Bezpodstawnym jest wyłączenie z pojęcia choroby zawodowej uszkodzenia słuchu jedynie ze względu na stopień stwierdzonego uszkodzenia, gdy wykazano, iż uszkodzenie to spowodowane zostało hałasem, to ocena w orzeczeniu lekarskim w zakresie ubytku słuchu w uchu lewym nie dawała podstawy do wyłączenia choroby zawodowej.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 12 października 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Jana K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 22 września 2004 r., 3/II SA/Ka 2629/02 w sprawie ze skargi Jana K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia 8 października 2002 r. w przedmiocie choroby zawodowej - uchyla zaskarżony wyrok i zaskarżoną decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia 8 października 2002 r.; (...).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 22 września 2004 r., 3/II SA/Ka 2629/02 oddalił skargę Jana K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia 8 października 2002 r. w przedmiocie niestwierdzenia choroby zawodowej w postaci uszkodzenia słuchu.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył przebieg dotychczasowego postępowania prowadzonego po uchyleniu poprzednio wydanych decyzji odmawiających stwierdzenia choroby zawodowej wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 stycznia 2002 r., jako wydanej z naruszeniem prawa procesowego i materialnego. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że orzeczenia lekarskie, na podstawie których wydano te decyzje, nie zostały wystarczająco umotywowane, nie noszą więc cech opinii biegłego w rozumieniu art. 84 par. 1 Kpa. Zlecił przy tym organowi, aby ten przy ponownym rozpoznaniu sprawy uzupełnił materiał dowodowy przez uzyskanie orzeczenia lekarskiego odpowiadającego kryteriom art. 84 par. 1 Kpa oraz wydał decyzję w przedmiocie choroby zawodowej w oparciu o to orzeczenie.
Decyzją z dnia 8 października 2002 r. wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu opisał dotychczasowy tok postępowania, a nadto wskazał, że zwrócił się do Kierownika Przychodni Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. o wydanie podsumowującego orzeczenia lekarskiego uwzględniającego "wątpliwości i uwagi zawarte w treści wyroku" Naczelnego Sądu Administracyjnego. Podniósł, iż 28 sierpnia 2002 r. lekarze orzecznicy Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. przesłali pisemną odpowiedź wraz z nowym orzeczeniem, w którym stwierdzili stan po operacji ucha środkowego lewego, niedosłuch mieszany obustronnie, asymetrię niedosłuchu. "Średnie obniżenie czułości słuchu z częstotliwości 1, 2, 4 Khz z uwzględnieniem fizjologicznej poprawki na wiek wynosi UP-25 dB, UL-60 dB. Zarówno stan po operacji ucha środkowego lewego z powodu perlaka, niedosłuch obustronnie o charakterze mieszanym, asymetria niedosłuchu oraz obniżenie czułości słuchu w uchu prawym nie powodują z lekarskiego punktu widzenia skutków zdrowotnych uzasadniających rozpoznanie choroby zawodowej". Wobec tego organ przyjął wobec nierozpoznania zawodowego schorzenia słuchu, które mogłoby zostać zakwalifikowane jako choroba zawodowa określona w poz. 15 wykazu chorób zawodowych, że nie było podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Jan K. wniósł o uchylenie decyzji ostatecznej i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zarzucił rażące naruszenie przepisów prawa materialnego, a w szczególności rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych przez uzależnienie stwierdzenia choroby zawodowej od pozanormatywnych sprzecznych z prawem przesłanek. Wskazał przy tym, że skoro organ orzekający nie wykluczył jednoznacznie związku przyczynowego stwierdzonego u skarżącego schorzenia słuchu z długoletnią pracą w narażeniu na działanie czynnika szkodliwego, to jego obowiązkiem było stwierdzenie choroby zawodowej narządu słuchu.