Niezasięgnięcie przed wydaniem decyzji wymaganego przez prawo stanowiska innego organu /art. 106 par. 1 Kpa/ nie stanowi rażącego naruszenia prawa /art. 156 par. 1 Kpa/, lecz jedynie może uzasadniać wznowienie postępowania w sprawie /art. 145 par. 1 pkt 6/.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Ignacego S. na decyzję Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 22 kwietnia 1986 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług kwotę złotych trzy tysiące tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Pomiędzy Ignacym S. i jego synem - Wojciechem S. w dniu 6 września 1983 r. została zawarta notarialnie umowa spółki na prowadzenie w P. działalności handlowej, wytwórczej i usługowej. Kapitał zakładowy spółki ustalono na 5 milionów złotych, z czego na poczet udziałów Ignacy S. wpłacił 2.500.000 zł w gotówce, natomiast Wojciech S. 2.500.000 zł, w walutach wymienialnych.
W dniu 12 kwietnia 1984 r. w formie aktu notarialnego dokonano zmian w omawianej umowie. Między innymi postanowiono zwiększyć kapitał zakładowy spółki do 25 mln zł, na poczet czego Ignacy S. zobowiązał się wnieść wkład w postaci zabudowanej nieruchomości o wartości 20 mln zł oraz wkład pieniężny w walutach wymienialnych o równowartości 2.500.000 zł. Drugi wspólnik - Wojciech S. zadeklarował wpłatę na rzecz spółki w walutach wymienialnych o równowartości 2.500.000 zł.
Powyższa umowa została zmieniona przed notariuszem po raz trzeci w dniu 14 maja 1984 r. Nadano wtedy spółce nazwę: Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe "E.-B." - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. i w T. w Holandii.
Spółka ta została zarejestrowana przez Sąd Rejonowy w P. w dniu 9 lipca 1984 r.
W dniu 19 stycznia 1985 r. Ignacy S. i Wojciech S. wystąpili do Wojewody P. z wnioskiem o wydanie im pozwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej pod firmą inną niż nazwa zarejestrowanej spółki.
Decyzją z dnia 2 stycznia 1986 r. wydaną na podstawie art. 8 ust. 1 i 2, art. 9 ust. 1 i 3, art. 14 i 17 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne /tekst jednolity: Dz.U. 1985 nr 13 poz. 58/, Wojewoda P. zezwolił Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Handlowemu "E.-B." - spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. i T. w Holandii na prowadzenie działalności gospodarczej, jednakże Minister Handlu Wewnętrznego i Usług decyzją z dnia 22 kwietnia 1986 r. na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa stwierdził nieważność powyższej decyzji, podając w uzasadnieniu, że decyzja Wojewody P. z dnia 2 stycznia 1986 r. została wydana z rażącym naruszeniem prawa, ponieważ wbrew art. 16 ust. 4 cytowanej ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. spółka "E.-B." wpłaciła tylko 20.000 dolarów amerykańskich tytułem depozytu założycielskiego, podczas gdy depozyt ten powinien być nie niższy niż 50.000 dolarów. Ponadto wbrew par. 3 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1985 r. w sprawie szczegółowych warunków wydawania zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne /Dz.U. nr 48 poz. 247/ do wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej nie dołączono zezwolenia dewizowego Ministerstwa Finansów na zawarcie umowy spółki i na wniesienie udziałów. Oprócz tego wbrew par. 6 ust. 1 pkt 5 cytowanego wyżej rozporządzenia przed wydaniem zezwolenia organ administracji nie zasięgnął opinii właściwego urzędu spraw wewnętrznych o Ignacym S. i o proponowanej lokalizacji przedsiębiorstwa.