1. Jeżeli decyzja właściwego organu, zezwalająca na prowadzenie zakładu gastronomicznego przez osobę fizyczną, określa ten zakład jako "bar przekąskowy", nie można wydać zezwolenia na sprzedaż w nim napojów alkoholowych, dopóki we właściwym trybie nie nastąpi przekwalifikowanie "baru przekąskowego" na inny bar, nie wymieniony w par. 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119/.
2. Wydanie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych przez organ stopnia wojewódzkiego bez wniosku terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego, a tym bardziej wbrew stanowisku tego organu i opinii organizacji społecznej, stanowi rażące naruszenie par. 2 ust. 3 powyższego rozporządzenia.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Prokuratora Wojewódzkiego w Białymstoku na decyzję wojewody Białostockiego z dnia 7 maja 1984 r. w przedmiocie zezwolenia na sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych w "Barze przekąskowym" w S. i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji.
Decyzją nr II-74/A-45/84 z dnia 7 maja 1984 r. Wojewoda Białostocki, na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230/ w związku z par. 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119/, zezwolił Krystynie G. na sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych zawierających do 4,5 procent alkoholu w "Barze przekąskowym" przy ul. B. nr 49 w S.
Prokurator Wojewódzki w Białymstoku zaskarżył tę decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zarzucając rażące naruszenie prawa, a mianowicie par. 6 pkt 2 cytowanego rozporządzenia, wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji. W uzasadnieniu skargi wskazano, że stosownie do tego przepisu nie wolno jest wydawać zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych w barach przekąskowych, a taki właśnie bar prowadzi Krystyna G. Skarżący wskazał dodatkowo, że zaskarżona decyzja wydana została wbrew stanowisku zajętemu w tej sprawie przez organ administracji państwowej stopnia podstawowego i wbrew opinii wyrażonej przez wszystkie organizacje społeczne, działające na terenie miasta S., których działalność związana jest z krzewieniem idei wychowania w trzeźwości.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda białostocki zamieścił wyjaśnienie, że zaskarżoną decyzję wydano sugerując się nazwą zakładu, podaną przez Wojewódzkie Zrzeszenie Prywatnego Handlu i Usług jako "Bar samoobsługowy". Ponadto nazwa "Bar przekąskowy" zakładu prowadzonego przez Krystynę G. jest praktycznie tylko "szyldem" i należałoby sklasyfikować go jako "bar samoobsługowy".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Pogląd prawny zawarty w skardze uznać należy za bezbłędny, a całą skargę za przekonującą i uzasadnioną.
Zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych wydaje wojewoda na wniosek terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego, po zasięgnięciu opinii właściwych komisji rady narodowej i organizacji społecznych /par. 2 ust. 3 cytowanego rozporządzenia/.
Zaskarżone zezwolenie zostało wydane nie tylko bez wniosku terenowego organu stopnia podstawowego, ale nawet wbrew stanowisku zajętemu przez ten organ, a zatem z rażącym naruszeniem przepisów postępowania.
zaskarżona decyzja rażąco też narusza przepisy prawa materialnego. stosownie do par. 6 pkt 2 omawianego rozporządzenia niedopuszczalne jest wydawanie zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych w barach mlecznych, turystycznych, barach przekąskowych i barach szybkiej obsługi. Rozporządzenie to nie przewiduje stosowania w tym zakresie jakichkolwiek odstępstw. Argumenty podniesione w odpowiedzi na skargę, że nazwa zakładu "Bar przekąskowy" jest jedynie szyldem, świadczą tylko o tym, że zaskarżona decyzja wydana została nie tylko wbrew wyraźnym przepisom prawa, lecz także bez liczenia się z faktami utrwalonymi w innych decyzjach administracyjnych /zakwalifikowanie omawianego zakładu jako "Bar przekąskowy" wynika z niewzruszonej dotychczas decyzji organu administracji państwowej stopnia podstawowego/. Dopóki we właściwym trybie nie nastąpiło przekwalifikowanie "Baru przekąskowego" na inny bar, nie wymieniony w par. 6 pkt 2 rozporządzenia, dopóty nie wolno było wydawać zezwolenia na sprzedaż w nim napojów alkoholowych i w dodatku bez zachowania warunków przewidzianych w par. 2 ust. 3 tego rozporządzenia. Nie można też uznać za przekonujące wyjaśnień zawartych w odpowiedzi na skargę, że - wydając zezwolenie - sugerowano się nazwą "Bar samoobsługowy", zawartą w wykazie Zrzeszenia, skoro w treści zaskarżonej decyzji stwierdzono, że zezwolenie dotyczy "Baru przekąskowego".