Skarga Wiesława M. na decyzję Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na ustanowienie pełnomocnika w przedsiębiorstwie zagranicznym i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także
Tezy

1. Ustanowienie pełnomocnika do reprezentowania właściciela przedsiębiorstwa zagranicznego wobec polskich organów państwowych i w stosunkach z innymi polskimi podmiotami prawa /art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne - Dz.U. nr 19 poz. 146/ należy odróżniać od udzielania pełnomocnictwa do wykonywania rzemiosła, to znaczy prowadzenia takiego przedsiębiorstwa /art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła - Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/.

2. Organ administracji państwowej, upoważniony do wyrażenia zgody na udzielenie pełnomocnictwa do wykonywania rzemiosła, nie może wydać decyzji merytorycznej w przedmiocie wyrażenia takiej zgody, jeżeli w trakcie postępowania administracyjnego mocodawca cofnął pełnomocnictwo.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Wiesława M. na decyzję Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 9 kwietnia 1983 r. w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na ustanowienie pełnomocnika w przedsiębiorstwie zagranicznym i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Uzasadnienie strona 1/3

Obywatel Republiki Federalnej Niemiec - Edmund G. prowadzi przedsiębiorstwo zagraniczne pod nazwą "D. C." na podstawie zezwolenia Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 3 sierpnia 1982 r. W związku ze zmianą miejsca siedziby przedsiębiorstwa oraz rozmiarów zatrudnienia zezwolenie to zostało zmienione decyzją z dnia 17 listopada 1982 r. nr PU.V.Pz 7652/306/82. W dniu 5 listopada 1982 r. właściciel przedsiębiorstwa dokonał zmiany na stanowisku pełnomocnika, udzielając pełnomocnictwa skarżącemu - Wiesławowi M. Pełnomocnictwo to upoważniało go do występowania w imieniu właściciela przed organami państwowymi, instytucjami i przedsiębiorstwami oraz do prowadzenia i zarządzania przedsiębiorstwem. Właściciel wystąpił ponadto w dniu 12 listopada 1982 r. do Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy, wnosząc o "odwołanie" poprzedniego pełnomocnika oraz o "powołanie" Wiesława M. w charakterze pełnomocnika. W związku z otrzymanym podaniem Wydział Handlu i Usług Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy wystąpił do Komendy Stołecznej MO o wyrażenie opinii o Wiesławie M. - ze względu na ustanowienie go pełnomocnikiem zagranicznego przedsiębiorstwa. Komenda Stołeczna MO, w piśmie z dnia 19 stycznia 1983 r., oświadczyła, że "nie wyraża zgody", aby skarżący był pełnomocnikiem firmy "D. C.", której właścicielem jest Edmund G. Stanowisko to nie zawierało żadnego uzasadnienia.

Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy wydał w dniu 7 lutego 1983 r. decyzję nr PU.V.Pz. 7652/306/82, mocą której odmówił wyrażenia zgody na pełnienie przez skarżącego funkcji pełnomocnika w przedsiębiorstwie "D. C.". Jako podstawę prawną decyzji powołał art. 7 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne /Dz.U. nr 19 poz. 146/ "w związku z art. 15 ustawy z dnia 16 września 1982 r. zmieniającej ustawę o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. nr 31 poz. 213/". W uzasadnieniu faktycznym ograniczył się do stwierdzenia, że "z opinii zainteresowanych organów" wynika, iż pełnienie funkcji przez skarżącego w tym przedsiębiorstwie "mogłoby godzić w ważny interes państwa". Z akt nie wynika, aby przed wydaniem decyzji spełniony został warunek z art. 10 par. 1 in fine Kpa - dania stronie możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszenia żądań.

Właściciel przedsiębiorstwa, nie doczekawszy nawet do dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna, cofnął pełnomocnictwo skarżącemu i udzielił w dniu 10 lutego 1983 r. pełnomocnictwa innej osobie.

Wiesław M. odwołał się w dniu 3 marca 1983 r. od decyzji organu I instancji do Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług, zarzucając przede wszystkim, że powołane w podstawie prawnej decyzji przepisy prawa materialnego bądź nie przewidywały instytucji zatwierdzenia pełnomocnika, bądź nie uzasadniały odmowy wyrażenia zgody, oraz naruszenie przepisów o postępowaniu administracyjnym - przez nieudostępnienie mu opinii organów MO oraz nieuzasadnienie decyzji. Wprawdzie stosunek pracy z przedsiębiorstwem rozwiązał z dniem 1 marca 1983 r., jednakże zależy mu na dobrym imieniu, zwłaszcza że zamierza ubiegać się o pracę w innym przedsiębiorstwie zagranicznym. Zarzut zaś, że zatrudnienie go w firmie zagranicznej godziłoby w ważny interes państwa, może uniemożliwić mu podjęcie pracy.

Strona 1/3