Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Stahl /spr./ Sędziowie sędzia NSA Zdzisław Kostka sędzia del. WSA Anna Szymańska Protokolant starszy inspektor sądowy Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 grudnia 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 1736/13 w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń do celów kolekcjonerskich 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz decyzję Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Komendanta Oddziału Żandarmerii Wojskowej w [...] z dnia [...] marca 2013 r. nr [...], 2. zasądza od Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej na rzecz J. S. kwotę 640 (sześćset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 grudnia 2013 r. oddalił skargę J. S. na decyzję Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej z dnia [...] czerwca 2013 r. w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I. instancji przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:
W dniu 18 listopada 2012 r. do Komendanta Oddziału Żandarmerii Wojskowej w [...] wpłynął wniosek J. S. - założyciela "Stowarzyszenia [...]", o wydanie pozwolenie na broń do celów kolekcjonerskich w ilości 30 sztuk. W dniu 27 grudnia 2012 r. zainteresowany ograniczył tę ilość do 15 sztuk broni.
Komendant Oddziału Żandarmerii Wojskowej w [...] decyzją z dnia [...] marca 2013 r. odmówił J. S. wydania pozwolenia na posiadanie 15 sztuk broni palnej do celów kolekcjonerskich.
Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r., po rozpatrzeniu odwołania J. S., utrzymał w mocy decyzję organu I. instancji. Stwierdził, iż zainteresowany, pomimo złożenia wszystkich wymaganych przez ustawodawcę dokumentów niezbędnych do wydania pozwolenia, nie daje wystarczającej rękojmi do posiadania 15 sztuk broni palnej do celów kolekcjonerskich. Wskazał, że J. S. założył "Stowarzyszenie [...]" w celu realizacji zadań określonych w regulaminie. Stowarzyszenie nie ma żadnego dorobku w działalności statutowej, tj. edukacyjnej i popularyzatorskiej. Wnioskodawca, w związku z pełnieniem służby w [...], stale przebywa w miejscu innym niż miejsce wskazane do przechowywania broni kolekcjonerskiej. Nie jest więc w stanie sprawować właściwego nadzoru nad zbiorem broni, która pomimo wartości historycznej będzie w pełni sprawna.
Stwierdził, że decyzja odmowna jest słuszna i celowa z punktu widzenia interesu społecznego, którego racją jest, aby pozwoleń na broń nie było więcej, niż to wynika z potrzeb uzasadnionych celem, do którego broń ta ma być używana. Sam brak przesłanek negatywnych nie wystarcza do wydania pozwolenia na broń palną, a jego uzyskanie jest uzależnione od wystąpienia po stronie wnioskującego okoliczności faktycznych, które przekonają organ, że wydanie pozwolenia jest uzasadnione.
Organ odwoławczy podał, iż J. S. nie przedstawił wiarygodnego potwierdzenia działalności statutowej swojego Stowarzyszenia, tak więc organ nie był w stanie ocenić wartości popularyzatorskiej i edukacyjnej prezentowanej przez ww. stowarzyszenie. Nadto założenie Stowarzyszenia strzeleckiego tylko po to, aby uzyskać dostęp do broni, nie może być celem nadrzędnym i jedynym dla prowadzenia działalności stowarzyszenia.
Następnie stwierdził, że opisany podczas wywiadu środowiskowego mały metraż mieszkania oraz ilość osób w nim zamieszkujących pozwala na stwierdzenie, iż kolekcjonowanie takiej ilości broni, w takich warunkach, może sprzyjać negatywnym przypadkom dostępu do niej osób trzecich bądź też zaboru broni. Tego rodzaju spostrzeżenie zostało odnotowane w wywiadzie środowiskowym przeprowadzonym w mieszkaniu wskazanym jako miejsce docelowe do przechowywania kolekcji broni.