Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Gminy J. w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie del. NSA Jacek Hyla NSA Jan Paweł Tarno Protokolant Anna Wieczorek po rozpoznaniu w dniu 28 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. i N. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 5 lutego 2008 r. sygn. akt II SA/Op 556/07 w sprawie ze skargi B. i N. O. na uchwałę Rady Gminy J. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/5

Przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skarżących N. i B. O. jest uchwała Rady Gminy J. nr [...] z dnia [...] grudnia 2006 r. w sprawie uchylenia uchwały Rady Gminy nr [...] z dnia [...] listopada 2001 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi B. w gminie J. w części dotyczącej działki nr [...]. Zarzucili, że został naruszony art. 27 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w całości. Podjęcie uchwały nie zostało poprzedzone żadnymi działaniami lub czynnościami niezbędnymi do dokonania zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z art. 27 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, stąd tryb uchylenia był sprzeczny z prawem. Wywodzili, że ich interes prawny w sprawie jest niewątpliwy i wynika z treści art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w związku z faktem, iż nieruchomość będąca własnością skarżących graniczy bezpośrednio z działką nr [...]. Wskazali, że wskutek podjętej uchwały Rady Gminy z dnia [...] grudnia 2006 r. oraz wszczętego następnie postępowania administracyjnego o wydanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy dla działki nr [...] powstała po ich stronie obawa, że zmiana przeznaczenia sąsiadującej z ich nieruchomością działki może istotnie wpłynąć na sposób i warunki wykonywania przez nich prawa własności w stosunku do swojej nieruchomości.

W odpowiedzi na skargę Gmina J. wniosła o jej oddalenie w całości.

W uzasadnieniu nie podzieliła wątpliwości skarżących. Podniosła, że zakwestionowana uchwała weszła w życie, stając się integralnym elementem obowiązującego w granicach administracyjnych Gminy J. prawa miejscowego. Wskazała, że skarżący nie precyzują swoich potencjalnych obaw, wskazując jedynie na pewną abstrakcyjną sytuację hipotetyczną. Zdaniem organu, argumenty skarżących w tym zakresie nie powinny być elementem skargi, gdyż zaktualizują się ewentualnie dopiero w chwili zakończenia postępowania w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla działki nr [...] i jako takie pozostają bez doniosłości dla oceny ważności skarżonej uchwały w kontekście sugerowanego przez skarżących naruszenia art. 27 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z 5 lutego 2008 r. sygn. akt II SA/OP 556/07, po rozpoznaniu sprawy ze skargi N. O. i B. O. na uchwałę Rady Gminy J. z [...] grudnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, oddalił skargę. Sąd rozważył kwestię legitymacji skarżących do zaskarżenia uchwały. Przepis art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, określając krąg podmiotów legitymowanych do zaskarżenia uchwały organu gminy wiąże to prawo z naruszeniem interesu prawnego lub uprawnienia. Można zatem przyjąć, iż konstrukcja skargi z tego przepisu zawiera w swej treści elementy materialnoprawne. Bezsporne jest w doktrynie i orzecznictwie sądowym, że o istnieniu interesu prawnego decyduje przepis prawa materialnego, dający prawo wydania rozstrzygnięcia w danej sprawie. Interes prawny jest więc kategorią prawnomaterialną, obejmuje uprawnienia i obowiązki oparte na prawie. Wprawdzie oba pojęcia: "interes prawny" i "uprawnienie", nie zostały normatywnie określone, niemniej jednak powszechnie przyjmuje się, że o interesie prawnym lub uprawnieniu mówić można, gdy osoba może lub powinna uzyskać - na podstawie obowiązującego prawa - konkretne korzyści, jednakże po skonkretyzowaniu przez organ administracji publicznej. Innymi słowy, o posiadaniu przez stronę interesu prawnego (uprawnienia) przesądza istnienie normy prawa administracyjnego, zamieszczonej w ustawach materialnoprawnych, ustawach ustrojowych i ustawach procesowych, na podstawie której organ administracji publicznej może kształtować jej prawa i obowiązki, przy czym interes prawny (uprawnienie), o którym mowa musi mieć charakter indywidualny, własny, osobisty, a także musi być konkretny, a nie ewentualny czy obiektywny. Legitymację do złożenia skargi do sądu administracyjnego posiada więc jednostka, której prawa lub obowiązki kształtuje zaskarżony akt. Przez interes prawny w przeciwieństwie do kategorii interesu faktycznego, rozumie się przyznany przepisami prawa materialnego zakres uprawnień podmiotu, kształtujący jego pozycję prawną. Wkroczenie przez organ w tę sferę, stanowi przejaw naruszenia interesu prawnego. Ingerencja władzy w tę sferę może być przy tym uprawniona lub naruszająca zakres przyznanych organowi kompetencji, w sprawie rozróżnienie to nie odgrywa jednak istotnej roli. Zdaniem skarżących, źródłem ich interesu prawnego w zaskarżeniu tej uchwały jest art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717), z uwagi na fakt, że nieruchomość będąca własnością skarżących graniczy bezpośrednio z działką nr [...], do której uchylono zapis planu. Podkreślają, że wskutek podjętej uchwały Rady Gminy z dnia [...] grudnia 2006 r. oraz wszczętego następnie postępowania administracyjnego o wydanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy dla działki nr [...] obawiają się, iż zmiana przeznaczenia sąsiadującej z ich nieruchomością działki może istotnie wpłynąć na sposób i warunki wykonywania przez nich prawa własności w stosunku do swojej nieruchomości.

Strona 1/5