Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Stahl Sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant starszy inspektor sądowy Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 14 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 15 listopada 2012 r. sygn. akt II SA/Sz 865/12 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 15 listopada 2012 r., sygn. akt II SA/Sz 865/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] lipca 2012r., nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy.
W uzasadnieniu Sąd podał, że decyzją z dnia [...] maja 2012 r., nr [...], Wójt Gminy S., po rozpoznaniu wniosku M. K., odmówił ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie jednorodzinnego budynku mieszkalnego oraz zaplecza gospodarczego na działce nr [...] w obrębie geodezyjnym Binowo, w ramach budowy zagrodowej. Organ I instancji wskazał, że na terenie objętym wnioskiem nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zatem w myśl art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), dalej "u.p.z.p.", zmiana zagospodarowania terenu wymaga wydania decyzji o warunkach zabudowy, po spełnieniu wszystkich warunków określonych w art. 61 ustawy. Jak wykazano w przeprowadzonej analizie, będącej załącznikiem do przedmiotowej decyzji, wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy byłoby niezgodne z prawem.
W odwołaniu od tej decyzji M. K. podniósł, że decyzja organu I instancji nie wskazuje, jaki przepis powszechnie obowiązującego prawa uniemożliwia wydanie decyzji pozytywnej. Zgodnie z art. 56 u.p.z.p., który na podstawie art. 64 ust. 1 tej ustawy ma odpowiednie zastosowanie do decyzji o warunkach zabudowy, nie można odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi. Łączne spełnienie przesłanek z art. 61 ust. 1 u.p.z.p. przy braku innych przepisów sprzeciwiających się inwestycji, obliguje organ do wydania pozytywnej decyzji o warunkach zabudowy. Organ I instancji nie przywołał żadnej normy prawnej wskazującej na to, że wcześniejsze uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy zagrodowej na jednej działce wyklucza zastosowanie art. 61 ust. 4 u.p.z.p. przy ubieganiu się o warunki zabudowy na innej działce. Art. 61 ust. 1 u.p.z.p. dopuszcza ustalenie warunków zabudowy dla jednego inwestora na kilku różnych działkach oraz dla inwestora posiadającego już takowe dla danego terenu pod warunkiem, że kolejny wniosek dotyczyć będzie innej inwestycji. Nie ma też przeszkód, aby z dwoma różniącymi się wnioskami dotyczącymi tego samego terenu wystąpić jednocześnie. Nie można zatem uznać, że posiadanie decyzji o warunkach zabudowy zagrodowej na działce nr [...] wyklucza możliwość zastosowania art. 61 ust. 4 u.p.z.p. (czyli warunków zabudowy zagrodowej) dla innej działki, tym bardziej, że wnioskodawca nie zamierza budować siedliska na działce nr [...]. Przepisy prawa nie przewidują możliwości zrzeczenia się decyzji o warunkach zabudowy. Poza tym, działka nr [...] nie jest własnością odwołującego się, a jego celem jest uzyskanie informacji co do możliwości zabudowy tej działki, przed ewentualnym kupnem. Pogląd organu I instancji, że wydanie kolejnej decyzji o warunkach zabudowy wiązałoby się z nieuzasadnionym wyłączeniem gruntów z produkcji rolnej nie zawiera oparcia w przepisach prawa i jest nietrafny, ponieważ w razie uzyskania decyzji o warunkach zabudowy działki, inwestycja będzie dotyczyć budowy zagrodowej, a więc nie dojdzie do zamiany przeznaczenia gruntów na cele nierolnicze. Odwołujący się podniósł, że nigdy nie uzyskał decyzji o warunkach zabudowy dla działek nr [...] i postępowania w tej sprawie zostały prawomocnie zakończone. Nie dojdzie do realizacji kolejnych siedlisk. Po uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy na działce nr [...] skarżący będzie mógł zrealizować swoje zamierzenie pod warunkiem, że stanie się właścicielem tej działki i wówczas nie zrealizuje uprawnień wynikających z decyzji dotyczącej działki nr [...]. Skarżący stwierdził, iż ustalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nie stanowią prawa miejscowego, a akt ten nie ma charakteru powszechnie obowiązującego, zatem ustalenia studium nie mogą być podstawą wydania indywidualnej decyzji administracyjnej. Podobnie zapisy planu ochrony dla Szczecińskiego Parku Krajobrazowego "Puszcza Bukowa" bez recypowania ich treści do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie mogą wywoływać bezpośrednich skutków prawnych wobec obywateli.