1. Dla zakwalifikowania działalności gastronomicznej jako nowo uruchomionej w rozumieniu par. 1 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 1978 r. w sprawie zwolnienia od podatków i opłaty skarbowej podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności zarobkowej /Dz.U. nr 11 poz. 47 ze zm./ nie ma znaczenia zmiana osoby prowadzącej zakład /właściciela/ w danym punkcie /lokalu/ w okresie ostatnich pięciu lat, choćby nawet spełnione były warunki określone w par. 2 ust. 1 tego rozporządzenia. W celu bowiem uzyskania zwolnienia od podatków, o jakich mowa w par. 1 ust. 1, muszą być spełnione łącznie dwa warunki: podmiotowy i przedmiotowy.
2. Intencją cytowanego rozporządzenia było, aby sieć zakładów rzemieślniczych, gastronomicznych i innych usługowych ulegała rozszerzeniu, dzięki stworzeniu preferencji dla zwiększenia ich ilości. Potwierdza to par. 1 ust. 3 obecnie obowiązującego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 października 1981 r. w tej samej sprawie /Dz.U. nr 26 poz. 138/.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa, skargę Krystyny Sz. na decyzję Wojewody Skierniewickiego z dnia 5 października 1981 r. nr Fn. IV-3252/65/81 w przedmiocie odmowy zwolnienia od podatku.
Krystyna Sz. uzyskała w dniu 14 lipca 1981 r. zezwolenie Naczelnika Miasta S. na prowadzenie działalności gastronomicznej w formie smażalni V kategorii w S. W dniu 15 lipca tegoż roku złożyła deklarację w sprawie zgłoszenia obowiązku podatkowego w podatku obrotowym i dochodowym oraz podanie o zwolnienie od tych podatków na mocy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 1978 r. w sprawie zwolnienia od podatków i opłaty skarbowej podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności zarobkowej /Dz.U. nr 11 poz. 47 ze zm./ na tej zasadzie, że jest to zakład nowo uruchomiony, a w okresie ostatnich 5 lat nie prowadziła żadnej działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem obrotowym i dochodowym. Wyjaśniła również, że w okresie od 23 sierpnia 1977 r. do 30 kwietnia 1981 r., jako pracownik spółdzielni "Społem", prowadziła punkt gastronomiczny tego samego rodzaju na podstawie umowy.
Decyzją z dnia 14 sierpnia 1981 r. nr Fn.III./877/Rp-20/81 Naczelnik Miasta S. odmówił skarżącej zwolnienia od podatków na tej zasadzie, że prowadzony przez nią zakład nie jest zakładem nowo uruchomionym w rozumieniu cytowanego rozporządzenia Ministra Finansów, gdyż w tym samym lokalu prowadziła ona uprzednio smażalnię na podstawie umowy agencyjnej zawartej ze spółdzielnią "Społem". Decyzję tę Krystyna Sz. zaskarżyła do Wojewody Skierniewickiego, zarzucając m.in., że organ pierwszej instancji nie uwzględnił, że smażalnię prowadziła uprzednio na zlecenie Spółdzielni, a teraz występuje we własnym imieniu i dokonuje nakładów w związku z uruchomieniem zakładu gastronomicznego.
Decyzją z dnia 5 października 1981 r. nr Fn.IV-3252/65/81 Wojewoda Skierniewicki utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję pierwszej instancji, wyrażając pogląd, że przewidziane w rozporządzeniu zwolnienie od podatku ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, to znaczy stosuje się je tylko wówczas, gdy nie tylko podatnik nie prowadził w okresie ostatnich 5 lat działalności w zakresie rzemiosła, gastronomii, pensjonatu lub transportu taksówką osobową, ale równocześnie tego rodzaju działalność nie była prowadzona w tym samym lokalu.
Decyzję Wojewody Krystyna Sz. zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego powtarzając argument, że prowadzony przez nią zakład jest nowo założony w rozumieniu par. 1 ust. 1 pkt 4 cytowanego rozporządzenia Ministra Finansów, gdyż jest prowadzony przez nią we własnym imieniu i na własne ryzyko, przy użyciu własnych urządzeń, podczas gdy uprzednio był to zakład spółdzielczy.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda Skierniewicki podtrzymał stanowisko zajęte w uzasadnieniu decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stan faktyczny sprawy jest bezsporny. Strona skarżąca nie kwestionuje, że w lokalu, w którym prowadzi działalność gastronomiczną podlegającą opodatkowaniu, prowadzony był uprzednio przez Spółdzielnię "Społem" zakład tego samego rodzaju. Podnosi natomiast, że w zakładzie tym zatrudniona była wyłącznie na podstawie umowy agencyjnej, podczas gdy obecnie prowadzi zakład we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność, w związku z czym zakład należy traktować jako nowo uruchomiony. Rozbieżności pomiędzy skarżącą a organami administracji państwowej sprowadzają się zatem do sporu prawnego o pojęcie zakładu nowo uruchomionego w rozumieniu omawianego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 1978 r., obowiązującego w okresie orzekania przez organy administracji.