Skarga Andrzeja G. na decyzję Dyrektora Wydziału Planowania Przestrzennego, Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Wojewódzkiego w Olsztynie w przedmiocie pozwolenia na rozbudowę domu letniskowego Ryszarda K. i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1
Tezy

Jeżeli przepis szczególny wprowadza dla określonych w nim sytuacji i w przewidzianych w nim warunkach możliwość ograniczenia praw obywatela, stosowanie tego przepisu w drodze analogii do sytuacji innych niż w nim wymienione, choćby nawet były to sytuacje zbliżone, jest niedopuszczalne.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Andrzeja G. na decyzję Dyrektora Wydziału Planowania Przestrzennego, Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Wojewódzkiego w Olsztynie z dnia 8 listopada 1984 r. w przedmiocie pozwolenia na rozbudowę domu letniskowego Ryszarda K. i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1-3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Wydziału Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska Urzędu Miasta i Gminy w M., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od organu stopnia wojewódzkiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Uzasadnienie strona 1/4

Andrzej G. i Ryszard K. są dzierżawcami działek o wspólnej granicy, położonych w miejscowości K., przy czym działkę Ryszarda K. poprzednio dzierżawił Stanisław P.

Na podstawie decyzji Naczelnika Miasta i gminy w M. z dnia 6 grudnia 1980 r. Andrzej G. i Stanisław P. otrzymali pozwolenie na budowę domku letniskowego bliźniaczego.

W 1983 r., gdy Andrzej G. wybudował już swoją część bliźniaczego domku letniskowego w stanie surowym zamkniętym, Ryszard K., który już w tym czasie był dzierżawcą sąsiedniej działki po Stanisławie P., rozpoczął budowę swojej części bliźniaczego domku letniskowego niezgodnie z zatwierdzonym projektem technicznym, przedłużając budowę o 1,40 m w stosunku do projektu. Na skutek wielokrotnych interwencji Andrzeja G., który protestował przeciwko wprowadzeniu tego rodzaju zmian, w dniach 19 listopada 1983 r. oraz 9 maja 1984 r. dokonano oględzin budowy, które potwierdziły powyższe okoliczności. Wówczas zażądano od Ryszarda K. przedłożenia projektu zastępczego.

Po wykonaniu powyższego zalecenia, Naczelnik Miasta i Gminy w M. udzielił Ryszardowi K. pozwolenia na budowę budynku letniskowego zgodnie z przedstawionym przez inwestora nowym projektem technicznym /decyzja z dnia 29 sierpnia 1984 r., wydana na podstawie art. 29 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 38 poz. 229 - oraz par. 43 i par. 44 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego - Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./. Decyzja ta nie została doręczona Andrzejowi G., którego jedynie powiadomiono o jej wydaniu pismem z dnia 29 sierpnia 1984 r. W odpowiedzi na to pismo Andrzej G. zarzucił, że nowy projekt techniczny nie był z nim uzgodniony, mimo że projektowane rozwiązania techniczne bliźniaczego domku letniskowego dotyczą jego praw i interesów jako właściciela drugiej połowy tego domku. Oprócz tego podał, że wznoszony obiekt narusza jego uzasadnione interesy, pogarsza bowiem warunki użytkowania jego domku, a zatem na projektowaną rozbudowę części Ryszarda K. nie wyraża zgody, żąda rozebrania rozbudowanej części domku i prowadzenia budowy zgodnie z pierwotnym planem technicznym jako domku bliźniaczego.

Dyrektor Wydziału Planowania Przestrzennego, Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Wojewódzkiego w Olsztynie potraktował to pismo Andrzeja G. jako odwołanie od decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w M. z dnia 29 sierpnia 1984 r. i decyzją ostateczną nr UAN-8381/14/84 z dnia 8 listopada 1984 r. utrzymał decyzję organu I instancji w mocy. W uzasadnieniu decyzji ostatecznej podał między innymi, że Ryszard K. przystąpił do wykonania robót budowlanych na podstawie zatwierdzonej zamiennej dokumentacji technicznej oraz uzyskanego pozwolenia na budowę z dnia 29 sierpnia 1984 r. Decyzja organu I instancji jest zgodna z przepisami prawa i nie narusza praw osób trzecich. Zgoda sąsiada na dokonanie projektowanych i zatwierdzonych zmian w dokumentacji nie była w tym wypadku wymagana. Sprawa pogorszenia naturalnego oświetlenia kuchni nie może stanowić podstawy do uchylenia decyzji o pozwoleniu na budowę, ponieważ zmiany dokonane w części budynku Ryszarda K. nie pozbawiły naturalnego oświetlenia kuchni Andrzeja G., lecz tylko nieznacznie je osłabiły. Zresztą normatywy techniczne dopuszczają oświetlenie kuchni wyłącznie sztuczne dla niektórych kategorii mieszkań w budownictwie wielorodzinnym, natomiast dla budynków letniskowych brak jest normatywów.

Strona 1/4