Skarga Prokuratora Wojewódzkiego w Białymstoku na decyzję wojewody Białostockiego w przedmiocie zezwolenia na sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych w "Barze przekąskowym" w S. i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji.
Tezy

1. Jeżeli decyzja właściwego organu, zezwalająca na prowadzenie zakładu gastronomicznego przez osobę fizyczną, określa ten zakład jako "bar przekąskowy", nie można wydać zezwolenia na sprzedaż w nim napojów alkoholowych, dopóki we właściwym trybie nie nastąpi przekwalifikowanie "baru przekąskowego" na inny bar, nie wymieniony w par. 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119/.

2. Wydanie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych przez organ stopnia wojewódzkiego bez wniosku terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego, a tym bardziej wbrew stanowisku tego organu i opinii organizacji społecznej, stanowi rażące naruszenie par. 2 ust. 3 powyższego rozporządzenia.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Prokuratora Wojewódzkiego w Białymstoku na decyzję wojewody Białostockiego z dnia 7 maja 1984 r. w przedmiocie zezwolenia na sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych w "Barze przekąskowym" w S. i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją nr II-74/A-45/84 z dnia 7 maja 1984 r. Wojewoda Białostocki, na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230/ w związku z par. 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119/, zezwolił Krystynie G. na sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych zawierających do 4,5 procent alkoholu w "Barze przekąskowym" przy ul. B. nr 49 w S.

Prokurator Wojewódzki w Białymstoku zaskarżył tę decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zarzucając rażące naruszenie prawa, a mianowicie par. 6 pkt 2 cytowanego rozporządzenia, wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji. W uzasadnieniu skargi wskazano, że stosownie do tego przepisu nie wolno jest wydawać zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych w barach przekąskowych, a taki właśnie bar prowadzi Krystyna G. Skarżący wskazał dodatkowo, że zaskarżona decyzja wydana została wbrew stanowisku zajętemu w tej sprawie przez organ administracji państwowej stopnia podstawowego i wbrew opinii wyrażonej przez wszystkie organizacje społeczne, działające na terenie miasta S., których działalność związana jest z krzewieniem idei wychowania w trzeźwości.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda białostocki zamieścił wyjaśnienie, że zaskarżoną decyzję wydano sugerując się nazwą zakładu, podaną przez Wojewódzkie Zrzeszenie Prywatnego Handlu i Usług jako "Bar samoobsługowy". Ponadto nazwa "Bar przekąskowy" zakładu prowadzonego przez Krystynę G. jest praktycznie tylko "szyldem" i należałoby sklasyfikować go jako "bar samoobsługowy".

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Pogląd prawny zawarty w skardze uznać należy za bezbłędny, a całą skargę za przekonującą i uzasadnioną.

Zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych wydaje wojewoda na wniosek terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego, po zasięgnięciu opinii właściwych komisji rady narodowej i organizacji społecznych /par. 2 ust. 3 cytowanego rozporządzenia/.

Zaskarżone zezwolenie zostało wydane nie tylko bez wniosku terenowego organu stopnia podstawowego, ale nawet wbrew stanowisku zajętemu przez ten organ, a zatem z rażącym naruszeniem przepisów postępowania.

zaskarżona decyzja rażąco też narusza przepisy prawa materialnego. stosownie do par. 6 pkt 2 omawianego rozporządzenia niedopuszczalne jest wydawanie zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych w barach mlecznych, turystycznych, barach przekąskowych i barach szybkiej obsługi. Rozporządzenie to nie przewiduje stosowania w tym zakresie jakichkolwiek odstępstw. Argumenty podniesione w odpowiedzi na skargę, że nazwa zakładu "Bar przekąskowy" jest jedynie szyldem, świadczą tylko o tym, że zaskarżona decyzja wydana została nie tylko wbrew wyraźnym przepisom prawa, lecz także bez liczenia się z faktami utrwalonymi w innych decyzjach administracyjnych /zakwalifikowanie omawianego zakładu jako "Bar przekąskowy" wynika z niewzruszonej dotychczas decyzji organu administracji państwowej stopnia podstawowego/. Dopóki we właściwym trybie nie nastąpiło przekwalifikowanie "Baru przekąskowego" na inny bar, nie wymieniony w par. 6 pkt 2 rozporządzenia, dopóty nie wolno było wydawać zezwolenia na sprzedaż w nim napojów alkoholowych i w dodatku bez zachowania warunków przewidzianych w par. 2 ust. 3 tego rozporządzenia. Nie można też uznać za przekonujące wyjaśnień zawartych w odpowiedzi na skargę, że - wydając zezwolenie - sugerowano się nazwą "Bar samoobsługowy", zawartą w wykazie Zrzeszenia, skoro w treści zaskarżonej decyzji stwierdzono, że zezwolenie dotyczy "Baru przekąskowego".

Strona 1/2