Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miladowski Sędziowie Sędzia del. WSA Jerzy Bortkiewicz Sędzia NSA Bożena Popowska (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Agnieszka Chustecka po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 stycznia 2012r. sygn. akt II SA/Łd 1253/11 w sprawie ze skargi K. D. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2011 r., nr [...] w przedmiocie uprawnień do świadczenia pieniężnego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi; 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Wyrokiem z dnia 13 stycznia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi po rozpoznaniu skargi K. D. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2011 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] kwietnia 2011 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego - uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] kwietnia 2011 r. Nr [...]. Wyrok powyższy zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie, dalej ,,Kierownik Urzędu" decyzją z dnia [...] kwietnia 2011 r. na podstawie art. 1 ust. 1 i art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 31 maja 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. z 1996 roku, Nr 87, poz. 395, dalej ,,ustawa o świadczeniu pieniężnym" odmówił K. D. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej. W uzasadnieniu decyzji Kierownik Urzędu, powołując się na przepis art. 4 ust. 1 wskazanej wyżej ustawy, stwierdził, że strona nie przedstawiła w określonym terminie wymaganych dokumentów potwierdzających wnioskowany rodzaj i okres represji. Zebrany zaś w toku postępowania materiał dowody nie jest wystarczający do wydania decyzji pozytywnej.
K. D. wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy. Nie zgadzając się z zaskarżonym rozstrzygnięciem strona załączyła dokumenty potwierdzające, w jej ocenie, uprawnienie do wnioskowanego świadczenia pieniężnego, m.in. kserokopię ankiety męża J. D., z której wynika, iż do 1939 roku mieszkał w miejscowości Kamionka, gmina Majaczewice, w okresie okupacji - w miejscowości Kiełczygłów, gmina Kiełczygłów powiat Wieluń. Przedstawiła nadto kserokopię karty osobowej J. D. , potwierdzającą okresy i miejsca jego pobytu, oraz oświadczenie świadka N. K. z dnia 14 kwietnia 2011r., w którym oświadcza, iż K.D. została wysiedlona wraz z rodziną w październiku 1941 roku z miejscowości Kamionka do miejscowości Kiełczygłów. Fakty te są znane świadkowi, gdyż w październiku 1941 roku również została wysiedlona do pobliskiej miejscowości Gumniska gmina Kiełczygłów. Nadto, świadek wraz z rodziną często odwiedzał K. D. z rodziną, świadek potwierdził również fakt wykonywania pracy przymusowej w gospodarstwie rolnym.
W odpowiedzi na wezwanie Kierownika Urzędu z dnia 17 maja 2011r., strona przedłożyła dodatkowo zeznania trzech świadków, wskazując, iż więcej dowodów i dokumentów poświadczających pracę przymusową nie posiada.
Decyzją z dnia [...] września 2011r. Kierownik Urzędu na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej K.p.a. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję własną z dnia [...] kwietnia 2011r. Przywołując treść przepisu art. 2 pkt 2 ustawy o świadczeniu pieniężnym, Kierownik Urzędu wskazał, iż z dokumentów zgromadzonych w sprawie wynika, iż K. D. wraz z mężem i dziećmi została wysiedlona z miejscowości Kamionka do miejscowości Kiełczygłów w związku z budową poligonu. Pobyt na wysiedleniu potwierdza m.in. ankieta osobowa strony. Organ podkreślił, iż fakt wysiedlenia nie jest kwestionowany, niemniej strona nie wykazała, iż pracowała przymusowo, nie przedstawiła na tę okoliczność żadnych dowodów. Przyznanie świadczenia jest natomiast możliwe wyłącznie po spełnieniu wszystkich przesłanek z przywołanej normy prawnej i nie jest wystarczające, że strona została wysiedlona. Kierownik stwierdził, że z protokołu przesłuchania z dnia 18 lipca 2011 r. wynika, iż strona pracowała w miejscowości Kiełczygłów w gospodarstwie rolnym należącym do obywatela polskiego, co nie stanowi represji w myśl ustawy.