Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędzia NSA Anna Łuczaj /spr./ Sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz Protokolant Marta Romanowska po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej L. D. i J. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 stycznia 2008 r. sygn. akt II SA/Po 353/07 w sprawie ze skargi L. D., J. D. i J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 15 stycznia 2008 r., sygn. akt II SA/Po 353/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę L. D., J. D. i J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, iż decyzją z dnia [...] lutego 2007 r. Prezydent Miasta Poznania, na podstawie art. 50 ust. 1 i art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), odmówił ustalenia lokalizacji dla inwestycji celu publicznego polegającej na budowie wieży telekomunikacyjnej stacji bazowej telefonii komórkowej sieci [...] nr [...], przewidzianej do realizacji na działce nr [...], położonej w Poznaniu przy ul. [...].
Organ I instancji wskazał, że z przeprowadzonej analizy warunków i zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynika, że planowana inwestycja narusza przepisy odrębne związane z zasadami kształtowania ładu przestrzennego, który zgodnie z art. 54 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym należy określić dla każdej inwestycji lokalizacji celu publicznego. Nieruchomość, na której ma powstać inwestycja sąsiaduje bezpośrednio z terenami tzw. C. F. W. wpisanej do rejestru zabytków pod numerem [...] oraz terenami objętymi ochroną Miejskiego Konserwatora Zabytków. Przedmiotowa działka znajduje się w obszarze o dominującej funkcji zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, na którym istnieją także pojedyncze działki o zabudowie usługowej i usługowo - mieszkaniowej. Na analizowanym terenie istnieje zabudowa o wysokości dwóch kondygnacji oraz podpiwniczenie, nie przekraczająca 8 m wysokości. Stacja bazowa telefonii komórkowej realizowana jako maszt betonowy o wysokości 16 m stanie się zatem dominantą wysokościową na otaczającym terenie. Projektowany maszt zmieni charakter najbliższej przestrzeni poprzez wprowadzenie elementów niezwiązanych z jej mieszkaniowym charakterem. Zdaniem organu należy ograniczyć wprowadzanie budowli niezwiązanych z dominująca funkcją, które niekorzystnie oddziaływają na panoramy i osie widokowe ulic związanych z terenami położonymi w pobliżu Cytadeli. Proponowany sposób zagospodarowania działki byłby niezgodny z określonymi dla lokalizacji inwestycji celu publicznego zasadami kształtowania ładu przestrzennego, stanowiącymi przepisy odrębne.
W odwołaniu od powyższej decyzji inwestor - Spółka [...] zarzuciła wydanie decyzji z naruszeniem art. 56 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez odmowę ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, podczas gdy zamierzenie jest zgodne z przepisami odrębnymi. Zarzucono także naruszenie art. 77 § 1 k.p.a. i art. 80 k.p.a. poprzez brak wyczerpującego zebrania materiału dowodowego oraz art. 107 § 3 k.p.a. poprzez brak wskazania w uzasadnieniu decyzji przepisu odrębnego określającego wymagania ochrony i ładu przestrzennego, z którym zdaniem organu zamierzenie inwestycyjne było niezgodne. Odwołująca się podniosła, że skoro organy nie wystąpiły o uzgodnienie planowanej inwestycji z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków, to inwestycja nie będzie usytuowana na terenach objętych ochroną konserwatorską ani nie będzie oddziaływać na przyległe tereny zabytkowe. Nadto wskazano na naruszenie art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, art. 79 § 1 k.p.a. oraz art. 20, 21, 22 i 31 ust. 3 Konstytucji RP poprzez ograniczenie wolności działalności gospodarczej.