Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Miejskiej w Człuchowie w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zygmunt Niewiadomski /spr./ Sędzia NSA Jerzy Bujko Sędzia NSA Teresa Kobylecka Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w Człuchowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 28 stycznia 2009 r. sygn. akt II SA/Gd 564/08 w sprawie ze skargi A. J. na uchwałę Rady Miejskiej w Człuchowie z dnia 23 sierpnia 2007 r. nr XV/62/2007 w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku; 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/3

Wyrokiem z dnia 28 stycznia 2009 r., sygn. akt II SA/Gd 564/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, po rozpoznaniu skargi A. J., stwierdził nieważność § 7 ust. 2 pkt 7 lit. "a" i "b" uchwały Nr XV/62/2007 Rady Miejskiej w Człuchowie z dnia 23 sierpnia 2007 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu pod zabudowę mieszkaniową, usługi, komunikację i zieleń, obejmującego Śródmieście w rejonie ulic: Garbarskiej, Zamkowej, Ogrodowej i Długosza oraz Placu Wolności i Placu Bohaterów w Człuchowie - w odniesieniu do działki nr [...] położonej w Człuchowie przy ul. [...].

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji podał, że skarżący A. J. jest wieczystym użytkownikiem działki nr [...] położonej w Człuchowie przy ul. [...], do której między innymi odnoszą się postanowienia zaskarżonej uchwały, opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Województwa Pomorskiego Nr 16 z 2008 r. pod poz. 401. Działka powyższa ma powierzchnię ok. 37 m2 i zabudowana jest parterowym budynkiem o powierzchni ok. 25 m2, stanowiącym własność skarżącego. Działka ta mieści się na terenie zabudowy mieszkalno-usługowej o symbolu 4 MU, który zlokalizowany jest w tzw. strefie pełnej ochrony konserwatorskiej miasta, oznaczonej symbolem W 2. W rozdziale 3 zaskarżonej uchwały w § 7 ust. 2 pkt 7 określono m.in. następujące ustalenia:

"na terenie 4 MU:

a) wprowadza się nakaz wyburzenia dysharmonicznych budynków przy ul. [...],[...] i [...], oznaczonych na rysunku zmiany planu jako dysharmoniczne do wyburzenia lub przebudowy, bądź ich przebudowy, rozbudowy i nadbudowy w celu zharmonizowania całej pierzei wzdłuż ulicy [...], a zabudowa pomiędzy budynkami nr [...] i nr [...] przy ul. [...] swoją wysokością winna nawiązywać do istniejącej historycznej zabudowy;

b) nakazuje się wprowadzenie zabudowy plombowej z podziałem pierzei wzdłuż ulic [...] i [...] na odcinki, z uwzględnieniem ściśle obowiązującej linii zabudowy wykreślonej na rysunku zmiany planu oraz wjazdu bramowego na jej zaplecze".

Sąd pierwszej instancji stanął na stanowisku, iż Rada Miejska w Człuchowie nadużyła przysługujących jej uprawnień, określanych jako "władztwo planistyczne". Nie przedstawiono bowiem przekonywującej argumentacji przemawiającej za słusznością przyjętej w odniesieniu do działki [...] maksymalnej nieprzekraczalnej linii zabudowy. Sąd uznał, że nie ma znaczenia podnoszony przez Radę argument, iż kwestionowana przez skarżącego linia zabudowy została wprowadzona na gruncie stanowiącym własność Gminy Miejskiej Człuchów. Linia ta wyznacza bowiem - stosownie do przepisu § 5 pkt 8 uchwały - maksymalną głębokość projektowanego budynku w głąb działki w celu utworzenia wewnętrznego dziedzińca. Odnosi się zatem do zabudowy działki [...] i w konsekwencji określa przyszłą granicę pasa gruntu przeznaczonego na powiększenie tej działki.

W ocenie Sądu pierwszej instancji wskazywany przez Radę fakt istnienia otworów okiennych w ścianach sąsiedniej zabytkowej kamienicy nr [...] mógłby wprawdzie uzasadniać konieczność przeznaczenia mniejszego pasa gruntu na powiększenie działki [...] w celu jej zabudowy w sposób określony w planie, o ile Rada wykazałaby wnikliwe i rzetelne zbadanie tej kwestii. Rada nie wykazała, iż badała i rozważała możliwość zmiany otworów okiennych w kamienicy nr [...]. Bez powiększenia terenu pod zabudowę nie ma możliwości istnienia na powyższej działce innej zabudowy, niż ta, która znajduje się tam obecnie. Sąd podzielił zarzut skarżącego, iż wybudowanie czterokondygnacyjnej kamienicy według koncepcji architektonicznej przyjętej w planie miejscowym na działce "powiększonej" w głąb do wielkości 48, 6 m2 (taką wielkość powiększenia działki narzuca kwestionowana maksymalna linia zabudowy), jest nie tylko nieopłacalne z punktu widzenia inwestora, ale wręcz niemożliwe do wykonania ze względu na obowiązujące przepisy prawa, np. techniczno-budowlane. Sąd zauważył, że bez odpowiedniego zagwarantowania ustalonymi liniami zabudowy "powiększenia" obszaru spornej działki, jedynym sposobem zagospodarowania działki nr [...] okazuje się być przewidziany w planie nakaz wyburzenia obiektu stanowiącego własność skarżącego. Oznacza to naruszenie zasad sporządzania planu miejscowego, co skutkuje koniecznością stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały w części, na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.).

Strona 1/3