Skargi kasacyjne Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego oraz P. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia NSA Zofia Flasińska sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego oraz P. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2013 r. sygn. akt VII SA/Wa 2807/12 w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargi kasacyjne

Uzasadnienie strona 1/8

Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2013 r., sygn. akt VII SA/Wa 2807/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, uwzględniając skargę E. S., uchylił zaskarżoną decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, zwanego dalej "GINB", z dnia [...] października 2012 r., znak: [...], w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej. W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Decyzją z dnia [...] marca 2011 r., Nr [...], Starosta K. zatwierdził projekt budowlany i udzielił P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej KRA2020_E, składającej się ze stalowej wieży kratowej o wysokości 55,45 m, anten radioliniowych, urządzeń sterujących pracą anten oraz przyłącza energetycznego, na działce nr [...] w miejscowości W., gm. I.. Postanowieniem z dnia [...] lipca 2011 r., znak: [...], Starosta sprostował ww. decyzję w opisie inwestycji jako dla "stacji bazowej telefonii komórkowej KRA2020_E, składającej się ze stalowej wieży kratowej o wysokości 55,45 m, anten sektorowych, anten radioliniowych, urządzeń sterujących pracą anten oraz przyłącza energetycznego - na działce nr [...] w miejscowości W., gm. I..

Decyzją z dnia [...] stycznia 2012 r., znak: [...], Wojewoda [...], po wszczęciu postępowania z urzędu, stwierdził nieważność ww. decyzji o pozwoleniu na budowę.

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 r., znak: [...], GINB, po rozpatrzeniu odwołania P. Sp. z o.o., uchylił ww. decyzję Wojewody [...] i odmówił stwierdzenia nieważności ww. decyzji Starosty K..

Z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego decyzją GINB z dnia [...] kwietnia 2012 r. zwróciła się E. S., opierając wniosek na przesłance z art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a.

Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2012 r., znak: [...], GINB wznowił postępowanie zgodnie z wnioskiem E. S.. Następnie decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r., znak: [...], odmówił uchylenia własnej decyzji z dnia [...] kwietnia 2012 r., znak: [...].

Z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy wystąpiła E. S..

Zaskarżoną decyzją GINB utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] sierpnia 2012 r.

W uzasadnieniu swojej decyzji organ wskazał na następujące ustalenia faktyczne: sporna inwestycja obejmuje budowę stacji bazowej telefonii komórkowej KRA2020_E, składającej się ze stalowej wieży kratowej o wysokości 55,45 m, anten sektorowych, anten radioliniowych, urządzeń sterujących pracą anten oraz przyłącza energetycznego na działce nr [...] w miejscowości W.. E. S. jest współwłaścicielką działki nr [...] w miejscowości W.. Działka o nr ew. [...] sąsiaduje bezpośrednio z działką inwestycyjną nr ew. [...] i znajduje się w odległości ok. 80 m od projektowanej wieży.

Organ wskazał, że w pierwszym rzędzie jego obowiązkiem jest dokonanie analizy, czy w świetle art. 28 ust. 2 w zw. z art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego wnioskodawczyni posiada przymiot strony w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji Starosty K.. Jednak to podmiot żądający wszczęcia postępowania powinien wykazać swój interes prawny przez wskazanie normy materialnoprawnej (por. wyrok NSA z 14 października 2010 r., II OSK 1572/09).

Strona 1/8