Wydanie decyzji z pogwałceniem zasady dwuinstancyjności, obowiązującej w postępowaniu administracyjnym /art. 15 Kpa/, godzi w podstawowe prawa i gwarancje procesowe obywatela i musi być ocenione jako rażące naruszenie prawa.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Bolesława Sz. na decyzję Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację z dnia 14 lipca 1988 r. w przedmiocie uprawnień kombatanckich i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację kwotę złotych dwa tysiące tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Bolesław Sz., urodzony dnia 19 lutego 1920 r., złożył wniosek o przyjęcie w poczet członków Związku Bojowników o Wolność i Demokrację i przyznanie mu uprawnień kombatanckich z tytułu działalności w Batalionach Chłopskich od grudnia 1942 r. na placówce w R., były powiat b., obecnie województwo z. Komendantem placówki był Michał M. pseudonim "Jawor"; u niego został zaprzysiężony i otrzymał pseudonim, gromadził i przechowywał broń i amunicję, rozprowadzał prasę konspiracyjną i biuletyny. W życiorysie podał, że mieszkał w L.G., województwo z.; w listopadzie 1939 r. podjął pracę w lesie jako robotnik leśny, gdzie pracował do kwietnia 1943 r. Z chwilą rozpoczęcia pracy gromadził broń i amunicję pozostałą o walkach z Niemcami, a w 1942 r. został zaprzysiężony przez dowódcę Batalionów Chłopskich w R. W kwietniu 1943 r. został aresztowany przez żandarmerię w T., skąd po tygodniu wstępnego przesłuchania odesłano go "jako bandytę" na Komendę Gestapo w B. Stamtąd po 4 tygodniach przekazano go do L., po czym po 2 tygodniach dalszych przesłuchań został dołączony do transportu wysiedleńców i wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec, gdzie przebywał do kwietnia 1945 r., do wyzwolenia przez wojska alianckie; w październiku 1945 r. wrócił do Polski.
Na potwierdzenie powyższego Bolesław Sz. przedstawił oświadczenia dwóch świadków: świadek Józef K., członek Związku z tytułu działalności w ruchu oporu w okresie od 1 marca 1941 r. do 22 lipca 1944 r. na placówce w R., której dowódcą był Michał M., podał, że był członkiem Batalionów Chłopskich od grudnia 1941 r. do dnia 22 lipca 1944 r., a w 1943 r. był więziony w obozach koncentracyjnych. Bolesław Sz. był razem z nim w Batalionach Chłopskich od grudnia 1942 r. do dnia 9 maja 1945 r.; razem zostali zaprzysiężeni i służyli pod tym samym dowództwem na placówce w R. Po aresztowaniu w 1943 r. i wywiezieniu do Niemiec, Bolesław Sz. pisał stamtąd listy do członków ruchu oporu; zamieszczał w nich szyfrowane informacje o miejscach ukrycia zgromadzonej broni, która dzięki temu została przez członków organizacji przejęta, Adam Rz., członek Związku z tytułu działalności w Batalionach Chłopskich na placówce w R. pod dowództwem Michała M. oraz pobytu w obozie na Majdanku, podał, że razem z Bolesławem Sz. należał do Batalionów Chłopskich od grudnia 1942 r. do dnia 22 lipca 1944 r.; razem zostali zaprzysiężeni i służyli pod jednym dowództwem.
Oświadczenia obu tych świadków są wprawdzie pisane różnymi charakterami pisma /innymi zresztą niż złożone przez świadków podpisy/, ale niemal identyczne i z użyciem identycznych charakterystycznych zwrotów. Oświadczenie świadka Józefa K. zostało sporządzone tym samym charakterem pisma co jeden ze znajdujących się w aktach sprawy egzemplarzy deklaracji członkowskiej Bolesława Sz., a oświadczenie świadka Adama Rz. tym samym charakterem pismo co drugi egzemplarz deklaracji członkowskiej.
W materiałach sprawy znajduje się - przesłany na żądanie Związku - wyciąg z życiorysu Bolesława Sz., złożonego w Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w J. Podał on w tym życiorysie, że w 1938 r. dostał się do szkoły lotniczej, gdzie był do wojny 1939 r. Po wzięciu udziału w obronie Warszawy dostał się do niewoli i wywieziony został do Niemiec; był w IX Stalagu w Ilmenau, skąd doprowadzano go na roboty u gospodarzy. W 1941 r. został "zwolniony do cywila" i pracował w Rzeszy w fabryce jako ślusarz do 1945 r., to jest do wyzwolenia przez wojska amerykańskie. W 1945 r. powrócił do Polski. Z pisma przewodniego tego Przedsiębiorstwa wynika, że Bolesław Sz. ani w życiorysie, ani w kwestionariuszu osobowym nie podawał, że miał działać w Batalionach Chłopskich.