Tezy

1. Przepis art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o zmianie ustawy o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /t.j. Dz.U. 1989 nr 58 poz. 348/ nie wyłącza uprawnienia kółek i organizacji rolniczych do wyrażania opinii także co do tego, czy nieruchomości państwowe mają być sprzedane z wyłączeniem przetargu.

2. Prowadząc postępowanie w sprawie ustalenia kandydata na nabywcę nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi, organy administracji państwowej obowiązane są kierować się przepisem art. 7 Kpa, który nakazuje załatwienie sprawy przy uwzględnieniu interesu społecznego i słusznego interesu obywateli.

Obiektywne uwzględnienie tych interesów nie jest możliwe, jeżeli w postępowaniu tym nie zostaną wyjaśnione i rozważone okoliczności przemawiające za rezygnacją ze sprzedaży nieruchomości w drodze przetargu.

Sentencja

uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Naczelnika Gminy w T. w przedmiocie ustalenia kandydata na nabywcę państwowej nieruchomości rolnej.

Uzasadnienie strona 1/2

Dyrektor Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w S. decyzją z dnia 25 września 1989 r. nr G.II.7436-43/89 utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Gminy w T. z dnia 7 lipca 1989 r., którą ustalono na nabywcę państwowej nieruchomości rolnej w P. o obszarze 3,26 ha, oznaczonej Nr 79/1 Jerzego P. oraz odmówiono ustalenia kandydatami na nabywców tej nieruchomości małżonków Stanisławę i Zygmunta P. Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji, iż żadna z osób ubiegających się o nabycie przedmiotowych nieruchomości nie korzysta z pierwszeństwa, zaś za wyborem Jerzego P. przemawia przede wszystkim to, że bardziej pożądane jest powiększenie gospodarstwa rolnego ukierunkowanego na produkcję roślinną i zwierzęcą /takie gospodarstwo rolne o powierzchni 6,61 ha posiada Jerzy P./, aniżeli gospodarstwa sadowniczego /takie gospodarstwo, o powierzchni 9,87 ha prowadzą małżonkowie P./.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego małżonkowie P. zarzucili, że rozstrzygnięcie nie jest zrozumiałe i przekonywujące, ponieważ możliwości produkcyjne ich gospodarstwa rolnego przemawiają za powiększeniem gospodarstwa, podczas gdy zwiększenie produkcji w gospodarstwie rolnym Jerzego P. nie jest pewne. Ponadto skarżący podnieśli, że gospodarstwo rolne Jerzego P. jest oddalone od sprzedawanej nieruchomości o 150 m.

Organ administracji wniósł o oddalenie skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W toku postępowania toczącego się w przedmiotowej sprawie, przed wydaniem decyzji przez organ I instancji, weszła w życie, z dniem 1 czerwca 1989 r., ustawa z dnia 24 lutego 1989 r. o zmianie ustawy o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /Dz.U. nr 10 poz. 56/. Stosownie do przepisu art. 2 ust. 2 powołanej ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. nowy stan prawny stosuje się w sprawach, w których do dnia 1 czerwca 1989 r. nie zapadły decyzje ostateczne.

Jakkolwiek organy administracji orzekające w przedmiotowej sprawie powołały się na znowelizowane przepisy ustawy, jednakże nie uwzględniły tych przepisów w koniecznym zakresie.

Przede wszystkim należy wskazać, że obowiązujący od dnia 1 czerwca 1989 r. stan prawny określony ustawą z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /Dz.U. 1989 nr 58 poz. 348/ przewiduje dwie formy sprzedaży nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi. Jedna z tych form sprowadza się do ustalenia nabywcy w drodze decyzji administracyjnej i sprzedaży nieruchomości temu nabywcy za cenę ustaloną według zasad określonych w ustawie. Druga zaś polega na sprzedaży nieruchomości w drodze przetargu. Wprawdzie wymieniona ustawa nie określa przesłanek, którymi powinien kierować się organ administracji państwowej wybierając jedną z tych dwóch form sprzedaży nieruchomości i pozostawia sprawę w tym zakresie uznaniu tego organu jednakże nie oznacza to, że kwestia ta może być w ogóle pominięta przez organ administracji, tym bardziej że sprzedaż nieruchomości nabywcy ustalonemu w drodze decyzji administracyjnej pociąga za sobą z reguły uzyskanie znacznie niższej ceny niż w drodze przetargu. Z tego względu prowadzenie postępowania w sprawie sprzedaży nieruchomości nabywcy, który ustalony zostanie w drodze decyzji administracyjnej wymaga wyjaśnienia i rozważenia także w toku tego postępowania, okoliczności przemawiających za rezygnacją ze sprzedaży w drodze przetargu jak również przedstawienie tych okoliczności kółku rolniczemu lub właściwemu innemu związkowi rolników, kółek i organizacji rolniczych w celu zasięgnięcia ich opinii. Przepis art. 6 ust. 1 powołanej ustawy nie wyłącza bowiem uprawnienia tych organizacji do wyrażenia opinii także co do tego, czy nieruchomości państwowe mają być sprzedane z wyłączeniem przetargu. Przedstawienie okoliczności w drodze przetargu /art. 9 ustawy/ i zasięgnięcie co do tego opinii organizacji rolników może mieć bardzo istotne znaczenie zwłaszcza w takich sytuacjach, jak w przedmiotowej sprawie, gdy o nabyciu nieruchomości mogą decydować przede wszystkim względy finansowe.

Strona 1/2