maja 1989 r. Alicja W. wystąpiła do Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z prośba "o wydanie koncesji na reprezentowanie w Polsce firmy zagranicznej dla celów reklamowych i informacyjnych". Oświadczyła jednak równocześnie, iż oczekuje "negatywnej decyzji ze względu na to, że koncesja w tej sprawie nie jest wymagana". Jej zamiarem bowiem nie jest podjęcie działalności gospodarczej, polegającej na eksporcie usług agencyjnych i przedstawicielskich, wskazanych w załączniku do rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 30 grudnia 1988 r. w sprawie wykazu towarów i usług, którymi obrót z zagranicą wymaga koncesji /Dz.U. nr 44 poz. 355 ze zm./, to jest działalności w rozumieniu przepisów art. 758 Kc i art. 95 Kc. Zamierza natomiast świadczyć osobiście pracę, polegająca na wykonywaniu samych tylko faktycznych czynności reklamowych i informacyjnych. Projektowany stosunek pracy ma dotyczyć usług, które nie są regulowane odrębnymi przepisami, a zatem z mocy art. 750 Kc będą do niego miały zastosowanie, jedynie odpowiednio, przepisy o zleceniu. Wywiodła, że nie chodzi jej o prowadzenie działalności gospodarczej, podlegającej podatkowej dochodowemu i obrotowemu, lecz o świadczenie osobiste pracy dla dającego zlecenie, z której przychody podlegają podatkowi od wynagrodzeń.

Departament Prawny Ministerstwa Współpracy Gospodarczej z Zagranicą wezwał zainteresowaną do uzupełnienia wniosku przez wskazanie danych objętych art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/, w tym do podania nazwy i adresu firmy, która byłaby reprezentowana przez wnioskodawczynię, oraz wskazania rodzaju i zakresu świadczonych usług i ich warunków finansowych /prowizja i płatności pozaprowizyjne/, a także o podanie charakterystyki działalności kontrahenta zagranicznego, ze szczególnym uwzględnieniem działalności na rynku polskim. W razie gdyby niemożliwe było obecnie określenie potencjalnych kontrahentów, zaproponowano wystąpienie z wnioskiem o promesę albo negocjowanie umów z zastrzeżeniem, że ich ważność uzależniona jest od uzyskania koncesji Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie zainteresowana oświadczyła, że żądanie danych dotyczących nazwy i adresu firmy zagranicznej, warunków finansowych świadczonych usług i charakterystyki działalności kontrahenta zagranicznego nie znajduje podstaw w powołanej ustawie o działalności gospodarczej ani też w innych obowiązujących przepisach prawa. Brak jest także podstaw prawnych do żądania od ubiegającego się, by podawał on informacje, które na podstawie art. 20 ust. 5 tej ustawy mogą uzasadniać odmowę udzielenia koncesji lub ograniczenia zakresu i przedmiotu działalności gospodarczej. Zarzuciła, że stanowisko organu o potrzebie uzyskania koncesji na prowadzenie zamierzonej przez nią działalności - czy też w ogóle traktowanie zamierzonych czynności jako działalności gospodarczej - jest oparte na dowolnej interpretacji przepisów prawa.

Strona 1/4