Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz Sędziowie: Sędzia NSA Anna Łuczaj Sędzia WSA del. Kazimierz Bandarzewski /spr./ Protokolant: starszy inspektor sądowy Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 13 września 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 września 2015 r. sygn. akt IV SA/Wa 2389/14 w sprawie ze skargi C. S. na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] 2014 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną
Rada Miejska w [...] uchwałą z dnia [...] 2014 r. nr [...] uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta [...] dla kwartału ulic: [...] oraz terenu położonego pomiędzy ulicami: [...] (Dz. Urz. Woj. Maz. z 2014 r. poz. 4527), zwany dalej w skrócie "Planem".
W skardze wniesionej przez C. S. na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm.) skarżąca jako właścicielka działki nr [...] podniosła o unieważnienie Planu w zakresie obejmującym działkę nr [...] i zarzuciła, że niezgodne z prawem są następujące zapisy Planu:
- § 43 pkt 5 Planu zgodnie z którym na działce nr [...] dopuszczono usytuowanie budynków w odległości 1,5 metra od granicy lub bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną podczas, gdy należało przewidzieć na tej działce od strony wschodniej co najmniej 4 metrowy dojazd do nieruchomości skarżącej;
- § 44 pkt 3 lit. b Planu, w którym ustalono dla działki nr [...] (na terenie oznaczonym symbolem MWU3) minimalną powierzchnię biologicznie czynną na 10%, podczas gdy ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy [...] zatwierdzonego uchwałami Rady Miejskiej w [...] nr [...] z dnia [...] 2007 r. oraz Nr [...] z dnia [...] 2008 r. wynika, że powierzchnia biologicznie czynna dla tej działki ma wynosić co najmniej 40%;
- § 44 pkt 5 lit. b Planu, w którym ustalono dla działki [...] maksymalną ilość kondygnacji naziemnych do 6, podczas gdy ze Studium wynika maksymalna wysokość zabudowy - 5 kondygnacji;
- § 44 pkt 4 lit. b Planu, w którym ustalono dla działki nr [...] maksymalną wysokość zabudowy do 21 metrów, podczas gdy ze Studium wynika maksymalna wysokość na 18 metrów.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że dla działki skarżącej, jak również dla działki nr [...] obowiązywały miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego zatwierdzone uchwałami Nr [...] Rady Gminy [...] z dnia [...] 1991 r. oraz Nr [...] Rady Gminy [...] z dnia [...] 1999 r. i w planach tych działka nr [...] była przeznaczona pod drogę gminną.
W dniu [...] 1996 r. Kierownik Urzędu Rejonowego w [...] wydał decyzję nr [...] zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalno - usługowego na działce nr [...]. W planie zagospodarowania działki będącym częścią ww. decyzji wskazano, że dostęp do działki nr [...] będzie odbywał się poprzez oznaczoną nr [...]. Decyzją z dnia [...] 2013 r. nr [...] ww. decyzja została przeniesiona na skarżącą.
W zaskarżonym Planie działka nr [...] została oznaczona symbolem [...] i przeznaczona pod wielorodzinne budownictwo mieszkaniowe wraz z usługami; zgodnie z § 43 pkt 5 Planu na działce tej dopuszczono usytuowanie budynków w odległości 1,5 metra od granicy lub bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną. Oznacza to, że dostęp do działki nr [...] poprzez oznaczoną nr [...] jest niemożliwy. W dacie powzięcia przez Radę Miejską uchwały organ ten wiedział o istnieniu ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę i mimo to uchwalił Plan z pominięciem uprawnień skarżącej wynikających z tej decyzji.