Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.) Sędzia del. NSA Jerzy Krupiński Protokolant Renata Sapieha po rozpoznaniu w dniu 2 września 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy skargi kasacyjnej Wojewody M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 marca 2007 r. sygn. akt II SA/Kr 633/04 w sprawie ze skargi Z. H. na decyzję Wojewody M. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie, 2) odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego od Z. H.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 5 marca 2007 r., sygn. akt II SA/Kr 633/04, po rozpoznaniu skargi Z. H. na decyzję Wojewody M. z dnia [...], Nr [...], w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę, uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.
Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy. Wojewoda M. decyzją z dnia [...]., znak: [...]działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 80 ust. 1 pkt 2, art. 81 ust. 1 pkt 2 i art. 82 ust 1 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tj. Dz. U. Nr 106 z 2000 r., poz. 1126, ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania Z. H. od decyzji Starosty W. z dnia [...] Nr [...] o zatwierdzeniu projektu budowlanego budynku gospodarczego z garażem i warsztatem ślusarskim na działce Nr [...] w S. i udzieleniu pozwolenia na budowę tej inwestycji na rzecz A. i T. B. zam. [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu podniesiono, że od decyzji z dnia [...], na mocy której Starosta W. orzekł o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu A. i T. B. pozwolenia na budowę budynku gospodarczego z garażem i warsztatem ślusarskim na działce Nr [...] w S. odwołanie złożyła Z. H.. W odwołaniu strona wskazała m.in., że działka jest przeznaczona pod inwestycje domów jednorodzinnych, a nie jest to działka komercyjno-przemysłowa, że jest możliwe wybudowanie z przodu działki warsztatu ślusarskiego, oraz że warsztat będzie stwarzał uciążliwości związane z hałasem, drganiami, dojazdem itp.
Wojewoda M. stwierdził, że badana sprawa była już przedmiotem decyzji kasacyjnej Wojewody M. z dnia [...] znak: [...], a błędy wskazane w uzasadnieniu tej decyzji zostały naprawione. Podniesiono, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy N. utracił ważność z dniem [...] na podstawie art. 67 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym, jednak proponowana inwestycja jest zgodna z ustaleniami ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia [...], znak: [...].
Wskazano w uzasadnieniu decyzji, że wniosek o pozwolenie na budowę został złożony w dniu [...] a więc w terminie ważności ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia [...]. Inwestorzy, zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt 2 Prawa budowlanego złożyli oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej, o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Projekt zagospodarowania terenu został m.in. uzgodniony pozytywnie z Powiatowym Zespołem Uzgadniania Dokumentacji Projektowej w W., z rzeczoznawcą do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych oraz pozytywnie uzgodniony bez zastrzeżeń przez Powiatowego Inspektora Sanitarnego w W. postanowieniem z dnia [...] znak: [...].
Konkludując uznano , że skoro projekt budowlany nie narusza postanowień decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jest kompletny, posiada wymagane opinie i uzgodnienia oraz wykonany został przez osoby legitymujące się wymaganymi uprawnieniami budowlanymi (art. 35 ust. 1 ustawy Prawo budowlane), a planowana inwestycja dotycząca budowy budynku gospodarczego z garażem i warsztatem ślusarskim na działce Nr [...] w S. nie ma wpływu na środowisko i nie wymaga przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko wymaganego przepisami o ochronie środowiska, to zdaniem organu spełnione zostały wymogi przewidziane przez przepisy art. 32 ust. 1 i 4 ustawy Prawo budowlane.