Niezasadnym okazał się natomiast zarzut naruszenia art. 134 §1 ppsa w zw. z art. 7 i 77 kpa oraz art. 80 kpa w zw. z art. 10 ust. 4 ustawy z 2001 r. Sąd I instancji dokonał bowiem kontroli zaskarżonej decyzji w granicach powstałej sprawy sądowoadministracyjnej. Samo nieuwzględnienie sformułowanych w skardze zarzutów nie może przemawiać za zasadnością tak sformułowanego zarzutu kasacyjnego.
Niezasadnym okazał się ponadto zarzut naruszenia przez sąd I instancji art. 678 §1 kc. Formułując tę podstawę strona skarżąca nie dostrzegła, że celem decyzji o wymeldowaniu jest doprowadzenie do zgodności faktycznego miejsca pobytu osoby z miejscem rejestracji. Ma ona więc charakter ewidencyjny i służy jedynie aktualizacji oraz doprowadzeniu do zgodności pomiędzy miejscem zamieszkania, a miejscem zameldowania. Decyzja ta nie prowadzi do zmiany stosunków prawnorzeczowych ani obligacyjnych na nieruchomości. Art. 678 §1 kc nie był stosowany ani przez organy administracji publicznej, ani przez wojewódzki sąd administracyjny. Tym samym nie mógł on zostać naruszony ani w postępowaniu administracyjnym, ani przed sądem administracyjnym. Samo trwanie stosunku najmu czy też wykup lokalu mieszkalnego zastępczego nie przekłada się automatycznie na prawnoadministracyjny charakter obowiązku meldunkowego, w tym na jego trwanie w czasie oraz wygaśnięcie.
Mając powyższe na względzie Naczelny Sąd Administracyjny z uwagi na to, że zachodzi jedynie naruszenie prawa materialnego, na podstawie art. 188 ppsa uchylił zaskarżony wyrok i rozpoznał skargę. Ze względu na przedstawioną wyżej argumentację przemawiającą za uznaniem istnienia przesłanek do wymeldowania strony z lokalu mieszkalnego położonego w [...], na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ppsa należało uwzględnić skargę i uchylić zaskarżoną decyzję celem rozpoznania odwołania.
O kosztach postępowania sądowego na rzecz skarżącego kasacyjnie Naczelny Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 203 pkt 1 ppsa i art. 200 ppsa.