Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie Sędzia NSA Teresa Zyglewska Sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2020 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Rzecznika Praw Obywatelskich od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 grudnia 2017 r. sygn. akt II SA/Gd 626/17 w sprawie ze skargi L.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie usunięcia odpadów oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 7 grudnia 2017 r., sygn. II SA/Gd 626/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (dalej: Sąd I instancji), po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2017 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi L. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. (dalej: SKO w G.) z [...] lipca 2017 r., nr [...], w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie usunięcia odpadów, oddalił skargę.
W skardze kasacyjnej Rzecznik Praw Obywatelskich (skarżący kasacyjnie) zaskarżył w całości wyrok Sądu I instancji.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 26 ust 1 i 2 ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach (aktualny tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 21, ze zm., dalej: ustawa z 14 grudnia 2012 r.) w zw. z art. 3 ust. 3 pkt 13 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 185 poz. 1243, dalej; ustawa z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach) oraz w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach przez ich niewłaściwe zastosowanie skutkujące przyjęciem, że gmina P., będąca w ustalonym stanie faktycznym sprawy posiadaczem odpadów, wyzbyła się tego statusu wskutek sprzedaży L. P. nieruchomości, na której składowane były te odpady i nie jest obecnie podmiotem odpowiedzialnym za ich usunięcie, podczas gdy pozostaje posiadaczem tych odpadów wobec ich nieprzekazania żadnemu z podmiotów uprawnionych w rozumieniu art. 25 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach i art. 27 ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
Mając powyższe na względzie, wniesiono o:
1) uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi;
2) rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, że odpowiedzialności na podstawie art. 26 ust. 1 i 2 ustawy z 14 grudnia 2012 r. podlega najwcześniejszy znany posiadacz odpadów, zaś aby (na co słusznie wskazał Sąd I instancji) nie dochodziło do sytuacji, w której brak jest podmiotu odpowiedzialnego za usunięcie odpadów, jeżeli nie uda się ustalić żadnego wcześniejszego posiadacza odpadów, odpowiedzialność za ich usunięcie przejmuje aktualny władający nieruchomością, na której odpady są składowane lub magazynowane.
Według skarżącego kasacyjnie, nie ulega najmniejszej wątpliwości, że sama skarżąca ani nie wytworzyła, ani nie składowała odpadów znajdujących się na działce [...]. Poza sporem w niniejszej sprawie jest, że wszelkie odpady znajdujące się na działce nr [...] zostały na niej złożone zanim skarżąca ją nabyła. W 2010 r., w którym stała się ona właścicielką działki [...], odpady już się na niej znajdowały. Kluczowe dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy jest zatem to, kto był posiadaczem odpadów przed nabyciem nieruchomości przez skarżącą. O ile tylko możliwe jest zidentyfikowanie takiego podmiotu, to właśnie on powinien ponieść odpowiedzialność za usunięcie odpadów. W przeciwnym razie, odium wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy z 14 grudnia 2012 r., spoczywać będzie, jak słusznie wskazał Sąd I instancji, na skarżącej.